Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας σε νέα έκδοση το αστυνομικό-ψυχολογικό θρίλερ της συγγραφέως κυρίας Ελευθερίας Μεταξά,με τίτλο ''Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά''. Ένα βιβλίο που μου το είχαν προτείνει παλαιότερα καί παρ'όλο που το είχα βάλει στην λίστα μου με εκείνα που επιθυμώ να διαβάσω,δεν έτυχε μέχρι σήμερα. Να λοιπόν,που ήρθε η κατάλληλη στιγμή για να το πιάσω στα χέρια μου καί να σας το παρουσιάσω μέσα από το blog μου. Άλλωστε,είναι γνωστή σε εσάς η άποψή μου πως τα βιβλία έρχονται σε μένα όταν πρέπει να διαβαστούν κι όχι με τυχαία σειρά πάντα... Ίσως εκεί να έγκειται το γεγονός πως από όλα έχω λάβει πολλά πράγματα...

   Την πένα της συγγραφέως κυρίας Ελευθερίας Μεταξά την πρωτογνώρισα μέσα από το προηγούμενο βιβλίο της ''Αθώοι ένοχοι'' καί μου είχε αφήσει τις καλύτερες των εντυπώσεων. Μαζί της μου συστήθηκε καί η αγαπημένη μου,πλέον,ηρωϊδα της,η Έλσα Γληνού. Μία γυναίκα που την νοιάστηκα σαν δικό μου άνθρωπο. Μία γυναίκα που η απώλεια την συγκλόνισε καί την μετέτρεψε σε ένα σώμα δίχως ψυχή. Μοιραστήκαμε τον πόνο της καί παλέψαμε για όσα αγαπούσε. Έγινε πρότυπο δύναμης καί κουράγιου. Θεωρώ ότι αυτό το βιβλίο είναι πιο έντονα φορτισμένο συναισθηματικά σε σχέση με το άλλο. Προσέξτε όμως. Δεν σημαίνει ότι το προηγούμενο ήταν λιγότερο καλό σαν έργο. Πιστεύω πως το ένα κουμπώνει άψογα με το άλλο σαν δύο αλληλένδετα κομμάτια ενός παζλ. 

   Άν καί τα βιβλία μπορούν να σταθούν επάξια από μόνα τους,χωρίς να αγοραστούν μαζί,για μένα είναι προτιμότερο να τα διαβάσετε το ένα πίσω από το άλλο. Κι αυτό το συνειδητοποίησα διαβάζοντας τώρα το βιβλίο ''Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά''. Είχα την αίσθηση πως μπορούσα να δω,εκτός από την εξέλιξη της προσωπικής ιστορίας της ηρωϊδας,το πως αυτή η γυναίκα οδηγήθηκε σε αυτό που είναι σήμερα. Μάθαμε πληροφορίες για το παρελθόν της που μέχρι τώρα δεν γνωρίζαμε καί μπορέσαμε να την προσεγγίσουμε σε βάθος. Γίνεται εκπληκτική δουλειά από την συγγραφέα όσον αφορά την σκιαγράφηση του χαρακτήρα καί της ψυχής της ηρωϊδας. Την περνάει από ποικίλα ψυχικά στάδια. Της αποδίδει μία τραγικότητα παρόμοια με εκείνη των ηρώων των αρχαίων τραγωδιών. Θα περάσει από την ύβρι,στην νέμεση για να βρεί ( ; ) την λύτρωση...

   ''«Απήγαγαν την κόρη μας. Ο Ηλίας λέει ότι μόνο εσείς μπορείτε να τη βρείτε».

Με αυτά τα λόγια ο Μιχάλης και η Στεφανία Βαρλάμη προσπαθούν να πείσουν την Έλσα Γληνού, την άλλοτε διακεκριμένη ψυχολόγο και στενή συνεργάτιδα του αστυνόμου Ηλία Παππά, να επιστρέψει στην ενεργό δράση και να βοηθήσει στις έρευνες για την ανεύρεση της κόρης τους, Λένας. Η Έλσα, όμως, αρνείται να βγει απ’ τη σκοτεινή άβυσσο στην οποία έχει εδώ και χρόνια βυθιστεί. Θεωρώντας τον εαυτό της υπεύθυνο για τη δολοφονία του συζύγου και της κόρης της, προσπαθεί να ξεχαστεί στο αλκοόλ και δεν θυμίζει πλέον σε τίποτα τη δυναμική γυναίκα που συνέβαλε στην εξιχνίαση αποτρόπαιων εγκλημάτων. Όταν τελικά αποφασίζει, εξαιτίας ενός μοιραίου γεγονότος, να συμμετάσχει στις έρευνες, θα βρεθεί αντιμέτωπη όχι μόνο με τους απαγωγείς αλλά και με το ίδιο της το παρελθόν. Ένα θανάσιμο παιχνίδι ξεκινάει, φέρνοντας στο προσκήνιο καλά κρυμμένα μυστικά, λάθη και πάθη που απειλούν τη ζωή της Λένας, του μικρού κοριτσιού με τα μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά…'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Η συγγραφέας σε αυτό το βιβλίο αφήνεται στην δίνη των γεγονότων καί των συναισθημάτων που γεννιούνται μέσα στις ψυχές όλων. Ο λόγος της είναι χειμαρρώδης καί καθηλωτικός. Δεν επιτρέπει λεπτό στους αναγνώστες να αφήσουν στην άκρη το βιβλίο. Η αγωνία,η ένταση,ο φόβος,οι ανατροπές καί το σασπένς έχουν μία μόνιμη παρουσία μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Στοιχειώνουν τους ήρωες καί τους κυνηγούν όπως οι ερινύες. Χρησιμοποιεί πλούσιο λεξιλόγιο,γρήγορους διαλόγους ανάμεσα στους ήρωες καί ''ζωντανές'',περιγραφικές εικόνες που δίνουν έναν ακόμη πιο δραματικό τόνο σε όλη την υπόθεση.

   Καθ΄όλη την διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου,έπιασα τον εαυτό μου πολλές φορές να διερωτάται γιατί κάποιοι άνθρωποι αρέσκονται στο να προκαλούν κακό καί πόνο σε άλλους ανθρώπους,μόνο καί μόνο για να ικανοποιήσουν την δική τους ανάγκη για εκδίκηση καί εγώ δεν ξέρω τι άλλο... Πώς γίνεται να φέρεται κάποιος τόσο απάνθρωπα καί σκληρά,ειδικά όταν πρόκειται για παιδιά; Δεν δύναμαι να το κατανοήσω. Πόσο σκοτάδι,άραγε,κρύβεται μέσα στις ψυχές των ανθρώπων; Πώς καταλήγει ένας άνθρωπος να φέρεται έτσι; Τί μπορεί να τον/την οδηγεί σε αυτές τις πράξεις; Πώς χάνεται η λογική καί επικρατεί το παράλογο; 

   Η συγγραφέας φτιάχνει ένα μυστηριακό σκηνικό όπου όλοι οι ήρωες καί οι αναγνώστες θα συμμετέχουν σε έναν άτυπο αγώνα ταχύτητας εύρεσης του απαγωγέα καί του θύματός του. Θα διευθύνει σαν άλλος μαέστρος στην σκηνή καί θα παίξει με ευφυή τρόπο με τον ψυχισμό καί το μυαλό μας. Δεν θα μας δώσει έτσι απλόχερα τις απαντήσεις. Θα πρέπει να είμαστε συνεχώς σε εγρήγορση καί να παρατηρούμε ενδελεχώς καί την παραμικρή λεπτομέρεια από τις πληροφορίες που μας δίνονται. Όλες οι απαντήσεις θα έρθουν στο φως στον επίλογο του βιβλίου. Έναν επίλογο που δεν τον περίμενα καί με ικανοποιήσε στον μέγιστο βαθμό. Αυτός καί μόνο αρκεί για να γίνει η αφορμή για να ξαναδιαβάσω μελλοντικά το βιβλίο.

    Επειδή το βιβλίο δεν έχει πολύ καιρό που επανακυκλοφόρησε,κάπου εδώ επιλέγω να κλείσω την αναφορά μου για εκείνο. Είναι ένα εξαιρετικό αστυνομικό-ψυχολογικό θρίλερ που αξίζει να το διαβάσετε όσοι/ες δεν το έχετε κάνει ακόμα,αλλά κι εσείς που είχατε διαβάσει την προηγούμενη έκδοση. Εγώ για να είμαι ειλικρινής,το αγάπησα κάπως παραπάνω από το προηγούμενο της συγγραφέως. Έχει μία ξεχωριστή θέση στην σκέψη καί στην καρδιά μου. Αναζητήστε το! Θα με θυμηθείτε. Θα σας ικανοποιήσει πάρα πολύ.

                                                             Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΙΝΩΑΣ