Σπασμένο Λευκό

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Οι ανθρώπινες σχέσεις,αν τις δούμε από καθαρά αντικειμενική σκοπιά,είναι απαιτητικές καί χρειάζονται πολλή προσπάθεια,δουλειά,επιμονή,υπομονή καί θέληση για να μπορέσουν να διατηρηθούν καί να υπάρχει αρμονία,αγάπη,εμπιστοσύνη καί κατανόηση ανάμεσα στα μέλη που τις απαρτίζουν. Κι αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την ιδιαιτερότητα της ανθρώπινης φύσης καί τα ατομικά χαρακτηριστικά της ψυχής του καθενός καί της καθεμίας από εμάς,θα δούμε ότι γίνονται ακόμα πιο δύσκολες. Μπλέκονται οι σκέψεις,τα πάθη,τα λάθη καί οι όποιες ιδιοτροπίες μπορεί να φέρουμε ως άνθρωποι. Ως ένα βαθμό είναι αναμενόμενο να υπάρχουν διαφωνίες,αρκεί αυτές να λύνονται με διάλογο. Δεν πρέπει να προσπαθεί το ένα άτομο να επιβληθεί στο άλλο. Όλα πρέπει να μοιράζονται ισότιμα,αλλιώς θα χαθεί η αρμονία...

Συνεχίζοντας εντατικά τις αναγνώσεις βιβλίων,διάβασα καί σας παρουσιάζω σήμερα μέσα από το blog μου το μυθιστόρημα της συγγραφέως κυρίας Ιφιγένειας Καραντωνίου,με τίτλο ''Σπασμένο λευκό'' που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Ένα βιβλίο που μιλάει για τις ανθρώπινες σχέσεις καί το πως επηρέαζαν τους ανθρώπους σε μία όχι καί τόσο μακρινή εποχή από εμάς. Ένα βιβλίο που κατά την διάρκεια της ανάγνωσής του ένιωθα πως δεν έχουν αλλάξει πολλά από πότε καί δυστυχώς κάποια κακώς κείμενα εξακολοθούν να ταλανίζουν τις κοινωνίες,παραμένοντας αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου.

''Σπασμένο λευκό'' όπως ήδη σας προείπα ο τίτλος που φέρει το βιβλίο καί σε συνδυασμό με την εικόνα που κοσμεί το εξώφυλλό του,η σκέψη μου άρχισε ένα δικό της νοερό ταξίδι με σκοπό την ανακάλυψη του μυστηρίου που κρύβεται πίσω από αυτά. Αρχικά σκέφτηκα πως το λευκό ως χρώμα είναι συνυφασμένο με την αγνότητα αλλά έπειτα παρατηρώντας το επίθετο ''σπασμένο'' που το συντροφεύει,άλλαξα πορεία σκέψης. Αντιλήφθηκα πως δεν θα αναφέρεται στην απόχρωση του χρώματος αλλά ότι η αγνότητα κατά κάποιο τρόπο είναι ''σπασμένη'' από όλα όσα διαδραματίστηκαν μέσα στην υπόθεση. Καί να που δεν έπεσα έξω...

Η συγγραφέας μέσα από την υπόθεση του βιβλίου της θα καταπιαστεί με ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που απασχόλησε κι εξακολουθεί να απασχολεί μεγάλη μερίδα των ανθρώπων εκεί έξω. Είπα,ήδη,ότι οι ανθρώπινες συμπεριφορές επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τις προσωπικές σχέσεις. Θεωρώ πως κανένας άνθρωπος,άνδρας ή γυναίκα,δεν γεννήθηκε καί είναι κακός/ή. Οι εμπειρίες της ζωής καί το οικογενειακό περιβάλλον είναι οι κύριοι ''υπαίτιοι'' που διαμορφώνουν κατά πολύ τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Προσέξτε! Σε καμία των περιπτώσεων δεν δικαιολογώ την άσκηση λεκτικής,σωματικής ή οποιασδήποτε άλλης μορφής βία. Προσπαθώ,απλά,να βρώ τους λόγους που κάποιο άτομο φέρεται με αυτόν τον ανάρμοστο καί καταδικαστέο τρόπο.

Μία επιπλέον παράμετρος που ''κατέχει'' μεγάλο μερίδιο ευθύνης στο τι μπορεί να συμβαίνει ανάμεσα σε ένα ζευγάρι,είναι η παθητική στάση του ενός από τα δύο μέλη. Κυρίως πολλές γυναίκες,την παλαιότερη κι όχι μόνο εποχή,είχαν γαλουχηθεί με ένα συγκεκριμένο,λανθασμένο,κατ'εμέ,τρόπο που τους έλεγε πως πρέπει να ανέχονται τα πάντα απ'τους συζύγους τους,καθώς αυτό όριζε ο ρόλος τους. Στερούνταν πολλά από τα βασικά τους δικαιώματα. Δεν είχαν δικαίωμα μόρφωσης κι έκφρασης λόγου. Όποιες αντιδρούσαν,δυστυχώς,έρχονταν αντιμέτωπες με πολύ σκληρές συνέπειες. Πρέπει να θυμάστε να βάζετε όρια. Να προστατεύετε τον εαυτό καί την ψυχή σας. Να μην αποδέχεστε αγόγγυστα τα πάντα. Οι γυναίκες δεν είναι άτομα τρίτης κατηγορίας... Κανείς δεν έχει το δικαιώμα να σας μειώνει καί να σας φέρεται απάνθρωπα...

''Ο Παυλος Αυγουστιδης ζει μεσα στην έπαρση της εξουσίας. Ο γαμος του κοινωνικό συμβόλαιο που καθοριζει την ζωή τοσο της γυναικας του οσο και της κορης του. Η Ρωξάνη, πορνη κατ επιλογήν τολμα και ορθωνει το αναστημα της στο φαλλοκρατικο γιγνεσθαι της εποχης της. Ενας ιερεας κι ενα εκθετο. Ο απαγορευμενος έρωτας που δεν δικαιωνεται. Παρα αυτα η ζωή κρατά τον τελευταίο λογο.''(Περίληψη οπισθοφύλλου)

Ο λόγος της συγγραφέας είναι ακατάπαυστος. Εμπλουτίζεται από πλούσιο λεξιλόγιο,γλαφυρές εικόνες καί πληθώρα,αντιφατικών κατά κόρον,συναισθημάτων. Άνθρωποι φαινομενικά αταίριαστοι μεταξύ τους θα ενωθούν κάτω από ένα σκληρό παιχνίδι της μοίρας. Όλοι κι όλες θα έχουν ένα δραματικό ρόλο μέσα στην υπόθεση. Θα ήταν παράλειψή μου,να μην αναφερθώ στην εξαιρετική σκιαγράφηση των χαρακτήρων των ηρώων από την συγγραφέα. Με λεπτούς,σχεδόν χειρουργικούς,χειρισμούς τους ντύνει με όλα τα κατάλληλα χαρακτηριστικά που έπρεπε να φέρουν εξαιτίας του φύλου,της καταγωγής καί της θέσης την οποία κατείχαν μέσα στην κοινωνία. Παρουσιάζονται αψεγάδιαστοι,παρ'όλες τις ''ατέλειες'' που έχουν πάνω τους. Άλλους τους συμπαθούμε κι άλλους όχι. Η αληθοφάνεια που τους διακρίνει τους καθιστά προσιτούς καί μεγάλη μερίδα του αναγνωστικού κοινού θα ταυτιστεί μαζί τους.

Εν κατακλείδι,έχουμε να κάνουμε με ένα άκρως ευανάγνωστο κι ουσιώδες μυθιστόρημα που θα βρεί πρόσφορο έδαφος στις καρδιές καί στις ψυχές των αναγνωστών. Μπορεί σε κάποιους να ξυπνήσει άσχημες μνήμες καί σε άλλους να γίνει ένα καλό μάθημα για την ζωή τους. Καί μία τελευταία συμβουλή από εμένα προς εσάς. Μην επιτρέψετε ποτέ σε κάποιον άλλον άνθρωπο να ''πατήσει'' την αξιοπρέπειά σας καί να μην σας σεβαστεί. Το βιβλίο αξίζει να διαβαστεί. Εμένα μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Αναζητήστε το!

Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΚΑΡΑΝΤΩΝΙΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ