Ενηλικίωση

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Τί είναι η ενηλικίωση; 'Η πιο σωστά,πότε είναι η στιγμή στην ζωή ενός ανθρώπου που πλέον θεωρούμε ότι έχει περάσει στην φάση της ενηλικίωσης; Με βάση ποιά κριτήρια θεωρείται κάποιος άνθρωπος ενήλικας; Λόγω συγκεκριμένης ηλικίας,π.χ. τα 18 έτη,ή,εξαιτίας κάποιων δύσκολων,κυρίως,εμπειριών ζωής; Ποιός μπορεί να απαντήσει με απόλυτη σιγουριά; Επιτρέψτε μου να πιστεύω πως η ηλικία δεν ταυτίζεται πάντα με την ωριμότητα που συνάδει με την ενηλικίωση. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα ανθρώπων που μου το αποδεικνύουν περίτρανα καθημερινά. Μην μου πείτε πως δεν έχει συμβεί καί σε εσάς,γιατί δε θα το πιστέψω...

   Ο συγγραφέας κύριος Νικόλαος Κατέχης μέσα από την νέα του νουβέλα,με τίτλο ''Ενηλικίωση'' που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ελκυστής,προσπάθησε να δώσει την πιο σωστή,την πιο άρτια απάντηση στο ερώτημα που σας έθεσα στον πρόλογο της κριτικής μου. Εξ ου καί ο τίτλος ''Ενηλικίωση''. Είναι μία εισαγωγή στο θέμα το οποίο πραγματεύεται το βιβλίο. Για να είμαι,πάντα,ειλικρινής απέναντί σας,αρχικά είχα κάποιους ενδοιασμούς καί φόβους για το τι επρόκειτο να διαβάσω μέσα στο βιβλίο,αλλά η ανάγνωσή του τελικά ήταν μία αρκετά ευχάριστη έκπληξη.

   Ο συγγραφέας με λόγο,που βασίζεται σε μία αρκετά καλή κι εξελίξιμη βάση,αποτυπώνει πάνω στο χαρτί ένα εφιαλτικό σενάριο,με δυσμενείς συνέπειες όχι μόνο για την χώρα μας αλλά καί σε παγκόσμιο επίπεδο. Χρησιμοποιεί οικείο,προσιτό λεξιλόγιο,μικρά καί μεστά κεφάλαια που μοιάζουν σαν τις σκηνές μίας κινηματογραφικής ταινίας,γλαφυρές,ζωντανές εικόνες καί αποφεύγει επιτυχώς να κάνει ''κοιλιές'' το κείμενο. Η δράση είναι συνεχόμενη όπως καί η αφήγηση των γεγονότων. Η αγωνία καί η γενικότερη συναισθηματική φόρτιση έχουν μία κλιμακώμενη,αυξητική τάση που κορυφώνεται στον επίλογο του βιβλίου.

   ''Η Ελλάδα πολιορκείται. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της χώρας και του Μουσουλμανικού Χαλιφάτου ναυάγησαν. Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος αρχίζει. Η πόλη του Ανέστη καταστρέφεται από μια έκρηξη που δεν προέβλεψε κανείς. Πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν. Άλλοι τραυματίζονται σοβαρά. Ο Ανέστης κι ο Κώστας είναι μόλις δεκαέξι χρονών. Τους ζητείται όμως να σκοτώσουν τον εφηβικό εαυτό τους και να ενηλικιωθούν πρόωρα για να μπορέσουν να σώσουν και να προστατέψουν όσους αγαπάνε περισσότερο στον κόσμο. Θα τα καταφέρουν ή θα φανούν μικρότεροι των περιστάσεων, χάνοντας τα πάντα μπροστά στα μάτια τους; Θα μπορέσουν να εισέλθουν στον κόσμο των μεγάλων ή θα μείνουν παγιδευμένοι για πάντα στη χώρα του ποτέ; Μια καταστροφή, μια μάχη με τον χρόνο και τις συνθήκες, ένας πόλεμος ενάντια στον εαυτό τους. Τι χρειάζεται να δει κάποιος για να ενηλικιωθεί; Πόσο μπορεί να αντέξει το φως της ελπίδας μέσα στο βαθύτερο σκοτάδι; Ποια όνειρα επιβιώνουν πνιγμένα στον καπνό και τη στάχτη;''(Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Ο συγγραφέας γίνεται ξανά έφηβος καί προσαρμόζεται άψογα σε αυτόν τον ρόλο. Τον ενσαρκώνει με απόλυτη ακρίβεια από την αρχή έως καί το τέλος. Μιλάει εξ αυτού. Εκφράζει ελεύθερα σκέψεις,προβληματισμούς καί συναισθήματα που απασχολούν καθημερινά τους εφήβους σε όλον τον κόσμο. Το μέλλον είναι μπροστά τους καί μοιάζει θεόρατο στα μάτια τους. Ο φόβος για το αύριο μηδενίζεται μπροστά στην ελπίδα. 

  Τί γίνεται,όμως,όταν όλα ανατρέπονται από την μία στιγμή στην άλλη καί δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι καί να αλλάξουμε την κατάσταση; Παύουμε να νιώθουμε άτρωτοι/ες. Χάνουμε την αθωότητα καί την παιδικότητά μας. Ωριμάζουμε απότομα καί κάτω από αντίξοες συνθήκες. Οι ευθύνες πια βαραίνουν τις δικές μας πλάτες καί πρέπει να μάθουμε να επιβιώνουμε. Οι επιλογές μας,όσο κι αν πονούν,μας καθορίζουν. 

   Η υπόθεση της νουβέλας είναι πιο σύνθετη απ'όσο φαντάζει. Ο συγγραφέας καταπιάνεται κι αναδεικνύει πολλά σοβαρά ζητήματα των σύγχρονων κοινωνιών. Από την απώλεια των γονιών σε τρυφερή,νεαρή ηλικία καί την ασχήμια του πολέμου,την αγωνιώδη ανάγκη για επιβίωση,τον ρατσισμό καί την κατάρριψή του έως καί την αξία της πραγματικής φιλίας καί της προσφοράς στον συνάνθρωπο. Καλοί καί κακοί άνθρωποι υπήρχαν,υπάρχουν καί θα υπάρχουν παντού καί πάντα. Στο χέρι μας είναι να το αποδεχθούμε. Κι όλα αυτά ο συγγραφέας μας τα προσφέρει χωρίς τάσεις εντυπωσιασμού,ή,με γραφικότητες που θα χαλούσαν όλα όσα θέλει να κοινωνήσει στο αναγνωστικό κοινό.

   Το βιβλίο είναι ευανάγνωστο καί κατανοητό. Με έβαλε σε σκέψεις καί δεν μου επέτρεψε,ούτε για ένα λεπτό,να το αφήσω από τα χέρια μου. Ήθελα να φτάσω στο τέλος για να μάθω το πως έκλεισε ο κύκλος της ιστορίας. Ένα τέλος που αν κι μου άφησε αντιφατικά συναισθήματα,μου άρεσε πολύ. Δεν νομίζω πως θα άλλαζα κάτι. Συμπάθησα τον πρωταγωνιστή,τον Ανέστη. Τον είδα να μεγαλώνει καί να αφήνει πίσω του τον παλιό του εαυτό. Θαύμασα την υπομονή καί το κουράγιο του. Τον έκανα δικό μου άνθρωπο. Πόνεσα με τον πόνο του καί ευχήθηκα το καλύτερο γι'αυτόν. Το αν πραγματοποιήθηκε ή όχι η ευχή μου,δεν θα σας το πώ. Θα πρέπει να το ανακαλύψετε μόνοι σας. Μελλοντικά θα ήθελα να διαβάσω κι άλλα έργα του καί μία πιθανή εξέλιξη στην γραφή του θα με ευχαριστούσε. Αναζητήστε το κι εσείς!

                                                         Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΕΧΗΣ 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΕΛΚΥΣΤΗΣ