ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

''Δε μπορώ, όχι, δε μπορώ να την υποφέρω πια!… Τι πληγή είν’ αυτή που μου ’στειλες, θε μου; Τι αμαρτίες έχω κάνει για να με τιμωρείς τόσο σκληρά; Ως πότε θα την έχω στην καμπούρα μου; Ως πότε θα ’μαι υποχρεωμένη να την ανέχομαι, να βλέπω τη μούρη της, ν’ ακούω τη φωνή της, ως πότε; Δε θα βρεθεί επιτέλους κανένας στραβός χριστιανός να την πάρει, ν’ απαλλαγώ απ’ αυτό το έκτρωμα της φύσεως, που μ’ άφησε ο πατέρας της για να μ’ εκδικηθεί – που χαΐρι και προκοπή να μη δουν εκείνοι που δε μ’ άφησαν να κάνω την έκτρωση!…''(Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός ένα από τα πιο γνωστά κι διακεκριμένα έργα της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας,που δεν είναι άλλο από το μυθιστόρημα του συγγραφέα κυρίου Κώστα Ταχτσή,με τίτλο ''ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ''. Ακόμη κι αν δεν έχει τύχει να το διαβάσει κάποιος αναγνώστης,υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχει παρακολουθήσει την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά,ή,την θεατρική παράσταση που βασιζόταν στην ιστορία του βιβλίου. Εγώ για να είμαι απόλυτα ειλικρινής,αν καί γνώριζα τον συγγραφέα καί το συγκεκριμένο βιβλίο,δεν είχε τύχει μέχρι σήμερα να το διαβάσω,ούτε να έχω δει τα έργα που παίχτηκαν στην τηλεόραση καί το θέατρο (κυρίως λόγω του νεαρού της ηλικίας μου εκείνη την χρονική περίοδο). Οπότε μιλάμε για την πρώτη μου επαφή με τον λόγο του συγγραφέα καί την ιστορία. Μία γνωριμία που ξεκίνησε με μία γλυκειά αδημονία για το τι θα ''συναντούσα'' μέσα στις σελίδες του βιβλίου κι εντέλει στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία.

    Με μία υπόθεση ρηξικέλευθη για την εποχή κατά την οποία γράφτηκε,ο συγγραφέας κατάφερε κι άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στον χώρο της λογοτεχνίας της χώρας μας. Ντύνεται με το ένδυμα της γυναικείας φύσης των δύο κύριων γυναικών πρωταγωνιστριών καί θα μιλήσει εξ αυτών. Η διπλή πρωτοπρόσωπη αφήγηση θα βοηθήσει να εισχωρήσουμε ως αναγνωστικό κοινό μέσα στα βάθη των ψυχών αυτών των γυναικών. Θα κατανοήσουμε τον τρόπο σκέψης καί τις επιλογές που έκαναν κι επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την ζωή τους. Πράξεις που τις καθόρισαν καί τις στιγμάτισαν εφ'όρου ζωής. Είναι ένα άρτιο σκιαγράφημα της γυναικείας ψυχολογίας. Ίσως ένα από τα πιο καλά στοιχεία του βιβλίου αυτή η επιλογή του συγγραφέα.

   Άν έπρεπε να χαρακτηρίσω με μία μόνο λέξη το μυθιστόρημα,θα έλεγα πως το βρήκα πολυδιάστατο. Ο συγγραφέας καταφέρνει καί παντρεύει αρμονικά το κοινωνικό με το πολιτικό καί ιστορικό γίγεσθαι της χώρας εκείνη την συγκεκριμένη περίοδο,αποτυπώνοντας πάνω στο χαρτί μία μικρογραφία της κοινωνίας με τα όποια προβλήματα ταλάνιζαν τους ήρωες. Παράλληλα,θα μας δοθεί η ευκαιρία να δούμε τα ήθη,έθιμα καί τις αντιλήψεις που επικρατούσαν τότε καί ''συνόδευαν'' πολύ μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Θίγει θέματα που απασχολούν μέχρι καί σήμερα. Από την θέση της γυναίκας,την αντίληψη περί γάμου,την ομοφυλοφιλία,την απόφαση μίας γυναίκας να γίνει,ή όχι,μητέρα καί τις σχέσεις ανάμεσα στους συγγενείς. Ναι,ήθελα να δώσει μία παραπάνω έμφαση στην αναφορά του σε κάποια καίρια γεγονότα,όσον αφορά τα ιστορικοπολιτικά,αλλά καί πάλι βρήκα αρεστή την ουδέτερη,ίσως καί καυστική σε κάποια σημεία,στάση του. Πέρασε τα μηνύματα που εκείνος επιθυμούσε.

   Ο λόγος του συγγραφέα είναι ακατάπαυστος,κυνικός καί θρασύς όπου χρειάζεται. Είχα την αίσθηση πως υπήρχαν φορές που διακωμωδούσε με ένα δικό του εκκεντρικό ύφος την όλη κατάσταση που επικρατούσε παντού γύρω του. Εξ ου καί η ακραία του στάση σε αρκετά ζητήματα που την εκφράζει μέσα από τα λόγια καί την συμπεριφορά των ίδιων των ηρώων του. Ήρωες απλοί,καθημερινοί άνθρωποι σαν εμάς,μόνο που έζησαν σε άλλη εποχή κι είχαν άλλα βιώματα. Προσπάθησα,δεν σας το κρύβω,να τους/τις κατανοήσω,αλλά δεν μπόρεσα να τους/τις δικαιολογήσω απόλυτα. Παρ'όλ'αυτά είναι άψογα τοποθετημένοι/ες μέσα στο σκηνικό της ιστορίας καί δεν θα άλλαζα κάτι επάνω τους. 

    Το βιβλίο το διάβασα με απόλυτη προσήλωση με μία ανάσα. Με συνεπήρε καί χάθηκα εκούσια μέσα στην ''δίνη'' του.΄Ηταν λες κι άνοιξε ένα παράθυρο που μου επέτρεπε να ρίχνω,όχι κλεφτές,αλλά ουσιαστικές ματιές στο παρελθόν. Θεωρώ πως δεν είναι τυχαία αυτή η ελεύθερη,αδάμαστη φύση του συγγραφέα. Ήταν ένας καλλιτέχνης που δεν του άρεσε να βάζει τον εαυτό του μέσα σε στεγανά κι αυτό το εξέπεμπε κι από τα μυθιστορήματά του. Αυτό,άλλωστε,τον έκανε να ξεχωρίζει καί να παραμέμει διαχρονικός καί τα έργα του να διαβάζονται με το ίδιο πάθος μέχρι τις μέρες μας. Εγώ μελλοντικά θα αναζητήσω κι άλλα έργα του. Σας προτρέπω,αν δεν το έχετε διαβάσει μέχρι τώρα,να το κάνετε άμεσα. Αξίζει της προσοχής σας.

                                                               Καλά σας αναγνώσματα!

Υ.Γ. Από τις εκδόσεις Ψυχογιός αναμένεται να επανακυκλοφορήσουν κι άλλα έργα του συγγραφέα.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΚΩΣΤΑΣ ΤΑΧΤΣΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΨΥΧΟΓΙΟΣ