Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΠΟΥ ΚΑΠΝΙΖΕΙ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

''Ερωτικές συναντήσεις αφήνουν τα πρόσωπα του βιβλίου εκτεθειμένα και ανήσυχα. Σαν να στέκονται μπροστά από έναν καθρέφτη αρχίζουν να παραμιλούν. Δεν μπορούν να απαλλαγούν από το είδωλό τους. Η γλώσσα παρασύρεται σε εξομολογήσεις. Ο ερωτικός λόγος κάνει κύκλους, τροφοδοτείται με εικόνες που ανασύρονται από τη μνήμη... Επιχειρεί τη διέξοδο, την αυταπάρνηση. Ο καθρέφτης συσσωρεύει θερμότητα. Το είδωλο αποσυντίθεται και εξαϋλώνεται. Ο καπνός φτιάχνει λέξεις...''(Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Η φετινή χρονιά δεν παύει λεπτό να με εκπλήσσει καί να μου δίνει απλόχερα δυνατές συγκινήσεις μέσα από τα βιβλία που φτάνουν στα χέρια μου καί τα διαβάζω. Θα ήμουν επιεικώς αχάριστη,αν δεν έλεγα πως έχω διαβάσει πολλά καί εξαιρετικά έργα εγχώριων καί ξένων συγγραφέων που σε πολύ μεγάλο βαθμό άφησαν το σημάδι τους στην σκέψη καί στην καρδιά μου. Για ένα τέτοιο μυθιστόρημα πρόκειται να σας μιλήσω σήμερα. Ένα βαθειά αισθηματικό βιβλίο που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο αίσθημα καί την λογική. Σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με αυτό που έχουμε κατά νού όταν αναφερόμαστε σε ανάλογα βιβλία. Είναι πολλά παραπάνω. Ο λόγος,λοιπόν,για το βιβλίο της συγγραφέως κυρίας Βάσιας Εξάρχου,με τίτλο ''Ο καθρέφτης που καπνίζει'' καί κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.

   Το παρόν έργο αποτελεί την πρώτη συγγραφική προσπάθεια της συγγραφέως καί αν δεν το διάβαζα στο βιογραφικό της,δεν θα περνούσε ως σκέψη από το μυαλό μου. Βρήκα τον λόγο της άρτιο καί μεστό. Διανθίζεται από την πρέπουσα λυρικότητα καί τα συναισθήματα ξεχειλίζουν καί μας παρασύρουν σε έναν αέναο χορό που ο ρυθμός των τραγουδιών ταιριάζει κάθε στιγμή με την ψυχική κατάσταση των ηρώων. Υπάρχουν στιγμές ηρεμίας που μοιάζει να ακούγεται από πίσω μία ήπια μελωδιά κι άλλες φορές μετατρέπεται σε μία δυναμική,φλογερή μπαλάντα. Το πλούσιο λεξιλόγιο,ο τρόπος που εξιστορείται η υπόθεση υπό μορφή μηνυμάτων/''γραμμάτων'',τα μικρά καί περιεκτικά κεφάλαια,οι γλαφυρές εικόνες καί η παράλληλη αφήγηση τόσο από την μεριά της γυναίκας,όσο καί από την πλευρά του άνδρα καθιστούν το βιβλίο ευανάγνωστο καί ουσιαστικό.

   Η συγγραφέας μέσα από την υπόθεση του βιβλίου της επιθυμεί να μιλήσει για τις ερωτικές σχέσεις μέσα από μία άλλη οπτική,που δεν έχουμε,η αλήθεια είναι,συνηθίσει να συναντάμε σε παρόμοια βιβλία. Τολμηρό εγχείρημα,μα άκρως πετυχημένο κατ'εμέ. Βάζει τους δύο ήρωές της να μιλήσουν ελεύθερα χωρίς φόβο,ή,προκατάληψη απέναντι στο ζήτημα των σχέσεων. Η διπλή πρωτοπρόσωπη αφήγηση θα βοηθήσει να αντιληφθούμε επακριβώς το τι νιώθουν,πως θα ήθελαν να πράξουν,αλλά πως για κάποιο λόγο διστάζουν καί μένουν τελικά απλοί παρατηρητές της ζωής τους. Βλέπετε,η ζωή θέλει τόλμη καί όχι να επιλέγουμε να κρυβόμαστε στο καβούκι μας γιατί αισθανόμαστε αδύναμοι/ες μπροστά στο άγνωστο καί σε μία πιθανή απόρριψη. 

  Η αριστοτεχνική σκιαγράφηση των χαρακτήρων των ηρώων από την μεριά της συγγραφέως πετυχαίνει να μπορούμε να διεισδύσουμε μέσα στα άδυτα των ψυχών τους. Ουσιαστικά τους φέρνει ενώπιόν μας καί τους απογυμνώνει από τα όποια ''ενδύματα'' καί ''προστατευτικά'' φορούν. Δείχνουν ευάλωτοι καί ταυτόχρονα σίγουροι. Προβαίνουν σε μία εκ βαθέων,σχεδόν λυτρωτική,εξομολόγηση που τίποτα δεν δύναται να την σταματήσει. Οι λέξεις καί τα συναισθήματα ξεπηδούν με ένα έντονο πάθος καί θράσος. Θα μπορέσουν εντέλει να πετύχουν τον σκοπό τους,ή,όλα θα παραμείνουν ως έχουν;

  Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου,ένιωσα σαν να πέρασα μέσα από έναν κυκεώνα συναισθημάτων που με επηρέσαν σε μέγαλο βαθμό καί μου έδωσαν την δύναμη για να παλέψω για όσα επιθυμώ. Να διεκδικώ μέχρις εσχάτων όσα θέλω κι αγαπώ. 

   ''Ο καθρέφτης που καπνίζει'' ο τίτλος του βιβλίου καί επίτηδες άφησα τον σχολιασμό του προς το τέλος της κριτικής μου. Είναι πασιφανές πως κρύβεται μία αλληγορία κι ένα κρυφό μήνυμα πίσω από αυτόν. Θέλω να πιστεύω πως μπόρεσα να τον αποκρυπτογραφήσω,αλλά δεν έχω σκοπό να σας πώ το που κατέληξα. Αυτό θα το αφήσω να το ανακαλύψετε μόνοι/ες σας διαβάζοντας το βιβλίο.

   Ένα,επιπλέον,στοιχείο του βιβλίου που αξίζει της προσοχής μας καί με αυτό θα κλείσω την αναφορά μου στο βιβλίο,είναι η εισαγωγή που χρησιμοποιεί η συγγραφέας πρίν από την έναρξη κάθε κεφαλαίου. Έχοντας ως πηγή έμπνευσης μία φράση,ή,το απόσπασμα ενός έργου κάποιου άλλου συγγραφέα,αναπτύσσει την δική της εκδοχή,τοποθετώντας την αρμονικά μέσα σε όλο το κείμενο. Εγώ το αντιλήφθηκα,αν δεν κάνω λάθος,σαν μία δική της ερμηνεία εκείνων των λεγομένων. Την βρήκα ευφυή κι ευρηματική ως σκέψη. 

   Εν κατακλείδι,πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο μυθιστόρημα που έχει μία πολύ γερή καί σταθερή βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε η συγγραφέας για να γράψει το βιβλίο της. Είναι μία αξιόλογη καί ελπιδοφόρα προσπάθεια για το τι πρόκειται να δούμε μελλοντικά από την συγγραφέα. Εγώ θα ήθελα να δώ το πως κι αν θα εξελιχθεί σε επόμενα έργα της. Προς το παρόν,όμως,σας προτρέπω να αναζητήσετε καί να διαβάσετε το βιβλίο. Εμένα με ικανοποίησε σε πολύ μεγάλο βαθμό.

                                                           Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΒΑΣΙΑ ΕΞΑΡΧΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΕΔΡΟΣ