ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Για δεύτερη φορά,τις τελευταίες ημέρες,διαβάζω το νέο βιβλίο μίας συγγραφέως που με έχει ''κερδίσει'' με την γραφή της από την πρώτη φορά που διάβασα ένα έργο της καί αισθάνομαι σαν να βρέθηκα ξαφνικά στην χώρα των θαυμάτων,όπως η Αλίκη στο ομώνυμο παραμύθι. Τί θέλω να πώ με αυτό; Ότι η συγγραφέας κατάφερε καί εξελίχθηκε ακόμη παραπάνω. Σαν να ωρίμασε καί μέστωσε η γραφή της. Δεν επαναπαύτηκε στις δάφνες της,αλλά πήρε το ρίσκο καί πήγε ένα βήμα παραπέρα. Δεν ακολούθησε το ίδιο μοτίβο με την προηγούμενη φορά κι αυτό το εγχείρημα της βγήκε σε καλό. Το τελικό αποτέλεσμα την δικαίωσε. Κακά τα ψέματα,αυτό είναι κάτι που σπάνια το βλέπουμε,κι όταν συμβαίνει το επικροτώ.

   Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός το νέο κοινωνικό μυθιστόρημα της συγγραφέως κυρίας Κλαίρης Θεοδώρου,με τίτλο ''Εραστές του φωτός'' το οποίο είναι εμπνευσμένο από τη ζωή και το έργο της θρυλικής φωτογράφου Nelly’s,όπως μαθαίνουμε απ΄την περιγραφή του βιβλίου. Προσέξτε. Δεν μιλάμε για την βιογραφία της διάσημης φωτογράφου,απλά εκείνη έγινε τρόπο τινά η πηγή έμπνευσης της συγγραφέως για την συγγραφή του παρόντος βιβλίου. Ένα βιβλίο που με συνεπήρε καί το διάβασα απνευστί. Για μένα είναι η καλύτερη συγγραφική στιγμή της συγγραφέως.

    Όταν η μυθοπλασία ''συναντά'' την αληθινή ζωή το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό. Όμοια σαν δύο κομμάτια παζλ που ''κουμπώνουν'' άψογα,έρχεται το ένα να συμπληρώσει τα τυχόν κενά του άλλου... Η λυρικότητα θα παραδώσει εκούσια την θέση της στην δωρικότητα καί το βιβλίο θα αποκτήσει ένα άλλον αέρα. Όπως προείπα,το ύφος στον λόγο της συγγραφέως αλλάζει,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χάνει την δική της ταυτότητα. Κάθε άλλο! Αναζωογονείται καί προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό ένα ευκολοδιάβαστο καί ουσιαστικό βιβλίο που όχι μόνο ψυχαγωγεί,αλλά δίνει μαθήματα ζωής. Το τι τελικά αξίζει,ή όχι. 

   Η φωτογραφία για μένα είναι μία από τις πιο σπουδαίες τέχνες. Από μικρή λάτρευα καί εξακολουθώ να λατρεύω να βγάζω φωτογραφίες πρόσωπα,μέρη κι ό,τι άλλο μου κινήσει την περιέργεια καί θέλω με ένα κλικ να το απαθανατίσω,καθιστώντας το άφθαρτο στο πέρασμα του χρόνου. Οι φωτογραφίες μοιάζουν στα μάτια μου σαν εναλλακτικοί πίνακες ζωγραφικής,όπου εκεί πάνω αποτυπώνονται πολλά παραπάνω απ'όσα βλέπουμε. Ειδικά εκείνες οι ασπρόμαυρες με αγγίζουν κάπως περισσότερο. Δεν μπορώ να προσδιορίσω με σιγουριά τι είναι αυτό που με γοητεύει σε αυτές,αλλά έχουν μία μοναδική επίδραση πάνω μου.

   Η συγγραφέας με λόγο οικείο καί λιτό αποτυπώνει πάνω στο χαρτί την ιστορία δύο γυναικών που λάτρεψαν τον χώρο της φωτογραφίας καί η μοίρα έμελλε να διασταυρώσει τους δρόμους τους σε μία καίρια στιγμή καί για τις δύο. Είναι σαν να ενώνεται,κατά ένα μαγικό τρόπο,το παρελθόν με το μέλλον καί να χαράζουν την δική τους πορεία. Το λεξιλόγιο είναι άφθονο,οι περιγραφές έντονες καί γλαφυρές,οι διάλογοι ανάμεσα στους ήρωες ρεαλιστικοί καί σύντομοι καί τα συναισθήματα παρόντα στο μέγεθος καί στον χρόνο που χρειάζονται. Παραλείπονται οι υπερβολές καί οι περιττές επαναλήψεις. Άν καί η εξιστόρηση των γεγονότων γίνεται σε παράλληλο χρόνο,δεν χάνουμε στιγμή τον ειρμό της σκέψης της συγγραφέως,ούτε μπερδευόμαστε με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να εστιάσουμε στην ιστορία.

   ''Δεν υπάρχει τίποτα υγιές στη λατρεία της ομορφιάς. H Άλμα και η Ελληνόπη, όμως, πιστεύουν ότι ομορφιά είναι όλο το φως που κρύβουμε μέσα μας. Δυο γυναίκες αιχμαλωτίζουν τις στιγμές με τον φωτογραφικό τους φακό, ωσότου η μοίρα τις φέρει κοντά: την Άλμα, στη δύση της ζωής της, και την Ελληνόπη, στο καταμεσήμερο. Ένα διαρκές παιχνίδι του φωτός με τη σκιά είναι άλλωστε και η ίδια η ύπαρξή τους. Γεμάτη ανατροπές η ζωή της πρώτης. Από την καταστροφή του Αϊδινίου και της Σμύρνης, στην κοσμοπολίτικη Δρέσδη του Μεσοπολέμου, και από τα πρώτα φωτογραφεία της Ερμού στη Νέα Υόρκη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Συνοδοιπόροι της σε αυτό το ταξίδι οι πλέον εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής. Γεμάτη πληγές η ζωή της δεύτερης. Από την πνιγηρή επαρχία στην ολόφωτη πρωτεύουσα, και από την οδύνη ενός ανεκπλήρωτου έρωτα στην απόδραση από έναν γάμο χωρίς έρωτα. Γεμάτη αγάπη η σχέση τους και, κάπως έτσι, ο κόσμος ξαφνικά αλλάζει. Και τα σκοτάδια τους γεμίζουν φως...''(Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Φανερή η αγάπη που τρέφει η συγγραφέας για την φωτογραφία καί την μεταλαμπαδεύει μέσα στην ιστορία των δύο κύριων πρωταγωνιστριών της. Όταν έχουμε μία επιτυχημένη καριέρα θα πρέπει να συνεπάγεται πως έχουμε καί μία ευτυχισμένη καί γεμάτη ζωή,ή,μήπως δεν είναι πάντα έτσι; Μήπως θυσιάζουμε περισσότερα απ'όσα πρέπει επενδύοντας αποκλειστικά καί μόνο στην καριέρα μας κι όχι στην ζωή μας; Θα πρέπει,κατ'εμέ,να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δύο καί να μην υποσκελίζει το ένα το άλλο. Γιατί αργά,ή,γρήγορα θα έρθει η στιγμή που θα αντιληφθούμε την ματαιότητα κάποιων πραγμάτων καί θα αναγνωρίσουμε την αξία άλλων. 

   Σε μία άρτια σκιαγράφηση των χαρακτήρων των ηρώων προβαίνει η συγγραφέας καί αποκαλύπτει έρωτες,πάθη,μυστικά,ενοχές,λάθη μα καί την αέναη μάχη ανάμεσα στο φως καί στο σκοτάδι. Ποιό από τα δύο τελικά θα επικρατήσει; Μία ωδή στις δεύτερες ευκαιρίες που πρέπει να εκμεταλλευόμαστε,όταν μας δίνονται,ώστε να μην πηγαίνουν στράφι καί στο φως που πρέπει να επιτρέψουμε να παρεισφρήσει στις ζωές μας,μπορεί να θεωρηθεί το νέο κοινωνικό μυθιστόρημα της κυρίας Κλαίρης Θεοδώρου. Για μένα μπορεί εύκολα να λάβει μία θέση στην λίστα με τα καλύτερα βιβλία της φετινής χρονιάς. Όσοι/ες δεν το έχετε διαβάσει μέχρι τώρα,σπεύστε να το κάνετε. Εγώ το απήλαυσα μέχρι την τελευταία του τελεία.

                                                             Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΨΥΧΟΓΙΟΣ