Ψηφιακό εγώ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Ο σύγχρονος τρόπος ζωής καί η συνεχόμενη ανάπτυξη της τεχνολογίας έφεραν στην καθημερινότητά μας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης(social media) που αποκτούν όλο καί περισσότερους υποστηρικτές. Δεν το κρύβω πως μία εξ αυτών είμαι κι εγώ. Μπορεί να μην είμαι η πιο φανατική τους υποστηρίκτρια,αλλά δεν παύει να θεωρώ πως με την σωστή χρήση αυτών,έχουμε στα χέρια μας ένα χρήσιμο εργαλείο,κυρίως,για την επίδειξη της δουλειάς μας. Άν καί οι περισσότεροι/ες ξεκινήσαμε να έχουμε επαφή με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με μία αθωότητα,παρατηρώ πως πλέον έχουν αλλάξει κατά πολύ οι όροι καί ο τρόπος που διεξάγεται το ''παιχνίδι''. Έχει αρχίσει να χάνει αυτόν τον πιο ελεύθερο χαρακτήρα του καί σταδιακά όλοι κι όλες γίνονται πιο υποψιασμένοι/ες κι επιθετικοί/ες προς τους άλλους... Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς οδηγηθήκαμε ως εκεί καί ποιό το δικό μας μερίδιο ευθύνης;

   ''Ψηφιακό εγώ'' ο τίτλος του βιβλίου που διάβασα καί σας παρουσιάζω σήμερα μέσα από το blog μου. Πρόκειται για ένα δυστοπικό μυθιστόρημα που τοποθετείται όχι καί στο τόσο μακρινό μέλλον από εμάς καί μας δίνει ένα τρομακτικό σενάριο που μπορεί να χαρακτηριστεί,όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται,υποθετικό κι αναμενόμενο την ίδια στιγμή. Στο χέρι μας είναι για το αν γίνει πραγματικότητα,ή όχι. Πρίν όμως να ξεκινήσω να σας μιλάω για το βιβλίο,θα μου επιτρέψετε να πώ ένα μεγάλο ''ευχαριστώ'' στον συγγραφέα του κύριο Άγι Ντούλια για την αποστολή του βιβλίου του καί που μου έδωσε την ευκαιρία να το διαβάσω.

    Πόσες ώρες την ημέρα αφιερώνετε για να ασχοληθείτε με τους λογαριασμούς σας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Πιστέψτε με,είναι παραπάνω από όση νομίζετε. Οι περισσότεροι/ες έχουν μπεί στο τρυπάκι της αναζήτησης νέων τρόπων προσέλκυσης διαδικτυακών ''φίλων'' που θα τους ''βομβαρδίζουν'' με λαϊκς στις όποιες αναρτήσεις σπεύδουν να κάνουν κατά την διάρκεια της ημέρας. Καθισμένοι πίσω από μία οθόνη ενός υπολογιστή,κινητού ή tablet αποζητούν διακαώς την πολυπόθητη διαβεβαίωση πως είναι όμορφοι/ες,πως γράφουν ευφυή κι χαριτωμένα τσιτάτα,πως τα σπίτια τους είναι ονειρικά,πως δημιουργούν νέες τάσεις στην μόδα,πως ζούν μία ονειρική ζωή όμοια με εκείνη των ηρώων των παραμυθιών,πως δεν έχουν κανενός είδους προβλήματα κι όλα μοιάζουν να είναι τέλεια. Είναι όμως; 

   Η ανάγκη για συντροφικότητα καί αποδοχή είναι δύο έννοιες ταυτισμένες με την ανθρώπινη ύπαρξη. Γεννιόμαστε για να ζούμε αρμονικά ως ομάδα με άλλους ανθρώπους κι όχι ως μονάδες. Ναι,έχω ξαναπεί πολλάκις πως οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες,αλλά όλη αυτή η επιρροή των social media έχει ως αποτέλεσμα να γίνουν ακόμα δυσκολότερες. Έχει χαθεί η ομορφιά της παρέας,της έκπληξης,του φλερτ καί της προσπάθειας να τα πετύχουμε όλα αυτά. Όλα αλλάζουν σε ταχύτατους ρυθμούς. Σχέσεις δημιουργούνται καί διαλύονται με την ίδια ευκολία εν ριπή οφθαλμού. Τα πάντα γίνονται θυσία στο βωμό των λαϊκς. Λες κι αυτά θα καθορίσουν την ζωή μας καί την αξία μας ως ανθρώποι... Πόσο μάταια είναι όλα αυτά καί πόση,δυστυχώς,μεγάλη βαρύτητα έχουν για πολλού/ες εκεί έξω. Εάν δεν έχουμε πολλούς ''φίλους'' ή ''ακολούθους'' στα social media δεν είμαστε αρεστοί/ές κι αποδεκτοί/ές από το ευρύ κοινό; Πόσο σαθρή ως σκέψη...

   Τώρα θα σας θέσω ένα ακόμη ερώτημα. Είστε απόλυτα σίγουροι/ες ότι γνωρίζετε τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από την φωτογραφία ενός προφίλ; Η ανωνυμία που προσφέρει το διαδίκτυο έχει δώσει,απλόχερα,την δυνατότητα σε πολύ κόσμο να φτιάχνει ένα προφίλ με ψεύτικη ταυτότητα καί φωτογραφία καί να παρουσιάζεται όπως εκείνοι επιθυμούν κρύβοντας τα πραγματικά τους στοιχεία για πολλούς καί διάφορους λόγους. Θα συναντήσετε ανθρώπους απλούς,καθημερινούς με τα όποια προβλήματα που αποζητούν μία συμβουλή έως κακοποιούς,εγκληματίες,ψυχικά διαταραγμένους κι ανθρώπους που αρέσκονται να δημιουργούν προβλήματα καί να προσβάλλουν χυδαία άλλους ανθρώπους είτε λόγω κακεντρέχειας καί ζήλειας,είτε λόγω του ότι δεν είναι ικανοποιημένοι/ες από την ζωή που ζούν. Συνετό θα ήταν να προσέχετε με ποιους μιλάτε καί τι τους εκμυστηρεύεστε. Να θυμάστε πως οτιδήποτε ακραίο δεν είναι σωστό πάντα...

   Θυμάστε πώς ήταν η ζωή σας πρίν την ''επέλαση'' των social media; Πώς ήσασταν εσείς οι ίδιοι/ες; Πόσο λιγότερο άγχος μπορεί να υπήρχε στην ζωή σας; Πόσο πιο όμορφες καί ουσιαστικές ήταν οι σχέσεις σας με τους άλλους ανθρώπους; Βασίζονταν σε γερές κι όχι ετοιμόρροπες βάσεις. Δεν κλωνίζονταν με τόση ευκολία. Προσπαθούσατε καθημερινά να τις διατηρήσετε. Δεν ''λιποτακτούσατε'' χωρίς δεύτερη σκέψη. Ξέρατε ποιοι άνθρωποι σας νοιάζονταν καί σας αγαπούσαν καί στέκονταν πραγματικά δίπλα σας όταν τους είχατε ανάγκη. Σημασία είχε το ''είναι'' κι όχι το ''φαίνεσθαι'' όπως συμβαίνει σήμερα...

   Ο συγγραφέας μέσα από την ιστορία του βιβλίου του απευθύνεται σε όλους κι όλες εμάς ανεξαιρέτως. Έχοντας ως παράδειγμα τις ζωές των ηρώων του μας δίνει χρήσιμες συμβουλές καί μαθήματα για την ζωή μας. Μας δείχνει καί την άσχημη καί την καλή πλευρά των πραγμάτων. Κρατάει τις όποιες ισορροπίες. Προσέξτε! Δεν γίνεται απότομος,ούτε κατακρίνει. Προσπαθεί να εξηγήσει καί να βοηθήσει. Η πρόθεσή του είναι να αντιληφθούμε πλήρως το πως έχει η κατάσταση καί να προλάβουμε πρίν φτάσουμε στο μη περαιτέρω. Πρίν το εφιαλτικό σενάριο το οποίο πραγματεύεται η υπόθεση του βιβλίου γίνει η ίδια μας η ζωή. 

   Είπα ''ήρωες'' καί θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφερθώ καί σε αυτούς. Άνθρωποι,απλοί της διπλανής πόρτας με τα όποια χαρακτηριστικά,πάθη,λάθη καί σκέψεις τους. Σε κάποιους/ες μπορεί να φανούν υπερβολικοί μα στα μάτια μου φάνταζαν απόλυτα αληφοθανείς. Άλλωστε εκεί στόχευε καί ο συγγραφέας. Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων τους έγινε με τέτοιον τρόπο ώστε να είναι προσιτοί από τους αναγνώστες καί γιατί όχι να μην υπάρξει μερίδα αυτών που να ταυτιστούν μαζί τους. Ο λόγος του συγγραφέα είναι δυναμικός,ομαλός καί ακατάπαυστος. Χρησιμοποιεί γεμάτο λεξιλόγιο,γρήγορους,ρεαλιστικούς διαλόγους ανάμεσα στους ήρωες και γλαφυρές εικόνες που είναι εύκολα κατανοητές από τους αναγνώστες. Ως σύνολο,λοιπόν,έχουμε ένα ευανάγνωστο καί καλογραμμένο βιβλίο που μπορεί επάξια να λάβει τον χαρακτηρισμό ''page turner''. Εγώ για να είμαι ειλικρινής το διάβασα με μία ανάσα.

   Για το τέλος σας αφήσα,εσκεμμένα,αυτό που θεωρώ πιο σημαντικό κι είναι ένα από τα ζητήματα που πραγματεύεται η ιστορία του μυθιστορήματος. Πώς γίνεται ενώ διαμαρτυρόμαστε για τις συνθήκες διαβίωσης,απαιτούμε ισότητα,ελευθερία καί τα ανθρώπινα δικαιώματά μας,να μην έχουμε καμία αντίρρηση να παρέχουμε εμείς οι ίδιοι/ες με τόση ευκολία όλα αυτά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Πώς θα μπορούμε να μιλάμε για προσωπική ζωή καί ιδιωτικότητα,όταν συμβαίνουν όλα αυτά σωρηδόν γύρω μας καί εμείς τα ανεχόμαστε; Αντιφατικό κι όμως αληθινό... Τροφή για σκέψη είναι το βιβλίο καί σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Εμένα με ικανοποίησε σε πολύ μεγάλο βαθμό.

                                                           Καλά σας αναγνώσματα!

                                                                   ΠΕΡΙΛΗΨΗ

«Νομίζεις ότι με ξέρεις επειδή μπορείς να δεις τις φωτογραφίες και τις αναρτήσεις μου… Αλλά δεν μπορείς να δεις εμένα… Νομίζεις ότι με αγαπούν επειδή μου χαρίζουν παντού «μου αρέσει», στολίζοντας τις αναρτήσεις μου με άπειρα σχόλια επιδοκιμασίας και αποδοχής... Όμως εγώ δεν μπορώ να δω τα πρόσωπά τους, ούτε να νιώσω την παράξενη, ψηφιακή αγάπη τους… Νομίζεις ότι είμαι κοινωνικός, ότι περιτριγυρίζομαι από πραγματικούς, ζωντανούς ανθρώπους, επειδή στο Προφίλ μου υπάρχουν χιλιάδες φίλοι κι ακόλουθοι… Όμως εγώ αισθάνομαι μόνος… Κάθε απρόσωπο «μου αρέσει», κάθε ψυχρό, ψηφιακό σχόλιο, κάθε «φίλος» που ποτέ δε γνώρισα… είναι απλώς ένα ακόμη βήμα προς μια αβυσσαλέα και αναπόφευκτη μοναξιά…» Αθήνα, 2046… Η εικονική πραγματικότητα του Δικτύου, του παγκόσμιου και μοναδικού πλέον μέσου κοινωνικής δικτύωσης, έχει κυριαρχήσει σε κάθε σφαίρα της ανθρώπινης ζωής, προσωπικής και επαγγελματικής. Ένα χαπάκι μόνο αρκεί ώστε ο χρήστης να εισέλθει στον θαυμαστό αυτόν νέο κόσμο! Μέσα σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, τέσσερις φίλοι θα έρθουν αντιμέτωποι με τις συνέπειες αυτής της κατάστασης, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τις ανθρώπινες σχέσεις, την επικοινωνία, τον εαυτό τους… Ακόμη και την ίδια τους την ύπαρξη… Άραγε πόσο απέχει ένας τέτοιος κόσμος από τον δικό μας;

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΑΓΙΣ ΝΤΟΥΛΙΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: 24γράμματα