Πες τα ψυχή μου

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται καί εκπέμπουν ένα εκτυφλωτικό φως καί υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται καί το σκοτάδι που τους συντροφεύει προκαλεί φόβο καί πανικό,όχι μόνο στους γύρω τους,αλλά κυρίως τους ίδιους. Τους περικυκλώνει καί τους αιχμαλωτίζει μέσα στη δίνη του,με αποτέλεσμα όσο καί να το παλεύουν,να μην μπορούν να του ξεφύγουν. Μπορεί το φως να νικήσει το σκοτάδι,ή,θα συμβεί το αντίθετο; Φυσικά μιλάμε για μία μάχη με ένα αποτέλεσμα αμφίρροπο που κανείς δεν δύναται να προδικάσει εξ αρχής. Οι παράπλευρες απώλειες πάντα θα υπάρχουν. Η νίκη,ή πιο σωστά,η επικράτηση ενός εκ των δύο επηρεάζει όλους όσους εμπλέκονται. 

   Επιδιώκω,όσο αυτό είναι δυνατό,να διαβάζω μυθιστορήματα των οποίων οι ιστορίες να βασίζονται σε αληθινά γεγονότα. Θεωρώ πως είναι μία από τις πιο διδακτικές κατηγορίες μυθιστορημάτων. Μου δίνουν εφόδια για την ζωή μου. Χρήσιμα μαθήματα καί συμβουλές για να βάλω μέσα στο δικό μου ''τσουβαλάκι'' όπως λέει καί η πρωταγωνίστρια του βιβλίου,για το οποίο θα σας μιλήσω σήμερα. Η μόνη μου ένσταση σχετικά με τα συγκεκριμένα βιβλία είναι αν όντως να έχουν κάτι να πούν μέσα από την υπόθεσή τους καί ο εκάστοτε συγγραφέας να μην το χρησιμοποιεί αυτό ως δέλεαρ για να τραβήξει την προσοχή του αναγνωστικού κοινού. Το βιβλίο της κυρίας Αργυρένιας Πελεκάνου,με τίτλο ''Πες τα ψυχή μου'',που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη,κατάφερε κι έκανε πέρα αυτόν τον ενδοιασμό που αισθανόμουν καί με ικανοποίησε σε αρκετά μεγάλο βαθμό. 

   Για να είμαι ειλικρινής,αρχικά μου φάνηκε κάπως ανορθόδοξος ο τρόπος με τον οποίο ξεκινά η εξιστόρηση των γεγονότων,καθώς όμως κυλούσαν οι σελίδες καί εμβαθύναμε μέσα στην υπόθεση,κατάλαβα για ποιο λόγο η συγγραφέας έκανε αυτήν την επιλογή. Πρόκειται ουσιαστικά για μία κυκλική αναδρομή στην ζωή της κύριας πρωταγωνίστριας. Ξεκινώντας από το παρόν,μεταφερόμαστε νοερά στο παρελθόν καί καταλήγει να κλείσει ο κύκλος πάλι στο παρόν. Μόνο που το παρόν θα έχει μείνει ίδιο,ή,θα έχει αλλάξει;

    ''«Ένας σακατεμένος Άγγελος, ντυμένος μοίρα ήταν η επιλογή μου. Μήτε Θεός, μήτε άνθρωπος δύναται να τον σώσει. Ανθρώπινη βούληση. Ως και ο Θεός εκθρονίζεται. Πόσο μάλλον εκείνη». Γεννήθηκε με το χάρισμα να διακρίνει το κακό στα μάτια των ανθρώπων και να το θεραπεύει. Βαριά κληρονομιά από την προγιαγιά της. Τόσο βαριά που η ίδια τη θεωρεί κατάρα. Θα χρειαστεί να αντιπαλέψει με πρόσωπα νοσηρά, να αναμετρηθεί με τις σκιές που βρίθουν στα βάθη τους, να δώσει τη μάχη της για να σώσει την ψυχή τους. Μα τον δικό της Άγγελο δεν δύναται να τον προστατεύσει. Μοιράζει την αγάπη της, σπέρνει τη δύναμή της μα οι μοίρες τα αποδοκιμάζουν και αυτάρεσκα θερίζουν. Αγναντεύοντας το πέλαγος στην ακροθαλασσιά της Αμοργού η Χρυσαφένια ξετυλίγει τον μίτο για ένα ταξίδι στο παρελθόν της. Πρέπει να ψάξει, να βρει, να ξετρυπώσει τη μικρή Φένια από τις μνήμες της, να καταλάβει πού σκόνταψε, πού χάθηκε και πότε! Να την τραβήξει από το χέρι, να της γιάνει τις πληγές και να την ανασύρει μαζί της στο φως!''(Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται με προορισμό να σώσουν τις ψυχές άλλων ανθρώπων οι οποίες παραμένουν εγκλωβισμένες στο έρεβος. Η αυτοθυσία τους μπορεί να έχει είτε θετικά,είτε αρνητικά επακόλουθα. Η ανιδιοτελής,αστείρευτη αγάπη για εκείνα τα πρόσωπα τους οδηγεί να δώσουν αυτήν την μάχη με κίνδυνο να χάσουν την δική τους ψυχή. Κι εδώ τίθεται ένα καίριο ερώτημα. Αξίζει να χάσουν τον εαυτό καί την ψυχή τους για να σώσουν έναν άλλον άνθρωπο; Βαρύ φορτίο στις πλάτες αποδεικνύεται πολλές φορές η προσφορά στον συνάνθρωπο.

   Ο λόγος της συγγραφέως είναι αδιάκοπος καί ομαλός. Δεν προβαίνει σε κουραστικές επαναλήψεις,ή,τυχόν ανεπιθύμητες ''κοιλιές''. Διανθίζεται από πλούσιο,οικείο λεξιλόγιο,περιγραφικές εικόνες,ρεαλιστικούς διαλόγους ανάμεσα στους ήρωες καί την χρήση της τοπικής ντοπιολαλιάς από κάποιους ήρωες όταν αυτή είναι απαραίτητη. Σαν μία λυτρωτική εξομολόγηση μπορεί να θεωρηθεί όλο το βιβλίο. Μία εξομολόγηση που ξαλαφραίνει την ψυχή της κεντρικής ηρωίδας καί της επιτρέπει,πλέον,να αναπνεύσει ελεύθερα καί να ζήσει μία γαλήνια ζωή από εδώ καί πέρα. 

   Η πλοκή του βιβλίου πραγματεύεται πολλά ζητήματα καί τα κοινωνεί στο αναγνωστικό κοινό με ένα απλό κι απόλυτα φυσικό,αβίαστο τρόπο. Η συγγραφέας θα μιλήσει για ζητήματα που απασχολούν πολλές καθημερινές οικογένειες. Από την σχέση ανάμεσα σε γονείς καί παιδιά,τον έρωτα,την σχέση ανάμεσα στα ανδρόγυνα,την κατανόηση,την αποδοχή,την ανάγκη για συγχώρεση μα κυρίως για την αναζήτηση του καλού μέσα στην ψυχή μας. Η πίστη στον Θεό θα είναι κι αυτή παρούσα στον βαθμό που χρειάζεται,χωρίς υπερβολές,ή,να γίνεται μία ακόμη γραφικότητα. Όλα μαζί μας δίνουν ένα καλογραμμένο κι ουσιαστικό βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα από την αρχή έως καί το τέλος. 

   Εν ολίγοις,πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που απώτερο σκοπό του έχει να μας διδάξει μέσα από τα λάθη καί την δύναμη των ηρώων του. Να μας δώσει κουράγιο για να προχωρήσουμε παρακάτω καί πως πάντα θα έχουμε μία δεύτερη ευκαιρία,αρκεί να το θελήσουμε καί να μην χαραμίσουμε αυτό το ''δώρο'' που θα μας δοθεί απλόχερα. Να θυμάστε κι αυτό. Η ζωή δεν είναι μία ευθεία γραμμή. Έχει τα πάνω καί τα κάτω της. Εμείς πρέπει πάντα να ελπίζουμε για το καλύτερο. Η συγχώρεση δρά ευεργετικά όχι μόνο σε αυτόν που την αποζητά,αλλά καί σε αυτόν που την δίνει. Αναζητήστε το βιβλίο. Πιστεύω ότι θα αρέσει καί σε εσάς.

                                                            Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΑΡΓΥΡΕΝΙΑ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΓΓΕΛΑΚΗ