228 ημέρες μισθωμένης φιλανθρωπίας

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   ''Αν νομίζετε πως η φιλανθρωπία δεν έχει καμία σχέση με τη θρησκευτική λειτουργία έχετε μάλλον πέσει θύμα αυταπάτης. Σκεφθείτε, και μη νομίζετε πως εξαιρώ τον εαυτό μου, να προσανατολίζατε συνειδητά τη λειτουργία αυτή στην ανησυχία για τον συνάνθρωπο. Τι φοβερό πλήγμα θα ήταν αυτό για τους τυχοδιώκτες του ανθρωπισμού, τους μεγαλόσχημους αφέντες και τις αφέντρες της συμπόνιας, αυτούς που ενισχύουν την εικόνα και το κύρος τους με δωρεές και χορηγίες που ενίοτε καταλήγουν να ωφελούν πολύ περισσότερο τους ίδιους απ᾿ όσο ωφελούν τους αποδέκτες της ευεργεσίας τους; Πόσο συνετό και λυτρωτικό θα ήταν αν είχαμε την ωριμότητα να απελευθερωθούμε μια για πάντα από αυτή την υποκρισία και να απαιτήσουμε από τους εαυτούς μας ουσιαστική, απροσποίητη και σταθερή συμπαράσταση προς κάθε σκληρά δοκιμαζόμενο άνθρωπο; Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα ιστόρημα γεγονότων και καταστάσεων που εκτυλίχθηκαν μέσα σε προσφυγικές δομές. Δε συνηγορεί στην αυτοκοροϊδία και τη συντήρηση πλαστών εικόνων, ούτε και αναζητά τη λοξοδρομία για να τα έχει με όλους καλά. Περιεργάζεται τα αστραφτερά σερβίτσια της φιλανθρωπίας, δίχως να κάνει ουδεμία παραχώρηση στον φαρισαϊσμό, και δε συνδράμει σε θέσεις που αντανακλούν πάσχοντα και χολωμένα μυαλά.''(Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Σήμερα επέλεξα να ξεκινήσω την αναφορά μου στο βιβλίο που διάβασα με έναν διαφορετικό τρόπο απ'ό,τι συνηθίζω. Εσκεμμένα έκανα την επιλογή ως πρόλογο να σας παραθέσω την περίληψη του βιβλίου την οποία θεωρώ απόλυτα ταιριαστή με το νόημά του καί εκφράζει στον μέγιστο βαθμό όλα όσα πέρασαν σαν σκέψεις από το μυαλό μου,καθόλη την διάρκεια της ανάγνωσης. Ο λόγος,λοιπόν,για το βιβλίο ''228 ημέρες μισθωμένης φιλανθρωπίας'' του συγγραφέα κυρίου Δημήτρη Τσιολακίδη που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ελκυστής καί είναι πολύ κοντά στα δεδομένα της εποχής μας. Ένα βιβλίο βαθειά ουσιαστικό.

   Ο συγγραφέας προβαίνει σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση καί την αποτυπώνει πάνω στο χαρτί με έναν λόγο χειμαρρώδη καί ασταμάτητο. Αποκαλύπτει προσωπικές του σκέψεις καί συναισθήματα. Καταδικάζει τα κακώς κείμενα της εποχής μας καί φέρνει στην επιφάνεια την πραγματική διάσταση των προβλημάτων που μας ταλανίζουν ως σύγχρονες κοινωνίες καί αναφέρεται με σεβασμό στο ζήτημα των προσφύγων καί των μεταναστών. Το λεξιλόγιο είναι άκρως ενιχυμένο καί οι εικόνες πολλές καί περιγραφικές. Άν καί το κείμενο είναι ενιαίο καί δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός σε κεφάλαια,τολμώ να πώ πως αξίζει ένα μπράβο στον συγγραφέα,αφού καταφέρνει καί δεν χάνει τον ειρμό της σκέψης του,αλλά το βιβλίο είναι ευανάγνωστο,σωστά δομημένο καί δεν κάνει πουθενά ''κοιλιά''. Καλώς,ή,κακώς είναι πολύ δύσκολο ένα κείμενο να είναι άρτιο όταν δεν υπάρχουν κάποιες παύσεις κατά την διάρκεια της εξιστόρησης. 

   Ο λόγος του συγγραφέα άλλοτε είναι πιο ήπιος καί άλλοτε πιο αυστηρός καί κυνικός. Δεν έχει κανένα διπλωματικό χαρακτήρα καί εκφράζει ελεύθερα την άποψή του για τα γεγονότα χωρίς να γίνεται προσβλητικός. Αφήνει στο αναγνωστικό κοινό να αποφασίσει μόνο του το τι θα πιστέψει,ή όχι καί τι στάση θα κρατήσει. Πολλές φορές χρειάζεται,για να μην πω ότι επιβάλλεται,όλοι κι όλες να μην είμαστε τόσο ευκολόπιστοι/ες καί να μην εντυπωσιαζόμαστε από τα μεγάλα λόγια καί τις δήθεν πράξεις φιλανθρωπίας. Επιτρέψτε μου να έχω την άποψη πως όποιος/α επιθυμεί να προσφέρει σε όσους έχουν ανάγκη,δεν βγαίνει να το διαλαλεί παντού. Το κάνει κρυφά,χωρίς να γνωρίζει κανείς τίποτα. Εκεί φαίνεται η πραγματική αξία της προσφοράς. Αλλιώς γίνεται μόνο για το ''θεαθήναι'' καί με υστεροβουλία. 

    Το προσφυγικό,όσο καί το μεταναστευτικό ζήτημα είναι μία ''πληγή'' για την ανθρωπότητα. Είναι τόσο άσχημο καί λυπηρό να βλέπουμε ορδές κατατρεγμένων ανθρώπων που καταφτάνουν στην χώρα μας με σκοπό να περάσουν σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα αναζητώντας ένα καλύτερο καί πιο ελπιδοφόρο αύριο για εκείνους καί τα παιδιά τους. Ποιόν να πρωτοβοηθήσεις καί με ποιόν τρόπο; Συγγνώμη,αλλά δεν έχω εμπιστοσύνη σε όλους εκείνους που εκφράζονται με μεγάλα,πομπώδη λόγια που κυρίως παραπλανούν κι από πράξεις τίποτα... 

   Άν καί είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύω πολύ,θεωρώ πως η ανθρωπιά καί η ανάγκη για συμπόνοια καί προσφορά στον συνάνθρωπό μας είναι κάτι ανεξάρτητο από την όποια θρησκεία. Είναι κάτι που πρέπει να διέπει ανεξαιρέτως άπαντες τους ανθρώπους. Είναι ισχυρό κομμάτι της ύπαρξής μας. Είναι κι αυτό κάτι που μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τα άγρια θηρία. Οπότε για μένα δεν τίθεται θέμα θρησκείας. Πρέπει όλοι να αλληλοβοηθιόμαστε. Καμία σημασία δεν έχει αν κάποιος που χρειάζεται την βοήθειά μας είναι ομόθρησκος,αλλόθρησκος,άπιστος,άθεος,ή,αλλοδαπός. Όλοι είμαστε άνθρωποι με ίσα δικαιώματα. 

   Για μένα ο συγγραφέας μέσα από την υπόθεση του βιβλίου δίνει σημαντικά μαθήματα ζωής. Ο ήρωάς του κοιτά το πρόβλημα κατάματα καί δεν λιποτακτεί. Μένει εκεί καί προσπαθεί να το πολεμήσει μέχρι τέλους. Όμως ένας μόνο άνθρωπος δεν αρκεί. Χρειάζεται την συνδρομή περισσοτέρων αλλά καί πάλι είναι ένα βήμα. Μας παροτρύνει να ξεβολευτούμε από τις αναπαυτικές μας θέσεις καί να αντιδράσουμε. Να σκεφτούμε καί να αναπτύξουμε την κριτική μας ικανότητα. Να φιλτράρουμε το τι μας ''σερβίρουν'' καί να μην επιτρέπουμε να μας χειραγωγούν καί να μην γινόμαστε φερέφωνά τους. 

   Μπορεί να μην είναι ένα βιβλίο που μας ψυχαγωγεί,όπως είθισται με τα περισσότερα βιβλία,αλλά ο σκοπός του είναι ακόμα μεγαλύτερος. Άν καί άρχισα διστακτικά καί με κάποιους ενδοιασμούς την ανάγνωσή του,στο τέλος ένιωσα μία λύτρωση ανέλπιστη. Έλαβα πολλά από αυτό καί με ικανοποίησε σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Εάν κι εσείς ψάχνετε κάτι έξω από τα συνηθισμένα,σας το προτείνω. Είναι ιδιαίτερο σαν βιβλίο.

                                                            Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΟΛΑΚΙΔΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΕΛΚΥΣΤΗΣ