ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

''«Σου αρέσουν οι καραμελίτσες;» είπε η Λόρελ. «Έχω να σου δώσω αν θέλεις».

Η Ρόζι ένιωσε το πάνω χείλος της να μυρμηγκιάζει. Δεν είπε όμως τίποτα. Περίμενε.Το κοριτσάκι αναδεύτηκε στη θέση του στο μπροστινό μέρος του αλόγου. Φορούσε μια κίτρινη μπλούζα με μια μαργαρίτα. Γαλάζιο σορτσάκι. Είχε ένα πιαστράκι στα μαλλιά, ροζ και αστραφτερό. Η Ρόζι άπλωσε το χέρι της να το αγγίξει. Ήταν πανέμορφο. Όπως και τα χρυσά μαλλιά του κοριτσιού. Η Λόρελ και η Ρόζι. Τα Κορίτσια των Λουλουδιών. Έτσι τις βάφτισαν οι δημοσιογράφοι. Είπαν πως πήραν το μικρότερο παιδάκι για να παίξουν. Δεν ήθελαν να του κάνουν κακό. Η μία καταδικάστηκε για φόνο. Η άλλη συνέχισε τη ζωή της με άλλο όνομα. Τώρα, δεκαεννιά χρόνια μετά, ένα άλλο παιδί εξαφανίζεται. Και τα Κορίτσια των Λουλουδιών θα ξαναγίνουν πρωτοσέλιδο. Κανένας δεν ξέχασε ποτέ την ιστορία τους. Τώρα δε θα μπορέσετε να την ξεχάσετε ούτε εσείς.''(Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Η αρπαγή καί οι εξαφανίσεις μικρών παιδιών είναι κάτι που συμβαίνει σχεδόν καθημερινά σε παγκόσμιο επίπεδο. Δυστυχώς,η κατάληξη αυτών των παιδιών είναι αβέβαιη,αφού το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών δεν βρίσκεται ποτέ. Δεν θέλω ούτε καν να διανοηθώ την αγωνία καί τον πόνο που βιώνουν αυτοί οι γονείς που βρίσκονται σε αυτή την δεινότατη θέση. Είναι κάτι το οποίο απεύχομαι,όχι μόνο για μένα,αλλά για όλους τους ανθρώπους. Είναι μία τραγικότατη κατάσταση. Τα λόγια δεν δύνανται να την περιγράψουν. Καί μέσα σε όλα αυτά,οι ενοχές που απειλούν να πνίξουν σαν άλλες θηλιές στον λαιμό τους γονείς των χαμένων παιδιών,παράλληλα με την ανθρωποφαγία που αρέσκονται πολλές φορές τόσο οι ίδιες οι κοινωνίες,όσο καί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης καί κάποιοι δημοσιογράφοι,οι οποίοι στον βωμό της τηλεθέασης δεν επιδεικνύουν τον δέοντα σεβασμό καί κατανόηση.

   Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός το βιβλίο μυστηρίου-crime της συγγραφέως κυρίας Άλις Κλαρκ-Πλατς με τίτλο ''Τα κορίτσια των λουλουδιών'' καί σήμερα σας το παρουσιάζω μέσα από το blog μου. Ένα βιβλίο που αν καί ξεκίνησα την ανάγνωσή του με μία επιφύλαξη,κατάφερε εντέλει,από την μέση μέχρι καί το τέλος,να μου κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον καί την προσοχή μου. Ένα βιβλίο που διαβάζεται ακούραστα χάρη στον διαχωρισμό του σε τρία μέρη,τα οποία επιτρέπουν στιγμές ανάπαυσης στο αναγνωστικό κοινό.

   Τα εγκλήματα με θύματα μικρά παιδιά,δυστυχώς,δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο ακόμη καί για την χώρα μας. Οι περιπτώσεις μπορεί να είναι λίγες,αλλά δεν νομίζω πως δύναται κανείς/καμία να τις διαγράψει από την μνήμη του/της. Η λέξη ''παιδοκτόνος'' είναι ένα βαρύ,ασήκωτο φορτίο στις πλάτες όποιου/ας την φέρει. Συγγνώμη,αλλά είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να συγχωρήσω,ούτε να σκεφτώ ποια θα ήταν η ιδανική ποινή για ένα τόσο ειδεχθές έγκλημα. Το πιο σοκαριστικό,βέβαια,απ'όλα είναι να βλέπουμε μικρά παιδιά να γίνονται στυγνοί δολοφόνοι που σκοτώνουν,ακόμη καί για παιχνίδι(;),ένα άλλο παιδί. Ποιά η θέση τότε των γονιών,τόσο των θυτών,όσο καί του θύματος; Ποιό το μερίδιο της δικής τους ευθύνης όσον αφορά την διαπαιδαγώγηση καί την ανατροφή των παιδιών τους; 

    Η συγγραφέας μας εισάγει με ένα ομαλό καί κάπως ήπιο,κατά την άποψή μου,τρόπο καί σελίδα με την σελίδα ενισχύει την ιστορία της με αγωνία,μυστήριο καί μας ιντριγκάρει για το τι μέλλει να δούμε στην πορεία. Άν καί φαίνεται κάπως αναμενόμενο το που οδηγεί την υπόθεση στο πρώτο μέρος,καί για να είμαι ειλικρινής,είχα καταλάβει εν μέρει ένα κομμάτι της πλοκής,η συγγραφέας στην πορεία ανατρέπει όσα θεωρούσα δεδομένα καί εκεί πάνω φαντάζει σαν να χτίζει εξ αρχής όλη την ιστορία. Μία εξέλιξη που με χαροποίησε ιδιαίτερα καί με βοήθησε να δώ με μία πιο θετική ματιά το βιβλίο. Πιθανώς για κάποιους αναγνώστες να φαντάζει κάπως οξύμωρο όλο αυτό καί να μην είχαν ολοκληρώσει την ανάγνωση του βιβλίου,αλλά εγώ πάντα επιλέγω να το φτάσω έως το τέλος γιατί ίσως να βρώ κάτι που θα μου είναι αρεστό. Όπως άλλωστε συνέβη καί με το συγκεκριμένο βιβλίο.

    Ο λόγος της συγγραφέως είναι απλός καί κατανοητός. Κάνει χρήση οικείου λεξιλογίου,πολλών εκφραστικών μέσων,ρεαλιστικών διαλόγων ανάμεσα στους ήρωες,σύντομων προτάσεων καί περιεκτικών κεφαλαίων που φαντάζουν σαν τις σκηνές μίας κινηματογραφικής ταινίας. Για την αποφυγή πιθανών κενών,ή,κουραστικών επαναλήψεων η συγγραφέας σε αρκετά σημεία του κειμένου προβαίνει σε μία παράλληλη εξιστόρηση στο παρόν καί στο παρελθόν. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε μία ολοκληρωμένη εικόνα των γεγονότων. 

   Πέρα από το κεντρικό ζήτημα της υπόθεσης του βιβλίου,η συγγραφέας θα προσπαθήσει να μας μιλήσει για τις σχέσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στα αδέρφια,ανάμεσα στους γονείς καί τα παιδιά τους καί στον τρόπο που οι δεύτερες επηρεάζουν καί διαμορφώνουν τις πρώτες. Γιατί κακά τα ψέματα,οι γονείς είναι εκείνοι που δίνουν το παράδειγμα καί μαθαίνουν στα παιδιά τους το πως πρέπει να φέρονται καί ότι πρέπει να αγαπάνε τα αδέρφια τους ανιδιοτελώς,χωρίς να υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ τους. Πρέπει να κρατώνται οι σωστές ισορροπίες. Καί μην μου πείτε πως δεν έχετε παρατηρήσει να συμβαίνει το αντίθετο,γιατί δεν θα σας πιστέψω...

   Έαν επιθυμείτε καί εσείς με την σειρά σας να μυηθείτε σιγά-σιγά στον κόσμο των βιβλίων μυστηρίου/crime είναι μία καλή πρόταση. Εμένα μου άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις καί ο επίλογός του θα μείνει νωπός για μεγάλο χρονικό διάστημα στην μνήμη μου. Είστε πρόθυμοι/ες να μάθετε ποιά ήταν τα κορίτσια των λουλουδιών,την δράση τους καί τί απέγιναν; Αναζητήστε το!

                                                          Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΑΛΙΣ ΚΛΑΡΚ-ΠΛΑΤΣ (ALICE CLARK-PLATTS)

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: The Flower Girls

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΒΑΣΙΑ ΤΖΑΝΑΚΑΡΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΨΥΧΟΓΙΟΣ