Συνέντευξη με τον συγγραφέα κύριο Δημήτρη Τσιολακίδη

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Σημερινός μου καλεσμένος στην στήλη των συνεντεύξεων ο συγγραφέας κύριος Δημήτρης Τσιολακίδης. Τον ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο καί τις απαντήσεις του. Από τις εκδόσεις Ελκυστής κυκλοφορεί το του βιβλίο με τίτλο ''228 ΗΜΕΡΕΣ ΜΙΣΘΩΜΕΝΗΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ''. Του εύχομαι να είναι καλοτάξιδο. Διαβάστε την κριτική μου γι'αυτό στην στήλη ''Βιβλιοπροτάσεις''. Για όσους/ες επιθυμούν να το διαβάσουν,μπορούν να το προμηθευτούν είτε από το επίσημο site του εκδοτικού,είτε από κάποιο βιβλιοπωλείο.

                              Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΥΡΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΟΛΑΚΙΔΗΣ

                                               Για να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας...

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Ποιά ήταν η ‘’αφορμή’’ για να ασχοληθείτε με την συγγραφή;

Δ.Τ. Δεν είμαι βέβαιος αν είμαι σε θέση να σας δώσω μια επαρκή απάντηση. Το μόνο σίγουρο είναι πως τη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω,ένιωσα να αναπνέω και να υποχωρεί η αίσθηση αθυμίας που με βάραινε για διάφορους λόγους,μερικούς εκ των οποίων αναφέρω και στο βιβλίο. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ελκυστής το βιβλίο σας ‘’228 Ημέρες Μισθωμένης Φιλανθρωπίας’’. Να είναι καλοτάξιδο. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια γι’αυτό;

Δ.Τ. Σας  ευχαριστώ για την ευχή σας. Είναι προφανές ότι υπάρχει μια εύλογη συσχέτιση ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη ερώτησή σας,η οποία «δεσμεύει» αν θέλετε και τη δική μου απάντηση. Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν το έγραψα για να «παίξω» με τα λόγια,αν και δε βρίσκω τίποτα κακό σε αυτό,όταν ως σκοπό έχει την ψυχαγωγία των ανθρώπων. Καταγράφω λοιπόν σε αυτό προσωπικές σκέψεις και συναισθήματα,αλλά κυρίως αναφέρομαι σε πράγματα που με ενοχλούν και που δοκιμάζουν τη συνείδησή μου. Η πραγμάτευση με το προσφυγικό μου δίνει με άλλα λόγια την ευκαιρία να επεκταθώ και να σχολιάσω χωρίς υπεκφυγές προβληματικές καταστάσεις και να αναφερθώ στις αιτίες που κατά τη γνώμη μου τις προκαλούν. Γιατί το κάνω αυτό; Διότι με ανησυχεί και με σαστίζει η αδικαιολόγητη -μετά τις επαναλαμβανόμενες βίαιες,άδικες και επιζήμιες ανατροπές όλων των δεδομένων της ζωής- υπνωτισμένη αρμονία και η παθητικότητα όπως αναφέρει για άλλο λόγο ο προσφιλής σε εμένα π.Νικόλαος Λουδοβίκος,που ακόμη συντροφεύει τη διάθεση και τη σκέψη της μεγάλης πλειοψηφίας των συνανθρώπων μας. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Ποιά εσωτερική ‘’ανάγκη’’ σας οδήγησε να προβείτε στην συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου;

Δ.Τ. Δύο είναι οι λόγοι. Ο πρώτος αφορά την επιθυμία μου να μοιραστώ την εμπειρία που αποκόμισα από το προσφυγικό με τους αναγνώστες και δη τους συμπατριώτες μου. Προσπαθώ λοιπόν να παρουσιάσω στο αναγνωστικό κοινό αμερόληπτα -πέρα από τις όψεις του προσφυγικού προβλήματος τις οποίες σχολιάζω- το «προφίλ» των ανθρώπων που γνώρισα,με μία βασική επιδίωξη. Να συνδράμω,αν αυτό είναι ποτέ εφικτό,στην αραίωση της παχιάς ομίχλης των γενικεύσεων και των στερεοτυπικών απειλών που συνοδεύουν την πλειονότητα των αναφορών που αφορούν στους πρόσφυγες.

Ο δεύτερος είναι πιο ιδιοσυγκρασιακός. Συμβαίνουν πολλά ενοχλητικά και προσβλητικά πράγματα γύρω μας,τα οποία δε δύναμαι να αφήσω ασχολίαστα μένοντας απλά απαθής. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Μέσα από την υπόθεση του βιβλίου σας θίγετε το ζήτημα της φιλανθρωπίας καί το γεγονός πως με το πρόσχημα αυτής,πολλοί/ες πράττουν προς ίδιον όφελος. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό; 

Δ.Τ. Επειδή το βασικό τους μέλημα αφορά στην ικανοποίηση των υλικών τους βλέψεων και η φιλανθρωπία αποτελεί ένα ακόμη μέσο,όχι μόνο γι΄αυτό το σκοπό,αλλά και για την εξαγορά επαίνων. Προσωπικά πιστεύω πως η φιλανθρωπία αυτού του τύπου χρησιμοποιείται ως ένας ευωδιαστός τίτλος τιμής,ο οποίος αρωματίζει ανέντιμα το βόρβορο κάθε είδους καπηλείας.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Ποιό το μερίδιο ευθύνης των απλών πολιτών απέναντι σε όσους εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο καί δεν αντιδρούν;

Δ.Τ. Κατά μία έννοια είναι συνένοχοι και κάποτε γίνονται συναυτουργοί,όταν συνεχίζουν να παρακολουθούν ατάραχοι δυσάρεστες,θλιβερές και εν τέλει ανήθικες και άκρως προσβλητικές για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια καταστάσεις.

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Γιατί συνδέουμε λανθασμένα την φιλανθρωπία με την θρησκεία,αντί με την ανθρώπινη ύπαρξη κι ουσία;

Δ.Τ. Κατανοώ την δικαιολογημένη ένστασή σας,αλλά θεωρώ καθήκον μου να τονίσω πως ως απόφοιτος θεολογικής σχολής είμαι συμφιλιωμένος με την αξιωματική αρχή της χριστιανικής πίστης και ηθικής,πως ο άνθρωπος δεν είναι αίτιος του εαυτού του,αλλά οφείλει το είναι του στο Θεό. Οπότε η ύπαρξη με όλη τη σημασία της λέξης,είναι δώρο ιερό και αγιασμένο και ο σεβασμός και η προστασία της πρέπει να αποτελεί απαρασάλευτη επιζήτηση. Όπερ σημαίνει πως αν κάποιος αυτοαποκαλείται θρησκευόμενος θα πρέπει να κάνει ταμείο καθημερινά για το αν έχει συναίσθηση της αγαθότητας την οποία διατείνεται ότι λατρεύει,και αν πρωταρχικό του μέλημα είναι η συντήρηση μιας σταθερής επιδίωξης να τη μιμηθεί με όλες του τις δυνάμεις. Δε παρατηρούμε όμως να συμβαίνει κάτι τέτοιο σε ικανοποιητικό βαθμό. Αντιθέτως,υπάρχει ένα κατά κόρον βαθύ υπαρξιακό ρήγμα ανάμεσα στα λόγια και τις σταθερές πεποιθήσεις της κάθε ατομικότητας,το οποίο περιλαμβάνει και τους μη θρησκευόμενους. Πρακτικά πιστεύω πως αυτό έχει τις ρίζες του στη φιλαυτία και το ναρκισσισμό,δύο ποιότητες που ευνοούν τη φιλοξενία και συντήρηση της ατομικιστικής εν γένει συμπεριφοράς εις βάρος όλων των οικουμενικών αξιών. Και υπάρχει και κάτι ακόμη. Το προκείμενο δεν περιορίζεται σε μία τυχόν λανθασμένη σύνδεση της φιλανθρωπίας με τη θρησκεία,καθώς τα αρχετυπικά μεγέθη της θρησκευτικής λειτουργίας υπάρχουν πέρα και έξω από τη θρησκευτική ζωή,όπως πολύ εύστοχα κατά τη γνώμη μου παρατηρεί ο George Steiner,όταν λέει πως το θεολογικό αξίωμα της πτώσης διαπερνά όλα τα μείζονα φιλοσοφικά συστήματα που εμφανίσθηκαν μετά τη Γαλλική Επανάσταση και ότι αυτά δεν είναι τίποτε άλλο από ποικίλες μεταφορές του.

ΕΡΩΤΗΣΗ 7: Η υπόθεση του βιβλίου περιέχει αποκλειστικά αληθινά γεγονότα,ή,είναι ένας συνδυασμός μυθοπλασίας καί πραγματικότητας;

Δ.Τ. Σαφώς και είναι το δεύτερο. Η μυθοπλασία είτε το θέλουμε είτε όχι, ξεκινά πολύ πιο νωρίς απ’ό,τι φανταζόμαστε και αυτό συμβαίνει διότι υπάρχουν τυφλά σημεία στην όραση,την ακοή και τη σκέψη,όταν ανακαλούμε στη μνήμη μας πρόσωπα και πράγματα. Άλλωστε η ανασύνθεση των αναμνήσεων μιας εμπειρίας συνιστά από μόνη της μια προσπάθεια συμπλήρωσης των κενών της μνήμης,την οποία αναλαμβάνει με αφανέρωτη επιδεξιότητα ο μεγάλος αδελφός και αχώριστος σύντροφος του εαυτού που δεν είναι άλλος από το ασυνείδητο. Καθετί που βιώνουμε αξιολογείται αναπόφευκτα μέσα από το φίλτρο των προσωπικών μας πεποιθήσεων και προφανώς κάτι τέτοιο δε λείπει από την υπόθεση την οποία συζητάμε,που όμως δεν παύει να είναι γέννημα μιας συγκεκριμένης εμπειρίας.

ΕΡΩΤΗΣΗ 8: Τί θα επιθυμούσατε να αποκομίσουν οι αναγνώστες από την ανάγνωση του βιβλίο σας;

 Δ.Τ. Να βρουν κάτι που θα αγγίξει το μυαλό και την καρδιά τους,με την ελπίδα πως αυτό θα τονώσει το αγωνιστικό τους φρόνημα σε ό,τι αφορά στην προάσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας,τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.

ΕΡΩΤΗΣΗ 9: Ποιό το όραμά σας ως συγγραφέας;

Δ.Τ. Να συνεισφέρω με τη συγγραφή ό,τι μπορώ,στην ανάδειξη της αλήθειας. 

EΡΩΤΗΣΗ 10: Σαν αναγνώστης,τί είδους βιβλία προτιμάτε να διαβάζετε;

Δ.Τ. Οι προτιμήσεις μου εναλλάσσονται κατά καιρούς και έτσι μπορεί να μεταβώ από την ποίηση και τη λογοτεχνία,σε βιβλία επιστημονικά,φιλοσοφικά,θεολογικά,ιστορικά και τανάπαλιν.

ΕΡΩΤΗΣΗ 11: Τέλος,έχετε ξεκινήσει να γράφετε το επόμενο βιβλίο σας; Αν ναι,μπορείτε να μας πείτε δύο λόγια; Σε ποιό λογοτεχνικό είδος θα ανήκει;

Δ.Τ. Η απάντηση είναι ναι,αλλά πρόκειται για μελέτη περισσότερο που πραγματεύεται θέματα θρησκευτικά,εσωτερισμού και ψυχολογίας. Εφόσον ολοκληρωθεί,σκοπεύω να εκπληρώσω μια σφοδρή μου επιθυμία να γράψω ένα θρίλερ με ψυχολογική και μεταφυσική χροιά.  

                             Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας καί τις απαντήσεις σας.

                             Με εκτίμηση,Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat