ΝΤΑΡΓΟΥΙΝ Ο ΜΙΣΟΣ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Γιατί επιλέγετε να διαβάζετε ένα συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος; Εγώ το κάνω για ποικίλους λόγους που σχετίζονται άμεσα με καθένα από αυτά. Για παράδειγμα,αγαπώ να διαβάζω παιδικά κι εφηβικά βιβλία γιατί με αυτόν τον τρόπο μου δίνεται η δυνατότητα να ξαναγυρίσω,έστω καί νοερά,σε εκείνη την ηλικία. Να βρώ την χαμένη μου παιδικότητα. Σας ένας εναλλακτικός τρόπος διαφύλαξης της νεότητας καί της ανεμελιάς μου. Σήμερα,λοιπόν,διάβασα καί σας παρουσιάζω μέσα από το blog μου το παιδικό παραμύθι του συγγραφέα κυρίου Στέφανου Παπαδόπουλου με τίτλο ''Ντάργουϊν ο μισός'' που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παλμός.

  Ο συγγραφέας μέσα από το παραμύθι του θα μας συστήσει τρεις διαφορετικούς κι εκ διαμέτρου αντίθετους ήρωες μεταξύ τους. Δεν είναι όμως καθόλου τυχαία αυτή του η επιλογή. Καθένας εξ αυτών συμβολίζει καί κάτι. Δίνει ένα χρήσιμο μάθημα στα μικρά παιδιά. Τουλάχιστον εγώ έτσι το εξέλαβα. Κι αυτό γιατί απώτερος σκοπός της ιστορίας του παραμυθιού δεν είναι μόνο η ψυχαγωγία αλλά καί το διδακτικό κομμάτι. 

  ''Ο Ντάργουιν ο μισός είναι ένας τυπικός νάνος. Εργατικός, γενναίος, πειθαρχημένος. Το μόνο που του λείπει είναι το ύψος. Όχι το ανθρώπινο ή το τρολίσιο ύψος ή το παράστημα των ξωτικών, αλλά το νανικό ύψος. Κι επειδή είναι πιο κοντός από τους υπόλοιπους της φυλής του, του κόλλησαν το παρατσούκλι "ο μισός". Ακόμα όμως κι όταν αναγνωρίζεται η ευστροφία και η γενναιότητά του, ξέρει πως η αγάπη της γιαγιάς του και των φίλων του είναι πιο σημαντική.'' (Από την περίληψη του οπισθοφύλλου)

  Ο συγγραφέας μέσα απ'τον συμπαθέστατο ήρωά του θέλει να εξηγήσει στους μικρούς βιβλιόφιλους πως η σωματική διάπλαση -ακόμη κι αν κάποιος είναι ένας μισός νάνος- δεν ταυτίζεται με την γενναιότητα της ψυχής καί την υπέρτατη δύναμη που κρύβουμε όλοι κι όλες μέσα μας. Το θάρρος κι η ανδρεία είναι χαρακτηριστικά όλων μας. Αρκεί να είμαστε έτοιμοι/ες να τα δεχθούμε καί να τα δούμε. Πρέπει να πιστεύουμε καί να αγαπάμε τον εαυτό μας όπως είναι. Όλοι κι όλες είμαστε ξεχωριστοί/ες.

   ''Ο Λένοραν ο βάρδος είναι ένας τυπικός άνθρωπος. Δυναμικός και ρομαντικός, λίγο πειραχτήρι και κομματάκι ματαιόδοξος, ανησυχεί για το μέλλον του. Κάθε βάρδος που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει γράψει τα δικά του τραγούδια. Όμως η φαντασία και η δημιουργικότητα του Λένοραν κοιμούνται, θα ξυπνήσουν όταν κάνει νέους, ιδιαίτερους φίλους, και περάσει μαζί τους τρομερές περιπέτειες.'' (Από την περίληψη του οπισθοφύλλου)

   Ο δεύτερος ήρωάς μας είναι ένας βάρδος. Θα περιμέναμε από αυτόν να φέρεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο που θα του έχει επιβληθεί λόγω της κοινωνικής του τάξης κι αξιώματος. Έτσι δεν είναι; Κι όμως,ο συγγραφέας πάλι επιλέγει να μας δώσει ένα σημαντικό μάθημα για τη ζωή μας. Η καταγωγή δεν παίζει κανέναν ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Όλοι κι όλες είμαστε ίσοι/ες καί κανένας δεν είναι ανώτερος από τον άλλον. 

  ''Ο Γκομπ είναι ένα τυπικό τρολ. Χοντρόπετσος, ορμητικός και πλάσμα του καθήκοντος, φυλάει τη γέφυρά του αμέτρητα χρόνια τώρα. Κατά βάθος όμως λαχταρά να λυθεί το αίνιγμα που βάζει στους περαστικούς για να απαλλαγεί επιτέλους από την υποχρέωση. Απότομος αλλά ντροπαλός, ο κατά βάση χορτοφάγος Γκομπ φοβάται τη σκοτεινιά της νύχτας, μα δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα αν είναι να υπερασπιστεί τους φίλους του.'' (Από την περίληψη του οπισθοφύλλου)

   Τέλος θα συναντήσουμε το τρολ. Έναν καλοκάγαθο γίγαντα που μέσα από την ευγενική του στάση καί τον γλυκό του χαρακτήρα,θα αντιληφθούμε πως το ''φαίνεσθαι'' διαφέρει κατά πολύ από το ''είναι''. Κάντε πέρα τις ''ταμπέλες'' που έχουν φορεθεί εσφαλμένα πάνω σε πολλούς ανθρώπους διαφορετικούς από εμάς. Η προκατάληψη είναι κάτι αρνητικό καί πρέπει να την αποβάλλουμε μία καί καλή από τη ζωή μας.

  Ουσιαστικά με γνώμονα τις προσωπικότητες των τριών ηρώων του,ο συγγραφέας μεταλαμπαδεύει στο αναγνωστικό κοινό όλο το νόημα του παραμυθιού. Ένα παραμύθι εύθυμο κι ευανάγνωστο. Μου άρεσε πολύ η ωραία γραμματοσειρά που έχει επιλεχθεί. Οι εσκεμμένα τονισμένες με μαύρα,μικρότερα,ή,μεγαλύτερα γράμματα λέξεις καί φράσεις που τονίζουν τα λεγόμενα του συγγραφέα δίνουν έναν πιο ευχάριστο τόνο στο κείμενο. 

   ''Τι θα συμβεί όταν αυτοί οι τρεις συναντηθούν;'' Αυτό δεν μένει παρά να το ανακαλύψετε μόνοι/ες σας. Εμένα το παραμύθι μου άρεσε πάρα πολύ καί σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!

                                                          Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΑΛΜΟΣ