Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΣΟΥ 'ΚΛΕΨΑ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Είναι γνωστό πως τα δίδυμα αδέρφια καί δη τα μονοζυγωτικά έχουν αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς μεταξύ τους σε σχέση με τα αδέρφια που δεν μεγάλωσαν μαζί μέσα στην μήτρα της μητέρας τους μέχρι την κοινή στιγμή της γέννησής τους. Πανομοιότυπα στην όψη,με μόνη τους διαφορά στον χαρακτήρα. Συνήθως εκεί διαφέρουν κατά πολύ. Αλλά κατά ένα μαγικό τρόπο καί πάλι μοιάζουν σαν τα δύο κομμάτια ενός παζλ που ''κουμπώνουν'' καί συμπληρώνουν άψογα το ένα με το άλλο. Θα μπορούσε,επίσης,κάλλιστα να θεωρηθεί το ένα ως το άλλο μισό του άλλου. Ποιός/α,άλλωστε,δεν έχει ακούσει ιστορίες για δίδυμα που μπορεί το ένα να αισθάνεται ό,τι το άλλο χωρίς καν να το εκφράσουν με λέξεις; Ένας ευλογημένος δεσμός τον οποίο λίγοι/ες είναι αυτοί/ες οι προνομιούχοι/ες που έχουν την τύχη να τον βιώνουν στη ζωή τους.

    Στον χώρο της λογοτεχνίας στην χώρα μας υπάρχουν πολλοί/ες συγγραφείς που είναι αγαπητοί/ες μέσω των έργων τους στο αναγνωστικό κοινό. Τυγχάνει κατά καιρούς να ''γνωρίζω'' τα ονόματα όλων καί περισσοτέρων από συνομιλίες που έχω με άλλους βιβλιόφιλους. Η χαρά μου,όμως,αυξάνεται όταν μου δίνεται η δυνατότητα να έρθω σε επαφή με τα βιβλία τους καί να αποκομίσω από εκείνα ό,τι θα με ''αγγίξει'' ίσως καί να με διδάξει για κάτι που θα συναντήσω στην μετέπειτα πορεία της ζωής μου. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός το νέο ιστορικό-κοινωνικό μυθιστόρημα της συγγραφέως κυρίας Έλενας Γκίκα-Πετρουλάκη με τίτλο ''Η ζωή που σου ΄κλεψα'' καί σήμερα έχω να δηλώσω πως κατάφερε να μου ''κλέψει'' την καρδιά.

    Η συγγραφέας κυρία Έλενα Γκίκα-Πετρουλάκη μέσα από το νέο της βιβλίο συνδυάζει αρμονικά καί με απόλυτη φυσικότητα το παρόν με το παρελθόν. Την βαρύνουσα καί αξιομνημόνευτη ιστορία του τόπου του Μυστρά με την σύγχρονη ιστορία. Ένα πάντρεμα μυθοπλασίας καί ιστορίας που σκοπό του δεν είναι μόνο η ανάδειξη ιστορικών γεγονότων -που λίγο έως πολύ είναι γνωστά σε όλους κι όλες- αλλά κάτι πιο πολύπλευρο καί βαθύ. Με λόγο,λοιπόν,στιβαρό καί δομημένο άψογα καταγράφει πάνω στο χαρτί μία ιστορία της οποίας ο κύκλος ξεκινά παλαιότερα καί έρχεται να κλείσει ( ; ) στο σήμερα. Άραγε,θα είμαστε ποτέ διατεθειμένοι/ες να βάλουμε ένα τέλος σε κάτι που διαιωνίζεται,ή,κι εμείς με τη σειρά μας θα το αφήσουμε ως ''παρακαταθήκη'' στην επόμενη γενιά καί έτσι θα αποποιηθούμε τις όποιες ευθύνες που μπορεί να μας ''βαραίνουν''; 

   Για μένα ήταν η πρώτη γνωριμία με την πένα της συγγραφέως καί τολμώ να πώ με πάσα ειλικρίνεια ότι στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Αρχικά,εκτίμησα το γεγονός πως έχει κάνει ενδελεχή έρευνα πρίν να μιλήσει για τα όποια ιστορικά γεγονότα. Άν εξαιρέσουμε την αναφορά της στην Κλεόπα Μαλατέστα που όπως λέει καί η ίδια η συγγραφέας ήταν απαραίτητη για την εξέλιξη της πλοκής,κατά τ'άλλα θεωρώ πως το κείμενο είναι αρκετά ακριβές ως προς το ιστορικό κομμάτι. Έπειτα,βρήκα αρεστό το πως προσάρμοσε το αισθηματικό καί το κοινωνικό κομμάτι μέσα στην πλοκή χωρίς το ένα να αντικρούει,ή,να ''καπελώνει'' το άλλο. Όλα δίνονται στους σωστούς χρόνους καί στην έκταση που τους αναλογεί. Δεν ξεφεύγει,ούτε κάνει κάπου ''κοιλιά''. Χωρισμένο σε τρία μεγάλη μέρη το κείμενο όχι μόνο βοηθά να είναι πιο ευανάγνωστο καί κατανοητό,αλλά να μας δοθούν όλες οι λεπτομέρειες ώστε να έχουμε μία πλήρη εικόνα καί συνοχή των γεγονότων.

     ''Δυο δίδυμες αδελφές και ένας άντρας ανάμεσά τους. Αγάπη, καθήκον και έρωτας μπλέκονται, συγκρούονται, χωρίζονται βίαια και ξανασμίγουν σε μια διαδρομή χωρίς τέρμα.  Ένα γαϊτανάκι ψυχών που τις δένει ένας βαρύς όρκος και ένας ανεκπλήρωτος έρωτας. Από το σήμερα στο μακρινό χθες, πάντα με φόντο τη μυστηριακή καστροπολιτεία του Μυστρά, οι δίδυμες δε θα πάψουν να αναζητούν τη λύτρωση. Επειδή κάποιες ψυχές δεν τις γαληνεύει ο θάνατος. Επειδή κάποιους έρωτες δεν τους νικά ο χρόνος.'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Η αδερφική αγάπη είναι τόσο ιερή που δε δύναμαι να φανταστώ πως υπάρχει άνθρωπος που θα επιθυμούσε να την δεί να διαλύεται σε κομμάτια σαν άλλος πύργος φτιαγμένος από τραπουλόχαρτα. Μία αγάπη που είναι πάνω από τον δεσμό αίματος που ενώνει τα μέλη της. Μία αγάπη που όμοιά της δεν υπάρχει στον κόσμο καί καμία δεν μπορεί να την αντικαταστήσει. Μία αγάπη που την έχει εξυμνίσει ο αρχαίος φιλόσοφος Σωκράτης κι όσοι έχουν αδέρφια αντιλαμβάνονται το μεγαλείο,την αξία καί την δύναμή της. Τί μπορεί,όμως,να κλονίσει συθέμελα μία τέτοια σχέση; Ποιός είναι αυτός ο παράγοντας που θα της ''επιτρέψει'' να ραγίσει σαν γυαλί καί να μην μπορεί -έστω καί φαινομενικά- να ''κολλήσει'' ξανά;

   Στη ζωή μας θα δημιουργήσουμε πολλές σχέσεις. Είτε είναι ερωτικές,είτε φιλικές,θα μας επηρεάσουν σε μικρότερο,ή,μεγαλύτερο βαθμό. Τί γίνεται όταν αυτές οι αγάπες έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους; Ποιά αγάπη να κρατήσουμε καί ποιά να αφήσουμε πίσω; Πώς αυτό το δίλημμα μας στοιχείωνει σαν τους χείριστους εφιάλτες; Γιατί επιτρέπουμε στον εαυτό μας καί στους άλλους να μας βάλουν στην διαδικασία της όποιας επιλογής; Επιτρέψτε μου να πιστεύω πως δεν τίθεται θέμα σύγκρισης,ή,υπεροχής του ενός δεσμού από τον άλλον. Είναι κάτι το ξεχωριστό. Δεν πρέπει να τα βάζουμε στην ίδια ζυγαριά,καθώς καθένα έχει διαφορετική βαρύτητα,σημασία καί ρόλο στη ζωή μας. Για σκεφτείτε λίγο πόσο εγωϊστικό είναι από μεριάς μας,ή,από μεριάς των αγαπημένων μας να απαιτούμε να προβεί ο άλλος,ή,εμείς σε κάποια τέτοια επιλογή. 

   Μέσα από την χειρουργική σκιαγράφηση των χαρακτήρων των ηρώων καί των διαπροσωπικών τους σχέσεων η συγγραφέας θα προβεί σε μία άτυπη αποτύπωση της κοινωνίας καί των ανθρωπίνων σχέσεων σε ευρύτερο επίπεδο,το οποίο επηρεάζεται από εξωγενείς παράγοντες όπως είναι το πολιτικό καί ιστορικό γίγεσθαι,οι εμπειρίες ζωής,οι σκέψεις καί τα ''θέλω'' των πρωταγωνιστών κάθε φορά. Το πως προσαρμόζεται εντέλει ο καθένας καί η καθεμία από εμάς,όταν η ζωή δεν μας τα φέρνει όπως έχουμε ονειρευτεί. Κι εκεί γεννιούνται στην ψυχή μας ποικίλα συναισθήματα. Θα περάσουμε από την χαρά στην λύπη,από τον έρωτα στην απελπισία,από την ύβρη στην τιμωρία καί τελικά στην κάθαρση....

   Θα ήθελα να σας εκμυστηρευτώ πως ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου,ένιωθα πως δεν ήθελα να τελειώσει. Βέβαια,η συγγραφέας ήρθε καί έβαλε ένα φινάλε άκρως ικανοποιητικό,όχι μόνο για τα αναγνωστικά μου γούστα αλλά για όλο το σύνολο της ιστορίας. Ναι,για μένα παίζει σπουδαίο ρόλο ο επίλογος στο αν θα με ''καλύψει'' η υπόθεση ενός βιβλίου,ή όχι. Είναι σαν περιέχεται εκεί μία περίληψη όλου του νοήματός του. Δεν ξέρω πως αλλιώς να σας το εκφράσω. Όταν διαβάσετε το βιβλίο,θα αντληφθείτε -πιστεύω- το τι εννοώ. Αναζητήστε το!

                                                          Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΕΛΕΝΑ ΓΚΙΚΑ-ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΨΥΧΟΓΙΟΣ