Η πιο σκούρα απόχρωση του σκοταδιού

 

                        (Τα πνευματικά δικαιώματα της φωτογραφίας ανήκουν στον συγγραφέα)

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Η λαϊκή ρήση λέει πως ο φόβος φυλά τα έρμα,αλλά επιτρέψτε μου να θεωρώ πως πολλές φορές το αίσθημα του φόβου μπορεί να μετατραπεί σε κινητήριο δύναμη που μας βοηθά να ανταπεξέλθουμε καί να ξεπεράσουμε τις όποιες δυσκολίες θα βρούμε στο διάβα μας. Ο φόβος,επίσης,έχει γίνει πηγή έμπνευσης για διάφορους δημιουργούς,καθένας καί καθεμία εκ των οποίων επιθυμεί να ''κοινωνήσει'' κάτι το ξεχωριστό μέσα από το έργο του. Όπως καί να το δεί κανείς,ο φόβος είναι ένα πολύ δυνατό συναίσθημα που δύσκολα ξεπερνιέται καί μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί κάποιος/α να του ''αντισταθεί'' καί να τον νικήσει απόλυτα. Βλέπετε,όλοι κι όλες -λίγο έως πολύ- έχουμε κάτι το οποίο μας γεννά το αίσθημα του τρόμου καί δεν το έχουμε αποβάλλει όσο χρονών κι αν έχουμε φτάσει.

    Επόμενο αναγνωστικό ταξίδι καί συντροφιά μου είχα το βιβλίο του συγγραφέα κυρίου Δημήτρη Βαγενά με τίτλο ''Η πιο σκούρα απόχρωση του σκοταδιού''. Ένα βιβλίο αποτελούμενο από μία νουβέλα -ο τίτλος της οποίας έχει επιλεγεί καί ως βασικός τίτλος του βιβλίου- καί δεκατρία διηγήματα τρόμου (τα δύο σχετιζόμενα μεταξύ τους) όπου κοινά τους χαρακτηριστικά είναι ο τρόμος,η αγωνία καί η φρίκη που προκύπτει από αυτά τα δύο. Επίσης,μέσα στο βιβλίο θα βρούμε την πρώτη συνεργασία του συγγραφέα με την συγγραφέα κυρία Χρύσα Παναγοπούλου που συνυπογράφουν το διήγημα που φέρει τον τίτλο ''Πλοίο των ψυχών''.

     Άν καί έχουμε να κάνουμε με ένα βιβλίο που πρόκειται για αυτοέκδοση,ο λόγος του συγγραφέα είναι αρκετά μεστός καί κατανοητός. Σας έχω ξαναμιλήσει αναλυτικά για την γραφή του σε προηγούμενες αναφορές μου σε βιβλία του,οπότε δεν θα επεκταθώ παραπάνω σε αυτό. Κρατήστε μόνο πως ο συγγραφέας ικανοποιεί το αναγνωστικό μου γούστο γιατί δεν επαναπαύεται,αλλά συνεχώς προσπαθεί να εξελίσσεται καί μας προσφέρει βιβλία που ανήκουν ακόμη καί σε εκ διαμέτρου αντίθετα είδη μεταξύ τους.

   Όπως,ήδη,προείπα αυτήν την φορά έχουμε να κάνουμε με ένα καθαρόαιμο βιβλίο θρίλερ που υπόσχεται να μας τρομάξει καί να προκαλέσει ρίγη ανατριχίλας σε όλο μας το κορμί. Με βάση την υπόθεση της κάθε ιστορίας ο συγγραφέας θα προσπαθήσει να μας μιλήσει για μύχιους,ή καί φανερούς φόβους που αισθανθήκαμε για τουλάχιστον μία φορά στη ζωή μας. Οι περιγραφικότατες εικόνες σε συνδυασμό με την αληθοφάνεια που χαρακτηρίζει μεγάλη μερίδα των ηρώων είναι δύο σημαντικά στοιχεία του κειμένου που κάνουν τους αναγνώστες να θέλουν να το διαβάσουν μέχρι το τέλος χωρίς να τους αποσπά τίποτα την προσοχή.

    Τί θα γινόταν,άραγε,αν άνοιγε μία μαύρη πύλη που θα απειλούσε να ρουφήξει καί να εξαφανίσει ό,τι ξέρουμε κι εμάς τους ίδιους/τις ίδιες; Γιατί υπάρχει όλη αυτή η προκατάληψη απέναντι στους καθρέπτες καί τις ''ιδιότητες'' που μπορεί να φέρουν πέραν από το προφανές; Πόσο φόβο μπορούν να προκαλέσουν οι σκιές καί πόσο ''αθώο'' μπορεί να είναι ένα λούτρινο αρκουδάκι; Γιατί ένα δάσος μπορεί να γίνει τόπος όπου εδρεύει το κακό; Είναι δυνατό ένα εξαφανισμένο πλοίο για πολλά χρόνια,να αρχίσει να πλέει πάλι; Υπάρχουν βρικόλακες; Κι αν ναι,έχουν καμία σχέση με αυτό που εμείς φανταζόμαστε για εκείνους; Η αλήθεια,ή,ο φόβος επικρατεί στη ζωή μας; Πότε μια κληρονομιά κρύβει κάτι άλλο; Ποιό το ποσοστό ύπαρξης παράλληλων περιοχών που δεν έχουν επίσημα καταγραφεί; Τέλος που διαχωρίζεται η παράνοια με την λογική; 

   Αντέχετε να βρείτε τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα; Άν ναι,σας προτρέπω να αναζητήσετε καί να διαβάσετε το βιβλίο είτε την ημέρα,είτε με αναμμένα τα φώτα το βράδυ. Δεν σας το κρύβω ότι ξεχώρισα την πλειοψηφία των ιστοριών που διάβασα,χωρίς αυτό να συνεπάγεται πως οι υπόλοιπες ήταν λιγότερο καλές. Θεωρήστε το ως μία ''υποκειμενική'' αναγνωστική ματιά απέναντι στις υποθέσεις. Άλλωστε,έχω ξαναπεί ότι εκεί έγκειται η μαγεία των συλλογών. 

                                                 Καλά σας τρομακτικά αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΓΕΝΑΣ

Ένωση Ανεξάρτητων Συγγραφέων (ΕΝ.Α.Σ.)