Συνέντευξη με τον συγγραφέα κύριο Γιώργο Γούπο

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Σημερινός μου καλεσμένος στην στήλη των συνεντεύξεων ο συγγραφέας κύριος Γιώργος Γούπος. Τον ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο καί τις απαντήσεις του. Από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές κυκλοφορεί το βιβλίο του με τίτλο ''Σκοτάδι''. Του εύχομαι να είναι καλοτάξιδο. Για όσους/ες επιθυμούν να το διαβάσουν,μπορούν να το προμηθευτούν είτε από το επίσημο site του εκδοτικού,είτε από κάποιο βιβλιοπωλείο.

                                        Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΥΡΙΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΟΥΠΟΣ

                                                     Για να δούμε τι μοιράστηκε μαζί μας...

ΕΡΩΤΗΣΗ 1: Πώς ξεκίνησε η επαφή σας με την συγγραφή;

Γ.Γ. Αυτή είναι μία ιστορία που ξεκινάει περίπου στις αρχές της δευτέρας Λυκείου. Συγκεκριμένα,θυμάμαι είχαμε ιστορία και η καθηγήτρια μας παρέδιδε το μάθημα για την πρώτη Σταυροφορία. Μας είχε αναθέσει μάλιστα μία προαιρετική εργασία,να φανταστούμε ένα διάλογο μεταξύ δύο σταυροφόρων της τότε εποχής. Για μένα,τέτοιου είδους εργασίες,όπου δεν περιορίζεσαι πουθενά και έχεις το “ελεύθερο” να γράψεις ουσιαστικά ό,τι θέλεις,πάντα μου προξενούσαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τις άλλες,κλασσικές ασκήσεις. Επιπλέον,εκείνη την περίοδο είχα μεγάλη μανία με την ανάγνωση βιβλίων οπότε ήθελα να δοκιμάσω να κάνω εκείνη την εργασία με τον δικό μου,διαφορετικό τρόπο. Γύρισα σπίτι και δεν ξανασκέφτηκα για την εργασία μέχρι που έφτασε βράδυ και κάθισα στο γραφείο να την ξεκινήσω. Ήμουν ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα (δεν έμοιαζε καθόλου για εργασία για το σχολείο,πιο πολύ σαν σκηνή από ταινία) αλλά δεν ένιωθα τελείως ικανοποιήμενος. Ήθελα να γράψω κι άλλο. Και αυτό ακριβώς έκανα. Γύρισα σελίδα στο τετράδιο και ξεκίνησα να γράφω κάτι παντελώς δικό μου. Σε μία ώρα περίπου είχα τελειώσει το πρώτο κεφάλαιο από το βιβλίο. Την επόμενη μέρα,ο συμμάθητης που καθόταν στο ίδιο θρανίο με μένα,μου πήρε το τετράδιο (ακόμα δεν ξέρω πως) και διάβασε,όχι την εργασία,αλλά την αρχή του βιβλίου. Μου είπε ότι του άρεσε και με ρώτησε αν θα το συνέχιζα. Του απάντησα ότι δεν νομίζω γιατί πραγματικά δεν είχα σκεφτεί αν όντως ήθελα να γράψω βιβλίο αλλά μετά πήγα σπίτι και έγραψα ακόμα ένα κεφάλαιο. Το βιβλίο είχε τελειώσει μέχρι το καλοκαίρι.

ΕΡΩΤΗΣΗ 2: Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές το πρώτο σας βιβλίο με τίτλο ‘’Σκοτάδι’’. Να είναι καλοτάξιδο. Μπορείτε να μας μιλήσετε γι’αυτό;

Γ.Γ. Σας ευχαριστώ πολύ. Ειλικρινά,δεν έχω να πω πολλά πράγματα. Το βιβλίο χαρακτηρίζεται ως αστυνομικό μυθιστόρημα αλλά για μένα είναι μάλλον περισσότερο κάποιες ιδεές και προβληματισμοί ενός εφήβου,αποτυπωμένες στο χαρτί. Με την πρώτη ματιά μπορεί να μοιάζει ένα “κλασσικό” αστυνομικό έργο,αλλά αν εστιάσει κάποιος λίγο περισσότερο στην ιστορία και στα πρόσωπα θα δει ότι πίσω από αυτά κρύβονται οι απόψεις,οι απορίες και οι φόβοι ενός παιδιού που πηγαίνει ακόμη στο λύκειο. Η ιστορία είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα και πιστεύω κρατά σε ικανοποιητικό βαθμό την προσοχή των αναγνωστών,ενώ τα πρόσωπα του δράματος είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους,που ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί. 

Πιο συγκεκριμένα,η υπόθεση του βιβλίου. Η αστυνομία του Μινττάουν,μιας φανταστικής πόλης της βόρειας Ευρώπης,τα βρίσκει σκούρα με μία αρκετά παράξενη δολοφονία ενός παιδιού. Όλα δείχνουν πως θα ακολουθήσουν παρόμοιες τέτοιες δολοφονίες και η αστυνομία,μην έχοντας άλλες επιλογές,αναγκάζονται να ζητήσουν τη βοήθεια του Ντον,ενός πρώην αστυνομικού. Ο Ντον,μετά από ένα τραγικό συμβάν στην ζωή του έχει κόψει κάθε επαφή με την αστυνομία και δεν τον έχει δει κανείς τα τελευταία δύο χρόνια. Σύντομα όμως θα καταλάβει ότι τα βάσανά του ξεκινάνε τώρα.

ΕΡΩΤΗΣΗ 3: Ποιό το αρχικό σας συναίσθημα όταν ενημερωθήκατε πως θα εκδοθεί το βιβλίο σας; Πώς αισθανθήκατε όταν πιάσατε το πρώτο αντίτυπο στα χέρια σας;

Γ.Γ. Ειλικρινά δεν έχω ιδέα γιατί δεν ήταν ένα αίσθημα της στιγμής,αλλά μάλλον κάτι σαν διαδικασία. Θέλω να πω,δεν ήταν σαν να μου έκανε κάποιος έκπληξη και άρχισα ξαφνικά να νιώθω αισθήματα. Αφού πήρα αυτό το βραβείο,μαζί με την φιλόλογό μου στο σχολείο,προσπαθούσαμε να βρούμε ένα τρόπο να εκδόσουμε το βιβλίο. Έπρεπε να βρούμε ένα εκδοτικό οίκο ή να επιλέξουμε την αυτοέκδοση. Σύντομα,αρχίσαμε να παίρνουμε προτάσεις από διάφορους οίκους πως ήθελαν να διαβάσουν το βιβλίο και έτσι σιγά σιγά άρχισα να πιστεύω ότι μπορεί τελικά να εκδοθεί. Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος οίκος και όλο αυτόν τον καιρό είχα μια μίξη συναισθημάτων. Σίγουρα χαρά,αγωνία (έπρεπε να γράφω email,πολλά email,και εκείνα να ήταν καθωσπρέπει γιατί ήμουν 17 και αυτά που έγραφα τα διάβαζαν έμπειροι επαγγελματίες),μπορεί στο τέλος και λίγο κούραση. Αλλά όταν τελικά αποφασίστηκε και υπέγραψα το συμβόλαιο,αυτό που ένιωθα περισσότερο από όλα ήταν η χαρά ότι ολοκλήρωσα κάτι. Ότι κάτι που ξεκίνησε ένα βράδυ σπίτι μου,έφτασε να γίνει ένα βιβλίο που ο καθένας μπορεί να διαβάσει. Δεν είναι ακριβώς συναίσθημα,αλλά στο κεφάλι μου συνεχώς έπαιζε αυτό ακριβώς το πράγμα, «Επιτέλους,τα κατάφερες».

Όταν το βιβλίο εκδόθηκε,με τα εξώφυλλα του και όλα,ήμουν υπερβολικά χαρούμενος. Ανυπομονούσα να πάρω ένα αντίτυπο στα χέρια μου. Το αστείο είναι ότι ένας φίλος μου είχε παραγγείλει το βιβλίο και έφτασε νωρίτερα σε εκείνον απ'ότι σε μένα. Οπότε ναι,δεν ήμουν ο πρώτος που το είδε στην ολοκληρωμένη μορφή του. Φυσικά και δεν με πείραξε,ίσα ίσα πολύ μου άρεσε που άρχισα να συνειδητοποιώ ότι συμβαίνει στα αλήθεια. Ο κόσμος μπορεί να αγοράσει το βιβλίο μου. Όταν πήρα και γω ένα,δεν ήξερα τι να πω. Είναι πολύ ώραιο αίσθημα να βλέπεις κάτι για το οποίο κόπιασες για τόσο καιρό να γίνεται πραγματικότητα.

ΕΡΩΤΗΣΗ 4: Από το βιογραφικό σας μαθαίνουμε ότι το βιβλίο σας ‘’Σκοτάδι’’ απέσπασε το δεύτερο βραβείο του πανελλήνιου διαγωνισμού αστυνομικού μυθιστορήματος το 2019. Πώς αισθανθήκατε γι’αυτήν τη διάκριση;

Γ.Γ. Απίστευτα έκπληκτος. Ήταν κάτι που αλήθεια δεν περίμενα. Πληροφορήθηκα για τον διαγωνισμό από μια γειτόνισσά μου,η οποία ασχολείται πολύ περισσότερο από μένα με την λογοτεχνία. Μου είπε τι έπρεπε να κάνω για να στείλω και γω το έργο μου και είπα γιατί όχι; Εννοώ,το είχα ήδη έτοιμο. Δεν έχανα και τίποτα να το στείλω. Τα αποτελέσματα θα έβγαιναν μερικούς μήνες μετά,οπότε είχα σταματήσει να το σκέφτομαι. Δεν είχα και πολλές προσδοκίες γι΄αυτό μπορώ να πω ότι το ξέχασα αρκετά γρήγορα. Αλλά ένα βράδυ,γύρω στις έντεκα χτύπησε το τηλέφωνο και με ενημερώνουν ότι βγήκα δεύτερος. Η έκπληξη αλλά και η χαρά που είχα ήταν τεράστια. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 5: Ποιά η πηγή έμπνευσης του βιβλίου σας;

Γ.Γ. Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος. Αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στη συγγραφή του ο αγαπημένος μου συγγραφέας,Jo Nesbo. Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του και το στυλ γραφής του είναι απλά υπέροχο. Προσπάθησα πάρα πολύ να μην το μιμηθώ γιατί ήθελα να είναι κάτι δικό μου και όχι μια αντιγραφή,και πιστεύω κατάφερα να δημιουργήσω το δικό μου στυλ. Δεν μπορώ να πω ότι είχα μια ξεκάθαρη πηγή έμπνευσης,γιατί ούτε εγώ ήξερα την ιστορία όταν την ξεκίνησα. Όσο περνούσε ο καιρός χρησιμοποιούσα σε μεγάλο βαθμό γεγονότα που συνέβαιναν σε μένα και κάποια στιγμή η ιστορία συνεχιζόταν από μόνη της. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 6: Το βιβλίο σας είναι ένα αστυνομικό θρίλερ με αρκετά ψήγματα φανταστικής λογοτεχνίας. Θα γράφατε ποτέ ένα μυθιστόρημα αμιγώς φανταστικό ή όχι;

Γ.Γ. Δεν νομίζω ότι θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο. Προσωπικά μου αρέσει όταν γράφω,να γράφω όσο πιο κοντά γίνεται στην πραγματικότητα,στην πιο ωμή μορφή της. Αν δεν κάνω λάθος,αυτό λέγεται νατουραλισμός. Ταυτόχρονα όμως,πιστεύω πως αν σε μια “πολύ πιστευτή ιστορία”,εισαχθούν μερικά σημεία τα οποία αμφισβητούν με κάποιον τρόπο την πραγματικότητα που βιώνουμε,τότε η ιστορία γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρουσα,μυστήρια και μοναδική. Και το μοναδικό είναι αυτό που τελικά μένει στο μυαλό των πάντων. Είναι επίσης ένας πολύ ωραίος τρόπος για να μεταδώσεις στους αναγνώστες κάποιες σκέψεις και συναισθήματα,που δεν θα μπορούσαν έχουν την ίδια απήχηση αν ανταποκρίνονταν στεγνά στην πραγματικότητα.

ΕΡΩΤΗΣΗ 7: Τί σας ελκύει στην αστυνομική λογοτεχνία;

Γ.Γ. Είναι ένα ιδιαίτερο είδος λογοτεχνίας. Εκτός από τη δράση,την πλοκή,την περιπέτεια,το μυστήριο και γενικότερα τα έντονα συναισθήματα που μεταδίδει,αυτό που πιστεύω με ελκύει περισσότερο είναι τα “παράπλευρα” μηνύματα που κρύβει. Σε κάθε αστυνομικό μυθιστόρημα,οι συγγραφείς περιγράφουν τις κοινωνίες που ζούμε από πολλές και διαφορετικές οπτικές γωνίες. Από τα μάτια ενός αστυνομικού,ενός πολίτη,ενός αστέγου,ενός εγκληματία,ενός γονιού κτλ. Θίγονται πολλά ζητήματα,όχι με τον κλασσικό και ευθύ τρόπο αλλά ταυτόχρονα με την ιστορία και στο προσκήνιο. Έτσι,εκτός από την ψυχαγωγία που θα λάβει κανείς από την ανάγνωση,ασυναίσθητα μπαίνει σε σκέψεις και αυτό είναι κάτι που με συναρπάζει. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 8: Είχατε κάποιο πλάνο πάνω στο οποίο βασιστήκατε για να γράψετε την ιστορία του βιβλίου,ή,τo αφήσατε να σας οδηγήσει μόνo τoυ καί εντέλει να ορίσει εκείνο το φινάλε;

Γ.Γ. Μέχρι τη μέση περίπου του βιβλίου δεν είχα ιδέα ούτε τι έγραφα ούτε που αυτό μπορεί να καταλήξει. Ήξερα ότι κάποια στιγμή θα μου έρθει και η ιστορία και το τέλος. Μέχρι τότε αυτό που προσπαθούσα να κάνω,ήταν να γράφω όχι κάτι που θα μπορούσε να με δεσμεύσει και να βρεθώ σε αδιέξοδο αργότερα στη συγγραφή. Έγραφα με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε όταν σκεφτόμουν το τέλος,θα μπορούσα με τα στοιχεία που είχα ήδη να δημιουργήσω κάτι πρωτότυπο και ενδιαφέρον. Δεν είναι εύκολο να γράφεις χωρίς να ξέρεις που αυτό θα σε οδηγήσει,αλλά πιστεύω τελικά το αποτέλεσμα ήταν αρκετά ικανοποιητικό.

ΕΡΩΤΗΣΗ 9: Ο επίλογος που επιλέξατε μας αφήνει να σκεφτόμαστε πολλά σενάρια για μία πιθανή συνέχεια της ιστορίας. Έχετε σκεφτεί μήπως μελλοντικά δούμε τους ήρωές σας σε νέες περιπέτειες,ή,να περιμένουμε ένα νέο,διαφορετικό βιβλίο;

Γ.Γ. Όταν έγραψα τον επίλογο είχα αμυδρά στο μυαλό μου μια πιθανή συνέχεια της ιστορίας. Δεν ήξερα αν θα ήθελα να γράψω τη συνέχεια ή γενικότερα να ξαναγράψω κάτι. Ακολούθησε η χρονιά με τις πανελλήνιες,οπότε δεν είχα τον χρόνο ούτε το κουράγιο να ασχοληθώ με τη συγγραφή. Μόλις τελείωσαν,είχα άπλετο χρόνο για τα πάντα. Αυτή τη στιγμή,δουλεύω πάνω σε μια καινούργια ιστορία,η οποία θα αποτελεί συνέχεια του πρώτου βιβλίου. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι αν σας άρεσε το “Σκοτάδι”,τότε θα λατρέψετε αυτό που έρχεται.

ΕΡΩΤΗΣΗ 10: Πόσο εύκολα,ή,δύσκολα αποδέχεται το αναγνωστικό κοινό στην χώρα μας τους νεότερους συγγραφείς;

Γ.Γ. Ειλικρινά,αυτό το δεν ξέρω για να σας το απαντήσω. Οι περισσότεροι άνθρωποι που μαθαίνουν ότι έχω γράψει ένα βιβλίο,μένουν λίγο έκπληκτοι στην αρχή και δεν με πιστεύουν,αλλά όταν τελικά πείθονται αρχίζουν και με ρωτάνε γι'αυτό. Τους φαίνεται λίγο περίεργο που ένα παιδί από όλα τα πράγματα που θα μπορούσε να κάνει,έγραψε ένα βιβλίο. Γιατί δεν είναι πολλά αυτά τα παιδιά. Προσωπικά πιστεύω ότι τα άτομα εκείνα που ασχολούνται με την λογοτεχνία στη χώρα μας αποδέχονται όλους τους συγγραφείς,αλλά εκεί είναι το πρόβλημα. Είναι ελάχιστοι αυτοί που ασχολούνται με την λογοτεχνία. Το πρόβλημα δηλαδή,δεν είναι πόσο εύκολα ή δύσκολα σε αποδέχεται κάποιος σε αυτό το κόσμο,αλλά το γεγονός πως αυτός ο κόσμος είναι σχετικά μικρός.

ΕΡΩΤΗΣΗ 11: Τέλος,ποιό ήταν εκείνο το βιβλίο που διαβάσατε πρόσφατα καί σας ικανοποίησε στον μέγιστο βαθμό;

Γ.Γ. Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν το “Βασίλειο”,το βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον αγαπημένο μου συγγραφέα,Jo Nesbo. Πραγματικά,κάθε φορά που διαβάζω ένα δημιούργημά του,μένω άφωνος. Το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν λιγάκι διαφορετικό από όλα τα προηγούμενά του,καθώς για πρώτη φορά ο συγγραφέας χρησιμοποιούσε πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Δεν θα πω ψέματα,αυτό το γεγονός δεν με ενθουσίασε καθόλου στην αρχή,αλλά στο τέλος κατάλαβα πως αυτός ο άνθρωπος είναι μια συγγραφική ιδιοφυΐα.

                               Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας καί τις απαντήσεις σας.

                                 Με εκτίμηση,Κυριακή Γανίτη από το blog Dominica Amat

Διαβάστε εδώ την κριτική μου για το βιβλίο: https://dominicamat.blogspot.com/2021/02/blog-post_7.html