Η χώρα του Λάβκραφτ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

 

     Υπάρχουν πολλών ειδών βιβλία θρίλερ που διαβάζονται με ακόρεστη ''δίψα'' από τους αναγνώστες καί τις αναγνώστριες που αγαπούν τη συγκεκριμένη κατηγορία βιβλίων. Από τα καθαρόαιμα βιβλία τρόμου καί τα βιβλία θρίλερ που παντρεύουν αρμονικά το αίσθημα του φόβου με την φαντασία έως καί τα ερωτικά,αστυνομικά,ή,ψυχολογικά θρίλερ,όλα έχουν καταφέρει να προκαλούν ποικιλοτρόπως ρίγη ανατριχίλας στο αναγνωστικό κοινό μαζί με δυνατές συγκινήσεις που δύσκολα λησμονιούνται. 

   Κατά καιρούς σας έχω μιλήσει για τους λόγους που πιστεύω γιατί επιλέγουμε να διαβάζουμε ανάλογα βιβλία. Σήμερα,όμως,θεωρώ πως εντόπισα ακόμη έναν. Για να είμαι πιο σωστή,ήταν πάντα μπροστά μου αλλά ίσως εγώ τον έβαζα σε δεύτερη μοίρα καί δεν του αφιέρωνα την πρέπουσα σημασία καί προσοχή. Ποιός είναι τελικά αυτός; Μα φυσικά το πέπλο μυστηρίου που τα ''περικυκλώνει'' καί κρύβει το μέχρι που είναι ικανός να φτάσει ένας άνθρωπος για να αποκτήσει όσα επιθυμεί χωρίς να υπάρχει κανένας ηθικός φραγμός αλλά καί το σκοτάδι που ελλοχεύει μέσα στις ψυχές των ανθρώπων κι αν βγεί προς τα έξω,τα αποτελέσματα θα είναι ολέθρια... 

    Κυκλοφόρησε πρόσφατα στη χώρα μας από τις εκδόσεις Κάκτος το σκοτεινό μυθιστόρημα του συγγραφέα κυρίου Ματ Ραφ με τίτλο ''Η χώρα του Λάβκραφτ''. Ένα βιβλίο που μόλις έμαθα ότι επρόκειτο να εκδοθεί κι εδώ,αμέσως εξέφρασα την άποψη πως ήθελα να το διαβάσω πάρα πολύ. Σήμερα,λοιπόν,έχω την χαρά να σας το παρουσιάζω μέσα από το blog μου. Ένα βιβλίο τρόμου καί απόκρυφης φαντασίας που επιχειρεί να συνδυάσει με έναν ιδιαίτερο τρόπο την λογοτεχνία τρόμου του γνωστού σε όλους Χ. Λάβκραφτ με τον ρατσισμό καί την βία που βίωναν οι μαύροι της Αμερικής εξαιτίας του φυλετικού διαχωρισμού κατά τη διάρκεια της εποχής της νομοθεσίας που έμεινε γνωστή ως «Νομοθεσία Τζιμ Κρόου». Το βιβλίο αποτελείται από οκτώ αυτοτελείς αλλά ταυτόχρονα αλληλένδετες ιστορίες που διαβάζονται με κομμένη την ανάσα. Μάλιστα πάνω στο βιβλίο στηρίχθηκε η υπόθεση της ομώνυμης επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς του HBO.

    ''Σικάγο, 1954. Όταν εξαφανίζεται ο πατέρας του, ο 22χρονος νέγρος βετεράνος του στρατού Άττικους Τάρνερ αναγκάζεται να ταξιδέψει στη Νέα Αγγλία, συνοδευόμενος από τον θείο του, Τζορτζ, και την παιδική του φίλη Λετίσια, προκειμένου να τον βρουν. Στο ταξίδι τους προς το υποστατικό του Σάμιουελ Μπρεθγουάιτ (όπου κάποτε δούλευε ως σκλάβα η προγιαγιά του Άττικους και όπου τώρα φαίνεται να βρίσκεται ο πατέρας του), θα συναντήσουν τόσο τους εγκόσμιους κινδύνους της λευκής Αμερικής, όσο και τους υπερκόσμιους κινδύνους που μοιάζουν να είναι βγαλμένοι από τα μυθιστορήματα του Λάβκραφτ.'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Με υπόθεση που διαδραματίζεται σε μία όχι καί τόσο μακρινή από εμάς εποχή,όλο το νόημα του κειμένου μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ. Παρατηρώντας την διαρκή κι αυξανόμενη γέννηση ρατσιστικών καί φασιστικών μορφωμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο,είναι δεδομένο πως πολλά από τα ανθρώπινα δικαιώματα δείχνουν να καταπατούνται καί η ανθρώπινη ζωή να χάνει την αξία της. Δυστυχώς,ένα εφιαλτικό σενάριο είναι προ των πυλών καί αν δεν προσέξουμε,πολλά από όσα γνωρίζουμε θα αλλάξουν δραματικά.

   Ο συγγραφέας με λόγο σύγχρονο καί στοχευμένο μιλάει για προκαταλήψεις καί λανθασμένες πεποιθήσεις που για πολλά χρόνια επικρατούσαν κι όπως φαίνεται -υπάρχουν ακόμη υποστηρικτές των- στην Αμερική σχετικά με τους μαύρους. Άν καί η Αμερική αρέσκεται στο να αυτοπροβάλεται ως μία χώρα ελεύθερη που σέβεται τον άνθρωπο,είναι βαθειά πουριτανική καί -ας μου επιτραπεί αυτό- υποκρίτρια. Κι αυτό το λέω με περισσή βεβαιότητα καί γνώση των λεγομένων μου. Δεν γίνεται να λες πως πρεσβεύεις κάτι καί με την όλη στάση σου να αυτοαναιρείσαι μετά.

   Το βιβλίο ανήκει στην κατηγορία των θρίλερ αλλά έχει ένα δικό του αυτόνομο χαρακτήρα που το κάνει να ξεχωρίζει ανάμεσα στα άλλα. Ο τρόμος που προκαλεί προέρχεται από ένα ιδιαίτερο συνδυασμό του σκοταδιού που αγκάλιαζαν τα έργα του Λάβκραφτ καί το πως βίωναν απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης καί περιορισμούς οι μαύροι της Αμερικής. Δείτε το σαν έναν παραλληρισμό του συγγραφέα ανάμεσα σε αυτά τα δύο εκ διαμέτρου αντίθετα πράγματα.

   Προσέξτε τώρα καί κάτι άλλο. Από την μία μεριά ήταν ο Λάβκραφτ ο οποίος ήταν αμερικανός συγγραφέας που έγραψε βιβλία τρόμου καί φαντασίας καί από την άλλη το σκληρό νομοσχέδιο που ονομάστηκε ''Τζιμ Κρόου'' το οποίο ψηφίστηκε στις ΗΠΑ. Μήπως με αυτόν τον τρόπο ο συγγραφέας επιθυμεί να φέρει σε αντιπαράθεση αυτά τα δύο; Μήπως έτσι ''ξεγυμνώνει'' τον τρόπο σκέψης των πολιτών εκεί; Μήπως θέλει να αποτινάξει πάνω από τους μαύρους ανθρώπους την λανθασμένη ταμπέλα που τους ακολουθεί πως συνδέονται με μαύρη μαγεία καί άλλες σατανικές μορφές,αιρέσεις κπλ; Για μένα είναι μία σαφής θέση πως όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως χρώματος,καταγωγής,θέσης καί φύλου δύνανται από το κάλλιστο έως το χείριστο. Άρα είναι λάθος να ρίχνουμε την ''ευθύνη'' σε ό,τι νομίζουμε πως είναι ''κατώτερο'' ημών λόγω της διαφορετικότητάς του.

    Θα μπορούσα να σας μιλάω ώρες για το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά κάπου εδώ θα ολοκληρώσω την αναφορά μου σε αυτό. Θεωρώ πως είπα αρκετά από όσα μου ''έβγαλε'' καί μερικές από τις σκέψεις που με γέμισε. Είναι από εκείνα τα βιβλία που καλό θα ήταν να αναζητήσετε καί να διαβάσετε. Θα δείτε μία αλήθεια που πολλοί/ες θα ήθελαν να αποκρύψουν αλλά παραμένει ακλόνητη εκεί. Είτε είστε λάτρεις του συγκεκριμένου λογοτεχνικού είδους ή όχι,διαβάστε το. Πιστεύω πως θα σας κάνει να δείτε τα πράγματα κι από μία άλλη οπτική γωνία.

                                                                 Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΑΤ ΡΑΦ (MATT RUFF)

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: Lovecraft Country

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΟΥΡΑΝΙΑ ΤΟΥΤΟΥΝΤΖΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΑΚΤΟΣ