Τα μάτια μιας γυναίκας

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Τα ερωτικά ''τρίγωνα'' ίσως καί ''τετράγωνα'' είναι αλήθεια πως είθισται να γίνονται πηγή έμπνευσης συγγραφέων που τα τοποθετούν μέσα στις ιστορίες των βιβλίων τους. Άν καί δεν μιλάμε για μία τόσο πρωτότυπη ιδέα -για έναν παράξενο λόγο- υπάρχουν αρκετοί/ες αναγνώστες/στριες που δείχνουν να έλκονται από το συγκεκριμένο μοτίβο. Ίσως γιατί θα επιθυμούσαν να βρίσκονται στη θέση των ηρώων καί με αυτόν τον τρόπο βιώνουν χωρίς τύψεις μία μύχια επιθυμία τους; Ή τους/τις ενδιαφέρει από καθαρά κοινωνική άποψη; Για το πως δηλαδή η ψυχολογία ενός ανθρώπου λειτουργεί μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Εγώ,για να είμαι ειλικρινής,ανήκω στην δεύτερη κατηγορία,απλά θα ήθελα να βρώ καί το κάτι παραπάνω πίσω από όλο αυτό. 

   Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ελκυστής το πρώτο βιβλίο της ανερχόμενης συγγραφέως κυρίας Παναγιώτας Τσολάκη-Αγγελοπούλου,με τίτλο ''Τα μάτια μιας γυναίκας'' το οποίο αποτελεί το πρώτο μέρος της αισθηματικής-ερωτικής τριλογίας ''Υφαντό της μοίρας''. Ένα βιβλίο που αρχικά φοβήθηκα μήπως είναι μία επανάληψη των συνηθισμένων αισθηματικών ιστοριών αλλά στην πορεία κατάφερε να μου αλλάξει άποψη καί να μου αφήσει αρκετά καλές εντυπώσεις.

   Εάν δε γνώριζα πως έχουμε να κάνουμε με μία τριλογία όπου οι ιστορίες των βιβλίων είναι αλληλένδετες καί συνεχόμενες,θα θεωρούσα πως η υπόθεση σε κάποια σημεία θα ήταν ελλειπής. Η συγγραφέας,όμως,με έξυπνο τρόπο καταφέρνει κι αποτυπώνει πάνω στο χαρτί μία ιστορία -που σε πολλά σημεία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αληφοθανής- καί μας κάνει να αναρωτηθούμε τον τρόπο καί το γιατί ο έρωτας παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων καί μέχρι που είναι διατεθειμένος/η κάποιος/α να φτάσει ώστε να αποκτήσει ό,τι επιθυμεί,ή ακόμη καί να καταστρέψει ό,τι θεωρεί εμπόδιο στον δρόμο του/της.

   Ο λόγος της συγγραφέως είναι καλά δομημένος καί είναι φανερό πως έχει ''δουλέψει'' πάνω στο κείμενό της για να μας δώσει ένα άρτιο αποτέλεσμα με δεδομένο πάντα ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πρωτόλειο δείγμα γραφής. Είναι φανερό -τουλάχιστον σε μένα- πως έχει μία αρκετά καλή κι εξελίξιμη βάση. Χρησιμοποιεί πλούσιο,οικείο λεξιλόγιο,αρκετά εκφραστικά μέσα,περιγραφικές εικόνες,σύντομες προτάσεις καί γρήγορους διαλόγους ανάμεσα στους ήρωες. Τα μικρά κεφάλαια λειτουργούν κι αυτά με τη σειρά τους σαν σκηνές μίας κινηματογραφικής ταινίας που κρατά την προσοχή των αναγνωστών στραμμένη πάνω στο βιβλίο.

   ''«Κόρη μου, δάκρυα απ’ τα μάτια τούτα θα τρέξουνε πολλά. Ο πόνος αιχμάλωτη θα σε κρατήσει χρόνια. Ό,τι έχεις σήμερα μεμιάς, σαν φως απλά θα σβήσει κι ένα τεράστιο γιατί τη σκέψη σου θα πνίξει. Δε θ’ αργήσουν να ’ρθουν όλα αυτά, βασίλισσα της συμφοράς γρήγορα το στέμμα θα φορέσεις. Ο γάμος που ετοιμάζεις δε θα ’ρθει. Η μάνα σου ντυμένη στα λευκά δε θα σε δει, νύφη δε θα σε καμαρώσει. Τα λούσα που ονειρεύτηκες μια μέρα σαν αυτή όπως αρμόζει ποτέ δε θα γευτείς. Άλλον να παντρευτείς ζητάς, ένα μεγάλο Σ, μα άλλον στον νου σου έχεις κρυμμένο. Ένοχο μυστικό που δεν τολμάς ούτε σε σένα να το πεις και την αλήθεια μέσα σου που έχεις φυλαγμένη δε θες να τη δεχτείς. Το γράμμα που τ’ όνομά σου αρχινά, αυτό σε βασανίζει. Δυο είναι οι άντρες στη ζωή σου. Ορμήσανε άξαφνα και σαν τις συμπληγάδες το σκαρί σου θα τσακίσουν…» Η Αλίκη άκουγε τα λόγια της γριάς ουρλιαχτό μες στην ψυχή της. Ήθελε να την κάνει να σωπάσει, να πάψει. Δεν άντεχε ν’ ακούει άλλο τη βροντερή φωνή της να προμηνύει τα δεινά της. Εκείνη διεκδικούσε μια ζωή ήσυχη, τακτοποιημένη. Είχε ήδη ξεκινήσει τις ετοιμασίες για τον γάμο της. Από μικρό παιδί ονειρευόταν το άσπρο νυφικό της… «Κόρη μου, άκου με, για το καλό στα λέω κι ασήμωσε μια δεκάρα. Ξέρω, η πείρα με ’μαθε, ποτέ δεν είναι ευχάριστα τα λόγια μιας τσιγγάνας». «Δεν πιστεύω εγώ σε μοίρες και προφητείες. Πάρε τη δεκάρα σου κι άφησέ με στην ησυχία μου!» «Να θυμάσαι καλά και να προσέχεις, συμβουλή χρυσή να έχεις φυλαχτό σου, μείνε μακριά από το Μ, αυτό το Μ που θα σε καταστρέψει!» Ένα δάκρυ κύλησε απ’ τα μάτια της Αλίκης. Το ήξερε καλά. Ήταν πλέον έτοιμη, το είχε ξαναζήσει άλλωστε. Ό,τι ξεστόμισε η γριά δε θ’ αργούσε να συμβεί. Ήταν η μοίρα της η άδικη που θα την τιμωρούσε πάλι, όπως έκανε τόσα χρόνια τώρα…'' (Απόσπασμα βιβλίου)

    Η συγγραφέας έχοντας κατά νού πως η ιστορία των ηρώων της θα εξελιχθεί μέσα σε τρία βιβλία,χτίζει βήμα-βήμα την υπόθεση καί μας προσφέρει τμηματικά κάποια κομμάτια του παζλ που θα έρθουν να ''κουμπώσουν'' άψογα το ένα δίπλα στο άλλο καί θα μας προσφέρουν ολοκληρωμένη την εικόνα στο τρίτο καί τελευταίο βιβλίο. Ουσιαστικά μας δίνονται σημαντικά στοιχεία καί καλό θα ήταν να είμαστε παρατηρητικοί/ες όταν διαβάζουμε το κείμενο. Εσκεμμένα η συγγραφέας αφήνει να αιωρούνται στον αέρα κάποιες σκέψεις καί υποψίες καί δεν μας δίνει όλα τα στοιχεία. Θέλει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μας καί να μας κάνει να νιώσουμε αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι στην πορεία.

   ''Τα μάτια μιας γυναίκας'' ο τίτλος του βιβλίου καί αυτομάτως έκανα την σκέψη πως στα μάτια ενός ανθρώπου μπορεί να αντικατοπτριστεί ο αληθινός του χαρακτήρας κι όλα τα συναισθήματα που γεννιούνται μέσα στην ψυχή του. Η καλοσύνη,ή,η κακία που κρύβει μέσα του ένας άνθρωπος όσο κι αν προσπαθήσει να την ''καλύψει'',δεν κρύβεται. Τα μάτια πάντα θα λένε την αλήθεια. Όσο για τα συναισθήματα που θα γεννηθούν μέσα στις ψυχές των αναγνωστών είναι πολλά. Από έρωτα καί εγωϊσμό έως πόνο καί απελπισία.

   Εν κατακλείδι,έχουμε στα χέρια μας ένα καθαρόαιμο αισθηματικό βιβλίο που παντρεύει κάτω από ένα κοινό πλάνο τον έρωτα με το μυστήριο. Αυτός μάλιστα είναι ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους ξεχώρισα το συγκεκριμένο βιβλίο καί θέλω μελλοντικά να διαβάσω καί τα επόμενα δύο. Αγαπώ να ανακαλύπτω καί να στηρίζω νέους συγγραφείς γιατί θεωρώ πως έχουν να προσφέρουν πολλά στον χώρο της λογοτεχνίας στη χώρα μας. Εσείς διαβάζετε έργα νέων συγγραφέων; Σας προτρέπω να το κάνετε καί γιατί όχι,να μην επιλέξετε καί το παρόν βιβλίο.

                                                               Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΤΣΟΛΑΚΗ-ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΕΛΚΥΣΤΗΣ