Blackbird Μαυροπούλι

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   

   Από τις εκδόσεις Ελκυστής πρόσφατα κυκλοφόρησε στην χώρα μας,σε μετάφραση του κυρίου Βασίλη Κωστόπουλου,το βιβλίο του γερμανού συγγραφέα Matthias Brandt που φέρει τον τίτλο ''Blackbird'' καί σήμερα μου δόθηκε η δυνατότητα να σας το παρουσιάζω μέσα από το blog μου. Ένα ιδιαίτερο μυθιστόρημα όπου μιλά για την πολυπλοκότητα της εφηβικής ηλικίας καί κάλλιστα μπορεί να διαβαστεί τόσο από ενήλικες,όσο καί από εφήβους ηλικίας 15 ετών κι άνω. Είναι αλήθεια πως δεν έχω διαβάσει πολλά βιβλία εφηβικής λογοτεχνίας,ή,τουλάχιστον να αναφέρονται σε αυτήν κι όταν συμβαίνει,αισθάνομαι μία ευφορία. Δεν σας το κρύβω πως αυτός ο λιτός του τίτλος,''Blackbird Μαυροπούλι'',μου εξάπτει την φαντασία καί το αν υπάρχει κάποιος συμβολισμός,ή όχι από πίσω του. Για να το διαπιστώσω,αρκούσε να ξεκινήσω την ανάγνωση...

    Η περίοδος της εφηβείας είναι μία εκ των πιο σημαντικών στη ζωή ενός ατόμου. Είναι το μεταβατικό στάδιο ανάμεσα στην παιδική καί στην ενήλικη πλέον ζωή. Τα πάντα ''χτυπούν'' κόκκινο. Οι ορμόνες είναι στα ύψη καί οι ψυχολογικές μεταπτώσεις οδηγούν σε ακραίες συναισθηματικές αναταράξεις. Είτε σε μικρότερο,είτε σε μεγαλύτερο βαθμό όλοι κι όλες έχουμε βρεθεί,ή,πρόκειται να βρεθούμε σε αυτή την θέση. Η ψυχολογία των εφήβων μπορεί να χαρακτηριστεί ως εύθραυστη με αποτέλεσμα κάπως πιο ακραίες συμπεριφορές από τις αναμενόμενες. Επίσης,η επαναστατική διάθεση καί οι τάσεις αμφισβήτησης τονώνουν την όποια ορμητικότητά τους. Δύσκολη μα συνάμα μία πολύ όμορφη περίοδος αφού είναι η τελευταία ευκαιρία να διατηρήσουμε κάποια από την αθωότητά μας που αναγκαστικά θα απωλέσουμε όντας ενήλικες...

   ''Η ζωή του δεκαπεντάχρονου Μόρτεν Σουμάχερ, του αποκαλούμενου και Μότε, ύστερα από ένα τηλεφώνημα δε θα ξαναγίνει ποτέ όπως ήταν κάποτε. Ο πιο καλός του φίλος, ο Μπόγκι, είναι βαριά άρρωστος. Για τη ζωή του Μότε το συγκεκριμένο γεγονός αποτελεί ένα από τα πολλά άλλα σπαρακτικά βιώματα αυτής της χρονιάς. Καθώς στέκεται έξω από το Γυμνάσιο Αϊνστάιν, τον προσπερνάει η Ζακλίν Σμίντεμπαχ πάνω στο ολλανδικό της ποδήλατο. Η ζωή του συνταράσσεται για μια ακόμα φορά… Η πλοκή του έργου, το δράμα της εφηβείας δηλαδή, εκτυλίσσεται μεταξύ δύο βιωμάτων: αυτό του θανάτου και κείνο της αγάπης. Στην καθημερινότητα του Μότε συμβαίνουν απανωτές κωμικοτραγικές ανατροπές, του φέρνουν παραζάλη, ενώ ταυτόχρονα τον θέτουν απέναντι σε επώδυνες προκλήσεις. Ευτυχώς, όμως, την κατάλληλη στιγμή θα σταθούν στο πλάι του Μότε οι κατάλληλοι άνθρωποι και θα κάνουν ακριβώς το σωστό. Ο ίδιος θα κοιτάξει κατάματα τον κόσμο που ανοίγεται μπρος του, με ξύπνιο μάτι και ακατάβλητο χιούμορ." (Περίληψη οπιθοφύλλου)

   Ο συγγραφέας γίνεται πάλι έφηβος καί μπαίνει στη θέση του κεντρικού του ήρωα,του Μότε. Προσαρμόζει τον λόγο καί τον τρόπο σκέψης του καί μιλάει εξ αυτού. Χρησιμοποιεί φράσεις καί λέξεις που ειπώνονται κατά κόρον από εφήβους καί προσπαθεί να δεί μέσα από τα δικά τους μάτια. Άραγε,πόσο εύκολο,ή,δύσκολο είναι να θυμηθεί ένας ενήλικας πως ήταν στην εφηβεία; Όσο κι αν σε κάποιους/ες αυτή η περίοδος είναι λιγότερο αγαπημένη καί επιθυμούν να τη διαγράψουν από την μνήμη τους,δεν παύει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού τους. Ναι,είναι μία περίεργη καί μεταβατική περίοδος που ακόμη κι όσοι/ες βρίσκονται σε αυτή δεν μπορούν να κατανοήσουν πλήρως το τι τους συμβαίνει. Μα συνάμα είναι τόσο όμορφη. Το πρώτο χτυποκάρδι καί η πρώτη απογοήτευση είναι κύρια χαρακτηριστικά αυτής. Οι πρώτες επιθυμίες για το μέλλον καί οι προσπάθειες για την κατάκτηση των ονείρων. 

    Όμως η ζωή δεν είναι παραμύθι όπου όλα είναι αγγελικά πλασμένα καί επικρατεί τριγύρω μία γαλήνη. Υπάρχουν καί τα καλά καί τα άσχημα. Σκεφτείτε,λοιπόν,πως θα νιώθει,όχι μόνο ο ήρωάς μας ο Μότε,μα κάθε έφηβος/η που έρχεται σε επαφή με τον θάνατο,ή,το διαζύγιο των γονιών του. Θα αισθάνεται σαν να καταρρέει όλος ο κόσμος γύρω του καί απειλούν τα συντρίμια να τον/την καταπλακώσουν. Πώς θα μπορέσει να αντιδράσει απέναντι σε όλο αυτό; Ποιά θεωρείται μία φυσιολογική στάση απέναντι στις δυσκολίες της ζωής; Η εφηβεία είναι μία ''πρόγευση'' της ενήλικης ζωής καί όσων συναντήσουμε σε αυτήν; Ίσως ως ένα βαθμό να μπορεί να ισχύει κι αυτό...

   Καθ'όλη την διάρκεια της ανάγνωσης ένιωθα πως γύρισα πίσω στην εφηβική μου ηλικία. Μην έχοντας τις ίδιες εμπειρίες με τον πρωταγωνιστή,προσπάθησα να σταθώ δίπλα του ως φίλη. Πόνεσα με την απώλειά του. Χάρηκα με την χαρά του κι ένιωσα ένα ''τσίμπημα'' με την πρώτη του ερωτική απογοήτευση που ευτυχώς για όλους δεν κράτησε πολύ. Οι μηχανισμοί άμυνας στην εφηβεία είναι πολύ ισχυροί κι προστατεύουν με το να βοηθούν να ξεχνιούνται γρήγορα τα όποια αρνητικά. Εκεί όπου όλα μοιάζουν να είναι χαμένα,πάντα ξετρυπώνει μία ακτίνα ελπίδας που γίνεται σαν το φώς ενός φάρου που μας δείχνει την σωστή πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε.

   Εν κατακλείδι,το ''Blackbird Μαυροπούλι'' είναι ένα αρκετά καλό βιβλίο που διαβάζεται με το ίδιο ενδιαφέρον από την αρχή έως καί τον επίλογο. Ένα βιβλίο που υμνεί την εφηβική νιότη κι ό,τι αυτή συνεπάγεται. Εμένα αν κι μου άφησε μία γλυκόπικρη αίσθηση,όπως είναι άλλωστε καί η ίδια η ζωή,μπορώ να πώ πως κρατώ μόνο τα θετικά. Εάν σας κίνησε το ενδιαφέρον,αξίζει να το αναζητήσετε.

                                                              Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: MATTHIAS BRANDT

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: Blackbird

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΕΛΚΥΣΤΗΣ