Μορφή Αδάμαστη, Εικόνα Έμπνευσης

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Η αρχαία Ελλάδα καί τα επιτεύγματα των σπουδαίων ανδρών εκείνης της περιόδου γοήτευαν,γοητεύουν καί θα εξακολουθούν να το κάνουν για πολλά χρόνια ακόμα όχι μόνο τον εγχώριο πληθυσμό της χώρας αλλά καί τους υπόλοιπους πολίτες σε όλον τον κόσμο. Πολλοί/ες έχουν εκφράσει την επιθυμία να γινόντουσαν όλα όπως τότε. Όχι μόνο μία απλή αναβίωση του παρελθόντος αλλά μία εξ ολοκλήρου επιστροφή καί μεταστροφή των σύγχρονων κοινωνιών στις κοινωνίες του τότε με τον τρόπο που λειτουργούσαν καί υφίσταντο. Άραγε,θα φτάσει ποτέ η ανθρωπότητα στο μέγιστο βαθμό των ανακαλύψεων καί της εξέλιξης ώστε να κριθεί ορθό ένα ανάλογο πισωγύρισμα; 

   Ο συγγραφέας Γιάννης Παπαγεωργίου κάνει τα πρώτα του -θα μου επιτρέψετε να μην τα θεωρώ δειλά- αλλά δυνατά βήματά του στον χώρο της λογοτεχνίας στην χώρα μας με σιγουριά κι αποφασιστικότητα,θέτοντας εξ αρχής τον πήχη ψηλά καί κάνοντάς μας -τουλάχιστον εμένα- να έχω ''απαιτήσεις'' καί προσδοκίες από εκείνον μελλοντικά,με το πρώτο του βιβλίο που φέρει τον τίτλο ''Μορφή Αδάμαστη, Εικόνα Έμπνευσης'' που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Φύλατος. Ένα μυθιστόρημα που συνδυάζει αρμονικά την τέχνη με την ιστορία,τον έρωτα με τον πόνο,την αέναη μάχη του καλού με το κακό,την φαντασία καί το μεταφυσικό στοιχείο με την πραγματικότητα.

   ''Στη μακρινή Ελλάδα του 2196, ένας καλλιτέχνης, ο Τίμος, προσπαθεί να ανακατασκευάσει το άγαλμα της Νίκης της Σαμοθράκης αναζητώντας μοντέλα που να φέρουν την αδάμαστη μορφή της αυθεντικής. Ένα βράδυ συναντά την Τάνια. Στο σώμα της θα βρει όλες τις ασύλληπτες αναλογίες της αρχαίας Θεάς, ένα κατακλυσμιαίο έρωτα και ένα μοναδικό μυστικό που μπορεί να φέρει ρήξη σε πολλές πάγιες αντιλήψεις, για τον άνθρωπο, τη σκέψη και τη λεπτή ισορροπία μεταξύ φανταστικού και πραγματικού. Όμως η διαφορετικότητα της Τάνιας είναι ορατή από την αδιάκριτη ματιά των ισχυρών της εποχής που την κυνηγούν με σκοπό να αποκρυπτογραφήσουν το μυστικό της και να καρπωθούν τις δυνάμεις του. Ο Τίμος θέλει την Τάνια σαν γυναίκα, χωρίς να ενδιαφέρεται για οτιδήποτε την κάνει μοναδική. Ζει μαζί της την περιπέτεια και μια τιτάνια σύγκρουση με το σκληρό τεχνολογικό κατεστημένο της εποχής τους. Μπροστά στο αδιέξοδο που βρίσκεται επιλέγει ένα βίαιο τρόπο να σώσει την Τάνια από τους εχθρούς της λυτρώνοντάς την από τη μοναδικότητά της που με μανία ζητούν.'' (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   ''Μορφή Αδάμαστη,Εικόνα Έμπνευσης'' ο τίτλος του βιβλίου κι αμέσως πολλές σκέψεις κατέκλυσαν τον νού μου. Ό,τι είναι αδάμαστο κι απρόσιτο εκπέμπει μία γοητεία που μαγεύει όλους κι όλες εμάς που δεν μπορούμε να το κατακτήσουμε καί να το έχουμε δικό μας. Γίνεται πηγή έμπνευσης καί διεγερτικό των αισθήσεων. Μας μεταφέρει σε τόπους άγνωστους καί μακρινούς έστω καί νοερά. Μπορεί να γίνει η αιτία για δημουργία ενός έργου,ή ακόμα καί στόχος ζωής. Μία μορφή αδάμαστη,επίσης,μπορεί να αντιπροσωπεύει το ιδανικό,ή,ό,τι τελοσπάντων θεωρείται ιδανικό για τον καθένα καί την καθεμία από εμάς ξεχωριστά. Το μέγα ερώτημα,όμως,είναι αν αυτή η μορφή που δεν μπορεί να ''αιχμαλωτιστεί'',πώς φανερώνεται στον κάθε άνθρωπο; Μήπως η εικόνα της λαμβάνει κάθε φορά κι άλλα στοιχεία καί διαφέρει; 

    Εάν δεν είχα διαβάσει στο βιογραφικό του συγγραφέα πως πρόκειται για το πρώτο του βιβλίο,για να είμαι ειλικρινής δεν θα το αντιλαμβανόμουνα. Έχει ένα σωστά δομημένο λόγο ο οποίος δεν χωλαίνει κάπου κάνοντας ''κοιλιά'',ή,δημιουργώντας κενά στην εξιστόρηση της υπόθεσης. Άν καί η αφήγηση σττηρίζεται στα τρία κεντρικά πρόσωπα της ιστορίας,το κείμενο είναι καλοδουλεμένο. Το ενισχύουν τα μικρά περιεκτικά κεφάλαια,η πλούσια γλώσσα,οι αληθοφανείς διάλογοι μεταξύ των ηρώων,οι γρήγορες εναλλαγές σκηνών,οι περιγραφικές εικόνες καί η δόση λυρικότητας όπου κι όταν χρειάζεται χωρίς υπερβολές. Παράλληλα,στο τέλος του βιβλίου περιέχονται ένας κατάλογος με τα πρόσωπα που θα συναντήσουμε κατά την διάρκεια της ανάγνωσης με τις όποιες ιδιότητες φέρουν καί ένα μικρό γλωσσάριο του μέλλοντος που θα βοηθήσουν στην κατανόηση του κειμένου από τους αναγνώστες καί να μην μπερδευτεί κάποιος/α.

    Από την αρχαιότητα οι θεοί ζηλεύουν τους ανθρώπους για την θνητότητά τους καί οι άνθρωποι τους θεούς για την αθανασία τους. Πόσο οξύμωρο αλήθεια; Κι όμως,ο μύθος έρχεται να ενωθεί με την πραγματικότητα όπως το θείο με το ανθρώπινο στοιχείο. Τα φτερά της Νίκης της Σαμοθράκης έρχονται να ενώσουν κάτω από ένα πλέγμα το παρελθόν με το παρόν καί το μέλλον. Συμβολίζουν την αρχέγονη ανάγκη/επιθυμία του ανθρώπου να γίνει ένα με το θείο καί να νιώσει αυτήν την υπέρτατη δύναμη. Ζωή καί θάνατος γίνονται ένα αφού πρόκειται για δύο έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους. Άν,όμως,το θείο δεν συνεπάγεται την αθανασία καί την μέγιστη δύναμη; Άν σημαίνει κάτι παραπάνω από όλα αυτά; Άν η ένωση με το θείο έχει να κάνει με τον έρωτα,την αγάπη καί την ολοκλήρωση του ανθρώπου; Πολλά θα μπορούσαν να ισχύουν κι άλλα τόσα να υποθέσω. Ίσως,τελικά,αυτό να επαφίεται σε κάθε άνθρωπο μεμονωμένα... Αλήθεια,ποιός/α ξέρει να μας απαντήσει με απόλυτη σιγουριά; Εγώ ακόμη αναζητώ μία απάντηση που θα με καλύψει πλήρως...

   Ολοκληρώνοντας την αναφορά μου στο βιβλίο,έχω να δηλώσω πως έμεινα άκρως ικανοποιημένη από όσα διάβασα. Ο συγγραφέας μπόρεσε καί με ''παγίδεψε'' μέσα στον κόσμο των ηρώων του καί με ''κατέστησε'' τρόπο τινά μέρος της ιστορίας. Μου έδωσε δύναμη από τα φτερά της Νίκης να πετάξω ψηλά καί να βρώ ό,τι πραγματικά αναζητώ. Παράλληλα με έκανε να αναρωτηθώ,αν το να φτάσω τόσο κοντά στο θείο,αυτό θα σημαίνει πως πρέπει να πατήσω τους φόβους μου καί να πιστέψω στον εαυτό μου... Ο επίλογος του βιβλίου έρχεται να κουμπώσει με τον κάλλιστο τρόπο με την υπόλοιπη ιστορία. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει άλλος πιο ταιριαστός κι ουσιαστικός. Αξίζει της προσοχής σας. Αναζητήστε το!

                                                                 Καλές σας αναγνώσεις!

Υ.Γ. Το βιβλίο κυκλοφορεί τόσο σε έντυπη,όσο καί σε ηλεκτρονική μορφή(ebook). Όσοι/ες ενδιαφέρεστε να αγοράσετε το ebook,μπορείτε να το προμηθευτείτε αποκλειστικά από το επίσημο site του εκδοτικού.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΦΥΛΑΤΟΣ (FYLATOS PUBLISHING)