Ατίθαση

 Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Τη συγγραφέα Ηώ Αυγέρη τυγχάνει να την ''γνωρίζω'' μόνο ακουστά από συζητήσεις μου με άλλους/ες αναγνώστες/στριες. Άν κρίνω από τα λεγόμενά τους σε σχέση με το πρώτο της βιβλίο -εγώ δεν το έχω διαβάσει ακόμα- είχαν μείνει πολύ ικανοποιημένοι/ες κι αδημονούσαν για το επόμενο έργο της. Από τις εκδόσεις Υδροπλάνο κυκλοφόρησε πρόσφατα το δεύτερο έργο της με τίτλο ''Ατίθαση''. Ένα αισθηματικό βιβλίο που μου κράτησε όμορφη παρέα καί ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή στα χέρια μου. Ήθελα ένα βιβλίο που να προσαρμόζει το συναίσθημα στα δικά μου αναγνωστικά γούστα,προσφέροντάς μου,παράλληλα,κάτι το διαφορετικό. Να ξεφεύγει από τα κλισέ καί την περπατημένη. Να το διακρίνει μία πιο ρεαλιστική προσέγγιση του ζητήματος του έρωτα καί όχι ακόμα ένα παραμύθι με πρίγκηπες καί πριγκίπισσες... Όχι πως είναι κακά τα παραμύθια,κάθε άλλο! Υπάρχουν φορές που κι εγώ τα αναζητώ αλλά όχι την παρούσα στιγμή.

  Τί είναι αυτό που κάνει το παρόν βιβλίο να ξεχωρίζει στα μάτια μου; Μα η συνεχόμενη δράση καί περιπέτεια που θα βρούμε μέσα στις σελίδες του. Οι ήρωές/ηρωϊδες του κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι άνθρωποι που γνωρίζουμε,ή,ζούν σε μία άλλη χώρα,καθώς τους/τις διακρίνει μία ρεαλιστικότητα που τους/τις καθιστά απτούς/ες απ΄το αναγνωστικό κοινό. Συνδυάζουν την πραγματικότητα με την μυθοπλασία. Άλλωστε,έχω ξαναπεί πως η τέχνη αντιγράφει τη ζωή καί έρχεται να καλύψει πιθανά ''κενά'' της δεύτερης. Ήθελα να μπορώ να ταυτιστώ μαζί τους,ή,τουλάχιστον ως ένα βαθμό να αισθανθώ όσα ένιωθαν,να μπώ στη θέση τους καί να ζήσω όσα βίωναν καί εντέλει να τους/τις νιώσω οικείους/ες κι όχι απόμακρους/ες. 

    Όπως προείπα,δεν έχω διαβάσει το προηγούμενο έργο της συγγραφέως ώστε να μπορώ να προβώ σε μία άτυπη σύγκριση των δύο για να δώ αν υπάρχει κάποια εξέλιξη στη γραφή της,ή,ποιού η ιστορία θα με ικανοποιούσε παραπάνω. Ξέρετε,καμία φορά το προτιμώ αυτό να συμβαίνει. Ίσως να είμαι πιο αντικειμενική τόσο προς το κείμενο,όσο καί προς το πρόσωπο του/της εκάστοτε συγγραφέα/έως. Η αίσθηση,όμως,κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο δεν μπορεί να συγκριθεί με κάτι. Είναι σαν να ανοίγονται μπροστά στα μάτια μου δύο τεράστιες πόρτες που με οδηγούν σε τόπους ονειρικούς.

  Το βιβλίο αν καί σχετικά μεγάλο σε όγκο (700+ σελίδες) κατά ένα μοναδικό τρόπο,όχι μόνο δεν είναι κουραστικό καί δεν περικλείονται μέσα του περιττές επαναλήψεις,ή,κουραστικές ''κοιλιές'' αλλά καταφέρνει καί διαβάζεται άκοπα από την αρχή έως καί το τέλος με την ίδια προσοχή κι ενδιαφέρον. Είναι μεστό καί τα μικρά,περιεκτικά του κεφάλαια βοηθούν στο να έχουμε γρήγορες εναλλαγές σκηνών,όμοια με μία κινηματογραφική ταινία. Το λεξιλόγιο κι εκείνο άφθονο προσαρμόζεται κάθε φορά στο άτομο που μιλάει. Οι εικόνες άκρως περιγραφικές μας μεταφέρουν -έστω καί νοερά- στον χώρο όπου θα λάβουν χώρα τα γεγονότα καί μας καθιστούν αφανείς ήρωες καί ηρωϊδες της ιστορίας. Δεν θεωρώ τυχαίο το γεγονός πως ολοκλήρωσα την ανάγνωση του μέσα σε λίγες ώρες,αν καί η αρχική μου σκέψη ήταν να το ''σπάσω'' σε δύο κομμάτια. Οι σελίδες έρρεαν σαν νερό μέσα από τα χέρια μου κι έφτασα στο φινάλε χωρίς ανάσα...

   ''ΑΤΙΘΑΣΗ είναι το όνομά της. Το πείσμα είναι το ταλέντο της. Η αντοχή είναι η δύναμή της. Και αυτός, ο εκπαιδευτής της. Τι γίνεται όμως όταν τα μυστικά της ζωής γίνονται ένα με τον έρωτα; Τι θα συμβεί όταν τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται; Πρόσωπα εναλλάσσονται, οι καταστάσεις περιπλέκονται αλλά εκείνη, η αγριόγατα όπως την αποκαλεί, είναι διατεθειμένη να πάει κόντρα σε όλα, εκτός από την αγάπη της για εκείνον…" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Είναι αλήθεια πως είχα καιρό να βρώ τόσα πολλά στοιχεία του εαυτού μου συγκεντρωμένα σε μία ηρωϊδα βιβλίου. Η τόλμη της,το θάρρος μα καί το θράσος της,η ανάγκη να αποδείξει πως μπορεί να τα καταφέρει καί να πετύχει τους υψηλούς της στόχους καί το πείσμα της που συνδυάζεται με τον αδάμαστο χαρακτήρα της την έκαναν να φαντάζει σαν το alter ego μου. Ακόμα καί στο θέμα του έρωτα έχουμε την ίδια άποψη. Ναι,θα περάσουν αρκετοί από τη ζωή μας αλλά για εμάς θα υπάρξει καί θα υπάρχει μόνο ο ένας καί μοναδικός. Δεν υπάρχει κάτι στο ενδιάμεσο. Στην εποχή μας μπορεί να μοιάζει κάπως ουτοπικό,ή,υπερβολικά ρομαντικό,μα είναι η δική μας αλήθεια... Δεν ''υποτάσσεται'' στον καθένα αλλά μόνο σε εκείνον που το αξίζει. Εκούσια δίνεται ψυχή καί σώματι. Καί πιστέψτε με! Αυτό έχει μεγαλύτερη βαρύτητα...

    Κατά τ'άλλα βρήκα πολύ αρεστούς/ες καί ταιριαστούς/ες τους/τις υπόλοιπους/ες ήρωες καί ηρωϊδες που θα παρελάσουν από μπροστά μας κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Ακόμη κι αν έχουν μεγαλύτερη,ή,μικρότερη παρουσία μέσα στην υπόθεση,θα καταφέρουν να βάλουν το δικό τους ξεχωριστό κομμάτι στην ομαλή εξέλιξη των γεγονότων. Η συγγραφέας φαίνεται πως τους/τις έχει ''μελετήσει'' πρίν να τους/τις κάνει ''κομμάτι'' της ιστορίας. Έχει σκεφτεί διεξοδικά πρίν τη συγγραφή του βιβλίου. Επιθυμεί να ''κοινωνήσει'' στο αναγνωστικό κοινό την ουσία του έρωτα καί της ανιδιοτελούς αγάπης. Άν καί δεν έχουμε πολλές εξομολογήσεις συναισθημάτων -όπως είθισται σε ανάλογα μυθιστορήματα- όλη η αγάπη καί ο έρωτας που αισθάνονται οι πρωταγωνιστές ξεχειλίζουν από τις πράξεις τους καί τα έντονα βλέμματα που ανταλλάσσουν μεταξύ τους. Δεν υπάρχει κάτι χιλιοειπωμένο,ή,σαχλό. Για μένα είναι ουσιαστικό κι ό,τι εγώ αναζητώ.

    Θα μπορούσα να σας μιλάω για πολλή ώρα για το βιβλίο αλλά κάπου εδώ θα ολοκληρώσω την αναφορά μου σε αυτό για να μην σας κουράσω καί να μην στερήσω,άθελά μου,κάτι από την μαγεία που θα νιώσετε διαβάζοντάς το. Εάν,λοιπόν,επιθυμείτε ένα αισθηματικό βιβλίο που θα σας ιντριγκάρει,αξίζει να το αναζητήσετε. Πιστεύω θα σας ικανοποιήσει.

                                                           Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΗΩ ΑΥΓΕΡΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ