Ό,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Ο πολυγραφότατος συγγραφέας Βαγγέλης Ραπτόπουλος επανέρχεται να ταράξει τα -κατά τ΄άλλα γαλήνια- νερά του χώρου της λογοτεχνίας στην χώρα μας με το νέο του βιβλίο με τίτλο ''Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί'' που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κέδρος. Μία επιλεκτική,ιδιότυπη τολμώ να πώ,αυτοβιογραφία αποτελούμενη από τριάντα έξι σύντομα κείμενα που έχουν άμεση σχέση με ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή του συγγραφέα από την οικογένεια καί τους φίλους του έως καί το μεγάλο του πάθος το γράψιμο. 

   Αγαπώ την ευφυϊα στους ανθρώπους καί ο συγγραφέας την κατέχει σε μεγάλο βαθμό καί την μεταδίδει μέσω του λόγου του. Ένας ρεαλιστής επαναστάτης -με ή καί χωρίς αιτία- που δεν δέχεται να περιοριστεί μέσα σε νόρμες,ή,σε άλλα μονοπάτια που οδηγούν στην χιλιοπερπατημένη απλά καί μόνο για να γίνει αγαπητός στους κριτικούς καί στο αναγνωστικό κοινό... Ένας συγγραφέας που τον χαρακτηρίζει ο αυτοσαρκασμός καί η αποδοχή του εαυτού όπως ακριβώς είναι. Ένας συγγραφέας που γράφει,όταν έχει κάτι να πεί. Ένας συγγραφέας που κλείνει πονηρά -σχεδόν θρασύτατα για κάποιους/ες- το μάτι στον δήθεν καθωσπρεπισμό που διέπει μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας.

   Άν καί τα κείμενα αναφέρονται σε βιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα,εγώ κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης είχα την αίσθηση -μπορεί να είναι ορθή,μπορεί καί λανθασμένη- πως αναφέρονται σε όλους κι όλες εμάς εκεί έξω. Τρόπον τινά,οι αναγνώστες καί οι αναγνώστριες θα βρούν κομμάτια δικά τους μέσα στις ιστορίες των κειμένων. Ακόμη καί τις ίδιες σκέψεις,ή,απόψεις για κάποια ζητήματα. Ο συγγραφέας μέσα από το παρόν βιβλίο ''αποκαθηλώνει'' την ψευδαίσθηση του ''είναι'' καί του ''φαίνεσθαι''. Έχοντας ως βάση τον εαυτό του θα μιλήσει για την αξία καί σημασία της οικογένειας,της φιλίας,του έρωτα καί του πάθους για τη συγγραφή. Δεν ωραιοποιεί καταστάσεις. Θεωρώ πως δίνει τα πάντα στις πραγματικές τους διαστάσεις. Άλλωστε,θα πεί κι εκείνος στη σελίδα 15: ''...όπως η μυθοπλασία,κι έχει την ικανότητα να φανερώνει,γυμνή και σε βάθος,την (κρυφή) ουσία των πραγμάτων,χωρίς να ψεύδεται,λέγοντας ευθέως την αλήθεια''.

   Ο συγγραφέας αποτυπώνει πάνω στο χαρτί τριαντά έξι κείμενα,με αρχή,μέση καί τέλος που παρά τον σχετικά μικρό τους όγκο είναι πολύ ενδιαφέροντα καί γεμάτα από άποψη νοημάτων. Όχι,δεν τείνει προς την φιλοσοφία με μία τάση εντυπωσιασμού που θα κάλυπτε πιθανά κενά στον λόγο του. Αντιθέτως,είναι λακωνικός καί ουσιώδης. Δεν κουράζει το αναγνωστικό κοινό με περιττές φλυαρίες. Χρησιμοποιεί οικείο,άφθονο λεξιλόγιο,ίσως κάπως ωμό καί καυστικό,αλλά άκρως χιουμοριστικό που καθιστά το βιβλίο ευανάγνωστο,ερχόμενος σε επαφή απευθείας με το αναγνωστικό κοινό χωρίς μεσάζοντες...

   Δεν ξέρω αν θα είχα διακρίνει κι επιλέξει το βιβλίο ανάμεσα στα τόσα που εκδίδονται καθημερινά στη χώρα μας,αλλά μπορώ να πώ με πάσα ειλικρίνεια πως ήταν μία πολύ ευτυχής συγκυρία η επαφή μου μαζί του καί με την πένα του συγγραφέα. Ναι,κατάφερε καί με ''κέρδισε'' με την απλή καί καθαρή αλήθεια των λεγομένων του. Μελλοντικά,θα αναζητήσω κι άλλα έργα του. Προς το παρόν,σας προτρέπω να το αναζητήσετε,αν επιθυμείτε κάτι έξω από την ζώνη ασφάλειάς σας όσον αφορά τις αναγνώσεις βιβλίων. Όχι,δεν θα σας ''πονέσει''... Ποιός ξέρει; Μπορεί να βρεθούν κάποιοι/ες να πούν πως είναι ό,τι καλύτερο τους έχει συμβεί...

                                                               Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΕΔΡΟΣ