ΠΡΟΣΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Υπάρχει κάποιος/α που να μην γνωρίζει αυτά τα παζλ που αποτελούνται από αρκετές χιλιάδες κομμάτια; Σαν ένα τέτοιο παζλ με εκατομμύρια μικρά κομμάτια θα μπορούσα να παρομοιάσω την ιστορία,όχι μόνο της χώρας μας,αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής μας,με τον έναν ή τον άλλον τρόπο,έρχονται στα χέρια μας αυτά τα κομμάτια,δίνοντάς μας επιπλέον πληροφορίες. Εκεί είναι που έρχεται η λογοτεχνία καλύπτοντας κενά,''αποκαθιστώντας'' την αλήθεια,ή ακόμη καί να αναδείξει όσα εξακολουθούν να παραμένουν κρυμμένα στο σκοτάδι. Προσφέρει την απαραίτητη δικαίωση στα αθώα θύματα καί στα πρόσωπα που έδωσαν καί τη ζωή τους στον αγώνα για την ελευθερία,αλλά καί την πρέπουσα τιμωρία στους ενόχους. Γι'αυτό,λοιπόν,αγαπώ τα ιστορικά μυθιστορήματα που παντρεύουν αρμονικά την μυθοπλασία με την αλήθεια. Συνεχίζοντας τις αναγνώσεις,σειρά είχε το νέο ιστορικό μυθιστόρημα του συγγραφέα Γιώργου Πολυράκη,με τίτλο ''Προσμένοντας την ανατολή'' που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Ένα βιβλίο του οποίου η ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα,καθιστώντας το ακόμη πιο ενδιαφέρον.

   Είναι το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα που μου δίνεται η ευκαιρία να διαβάσω καί μπορώ να πώ πως το απήλαυσα από την αρχή έως καί το τέλος. Γνωρίζω εξ αρχής πως ο συγγραφέας Γιώγος Πολυράκης έχει ένα άρτιο τρόπο γραφής,που συνδυάζει την ορθή χρήση της ελληνικής γλώσσας με τα εκφραστικά μέσα,με αποτέλεσμα κείμενα που διαβάζονται άκοπα χωρίς να κουράζουν τον αναγνώστη. Προσαρμόζει κάθε φορά τον λόγο του στο ποιο πρόσωπο της ιστορίας μιλάει τονίζοντας την αληθοφάνεια των λεγομένων του,ενώ παράλληλα έχουμε ένα ζωντανό κείμενο στα χέρια μας. Στο παρόν βιβλίο επιλέγει,εσκεμμένα,να υποπέσει σε κάποια γραμματικά λάθη στην εκφορά του λόγου κάποιων εκ των ηρώων καί σε συνδυασμό με την τοπική διάλεκτο της Κρήτης,όχι μόνο μας μεταφέρει έστω καί νοερά εκεί,αλλά μας εισάγει πιο ομαλά στον κόσμο των ηρώων καί τους/τις καθιστά οικείους/ες προς εμάς. Σε αντίθετη περίπτωση,έχω την αίσθηση πως θα χανόταν αυτός ο ρεαλισμός που επιθυμεί ο συγγραφέας να μεταδώσει στο αναγνωστικό κοινό μέσα από τους ήρωες καί τις ηρωϊδες του. Ταυτόχρονα,η χρήση του γ'ενικού προσώπου στην αφήγηση της ιστορίας βοηθά να είναι όσο πιο αντικειμενικός γίνεται ο συγγραφέας,κρατώντας αποστάσεις ''ασφαλείας'' κι αφήνοντας ελεύθερα τα πρόσωπα του βιβλίου να πράξουν όπως επιθυμούν χωρίς εμπόδια,ή,λογοκρισία. 

   ''Προσμένοντας την ανατολή'' ο τίτλος του βιβλίου κι αμέσως σκέφτηκα πως όλοι κι όλες μας κάτι προσμένουμε από τη ζωή μας. Έτσι δεν είναι; Μην μου πείτε πως υπάρχει κάπου κάποιος άνθρωπος που δεν προσδοκά κάτι να συμβεί,ή,δεν κάνει όνειρα για το μέλλον,γιατί δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το δεχθώ τόσο εύκολα. Εάν δεν προσμένουμε κάτι,θα είναι σαν να έχουμε αφεθεί σε ένα επερχόμενο τέλος. Μα πόσο θλιβερό είναι αυτό; Αλίμονο,αν σταματήσουμε να ονειρευόμαστε καί να ελπίζουμε. Αν -ω μη γένοιτο- συμβεί αυτό,θα φτάσουμε σε ένα σημείο όπου τα πάντα θα παραμείνουν στάσιμα με τα όποια αρνητικά αποτελέσματα για τη ζωή μας στο σύνολό της... Για σκεφτείτε το λίγο καί θα αντιληφθείτε τι εννοώ.

   ''Στην Κρήτη, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, η Ναταλία Παπαδερού εργάζεται στο γραφείο του Γερμανού στρατηγού Μπρόιερ, ο οποίος εκτιμά ιδιαίτερα το ότι η κοπέλα μιλά άπταιστα τη γλώσσα του και συμπαθεί την πατρίδα του, χωρίς να υποψιάζεται ότι τόσο η ίδια όσο κι ο αρραβωνιαστικός της ο Κωνσταντίνος είναι οργανωμένοι στην Αντίσταση. Την ίδια εποχή ο Πάτρικ Λη Φέρμορ και ο Στάνλεϊ Μος, επικεφαλής πολυμελούς ομάδας Κρητών, σχεδιάζουν την απαγωγή του Γερμανού στρατηγού Μίλερ. Άξαφνα η αντιστασιακή δράση της Ναταλίας και του Κωνσταντίνου αποκαλύπτεται κι οι δυο νέοι καταφεύγουν στα βουνά των Ανωγείων καταδιωκόμενοι από τον Μπρόιερ. Ωστόσο ο Γερμανός θα βρεθεί με σοβαρότερα προβλήματα, επειδή ο Λη Φέρμορ και ο Στάνλεϊ Μος καταφέρνουν τελικά να απαγάγουν τον στρατηγό Κράιπε, αντικαταστάτη του Μίλερ. Όσο ο καιρός περνά, ενισχύεται η βεβαιότητα της Ναταλίας ότι ο κόσμος μεταμορφώνεται γρήγορα κι ότι ολόκληρος ο ουρανός μετατρέπεται σε ένα αστραφτερό μωσαϊκό από άστρα…" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Η Κρήτη καί οι κάτοικοι αυτής δήλωναν πάντα βροντερό το ''παρών'' σε όλους τους αγώνες της χώρας για την απελευθέρωση καί τη διαφύλαξη των εδαφών της. Ποτέ δεν έκαναν πίσω,ούτε αρνήθηκαν να θυσιαστούν για τον αγώνα. Ο συγγραφέας μέσα από το νέο του αυτό βιβλίο κάνει μία ιδιαίτερη μνεία σε αυτούς καί τους αποδίδει τον φόρο τιμής που τους αξίζει. Η ανδρεία τόσο των ανδρών,όσο καί των γυναικών που θέλησαν να αντισταθούν στον κατακτητή χωρίς φόβο,αλλά με πάθος καί αποφασιστικότητα,ας γίνει ένα πρότυπο για όλους κι όλες εμάς σήμερα. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως για να απολαμβάνουμε όλα τα καλά,κάποιοι/ες έδωσαν τη ζωή τους κι έχασαν αγαπημένους ανθρώπους,φίλους καί συγγενείς. Όχι,δεν ήταν υπεράνθρωποι,αλλά απλοί,καθημερινοί άνθρωποι σαν εμάς. Βλέπετε,κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται με σκοπό να γίνει ήρωας,μα η ίδια η ζωή τον κάνει! Ναι,πάντα υπήρχαν,υπάρχουν καί θα υπάρχουν οι προδότες σαν άλλος Εφιάλτης,μα τίποτα δε δύναται να στερήσει την αξία των υπολοίπων. Δεν θεωρώ πως χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια από τον συγγραφέα για να αναδείξει όλα τα παραπάνω μέσω της σκιαγράφησης των χαρακτήρων τους. Είναι η ακράδαντη απόδειξη πως ο άνθρωπος είναι,την ίδια στιγμή,ικανός για το κάλλιστο καί το χείριστο!

   Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου,σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να πώ ότι δεν παρασύρθηκα από τα έντονα συναισθήματα καί τα όσα βίωσαν τα πρόσωπα της ιστορίας. Όσα χρόνια κι αν περάσουν,τίποτα από όλα αυτά δεν θα ξεχαστεί,αν εμείς δεν φροντίσουμε να τα διαφυλάξουμε ζωντανά στη μνήμη μας. Ναι,είναι ένα βιβλίο που μας δίνει απλόχερα ακόμη ένα κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας που αξίζει να διαβαστεί. Εμένα μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις καί άσβεστη την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο,για δικαίωση μα καί τιμωρία των ενόχων αργά,ή,γρήγορα.

                                                            Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΥΡΑΚΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΨΥΧΟΓΙΟΣ