Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΕΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΥ - ΑΜΥ (ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ)

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Δεν έχω διαβάσει όλα τα έργα του συγγραφέα Μάριου Καρακατσάνη για να μπορώ να εκφέρω μία γενικότερη άποψη,αλλά αυτά τα τρία του βιβλία που έχω διαβάσει -συμπεριλαμβανομένου κι αυτού για το οποίο θα σας μιλήσω σήμερα- έχουν βρεί μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά καί στη σκέψη μου. Η πρώτη μου γνωριμία με την πένα του έγινε με το βιβλίο του,με τίτλο ''Άμυ''. Ένα βιβλίο που το ξεχωρίζω. Αυτό έγινε η αφορμή για να προμηθευτώ καί το δεύτερο βιβλίο της διλογίας,με τίτλο ''Άμυ ΙΙ-Η αποκάλυψη ενός αγγέλου''. Ένα βιβλίο που περίμενε καρτερικά τη σειρά του στην βιβλιοθήκη μου για να το επιλέξω. Δεν ξέρω να σας απαντήσω με σιγουριά γιατί πέρασε τόσος καιρός από την αγορά του μέχρι τη στιγμή που αποφάσισα να το διαβάσω. Ίσως η θύμηση του προηγούμενου έργου του να υπερίσχυε. Ακόμη καί τώρα προσπαθώ να δώσω μία απάντηση στον εαυτό μου.

   Θα μου επιτρέψετε να θεωρώ πως ο συγγραφέας καταθέτει ένα μέρος του εαυτού του μέσα στα έργα του καί δείχνει τις ευαισθησίες που κρύβει στην ψυχή του. Η άποψή μου αυτή ενισχύθηκε διαβάζοντας καί το νέο του έργο με τίτλο ''Cimmerian… και μετά σκοτάδι". Δεν είναι τυχαίο,άλλωστε,πως πολλές σκέψεις,προβληματισμοί,πεποιθήσεις καί συναισθήματα των δημιουργών φανερώνονται στο αναγνωστικό κοινό μέσα από τα λεγόμενα των μυθιστορημάτων τους. Όσο καί να προσπαθήσουν να ''κρυφτούν'' η δύναμη του λόγου είναι σαρωτική...

   ''Άμυ ΙΙ-Η αποκάλυψη ενός αγγέλου'' όπως προείπα ο τίτλος του βιβλίου καί δεν θεωρώ πως θα μπορούσε να υπάρξει άλλο πιο ταιριαστό φινάλε για τη διλογία καί την αγαπημένη μας ηρωϊδα την Άμυ. Θυμάμαι να έχω κατακλυστεί από καταιγισμό συναισθημάτων κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του πρώτου βιβλίου καί να χρειάζομαι χρόνο για να επεξεργαστώ καί να αφομιώσω τα όσα είχα διαβάσει. Ναι,ήθελα διακαώς τη συνέχεια,αλλά δεν ήμουν έτοιμη σε συναισθηματικό επίπεδο. Η κατάλληλη στιγμή ήρθε σήμερα. Σήμερα,λοιπόν,θα έμπαινε μία τελεία. Θα ολοκληρωνόταν με τον έναν,ή,τον άλλον τρόπο αυτός ο κύκλος. Μία ιστορία που θα μπορούσε να μοιάζει σαν μία ακόμη αρχαία τραγωδία που η λύτρωση φαντάζει ως μονόδρομος.

   ''Μπορεί ο θάνατος να μοιάζει σαν λύτρωση κάποιες φορές, τότε που το σώμα στέκει αλώβητο μπροστά σε λέξεις-καρφιά που στοχεύουν κατευθείαν στην καρδιά. Πότε ένας αναστεναγμός είναι αρκετός για να μαλακώσει ο πόνος; Πότε οι ψίθυροι της παράνοιας έχουν τη δύναμη να ροκανίσουν τη λογική αφήνοντας άψυχα κουφάρια με σκοτεινά, παγωμένα βλέμματα; Η Άμυ θα βρεθεί αντιμέτωπη με αυτά τα ερωτήματα, όταν η αδιανόητη αλήθεια θα παίξει σκληρά παιχνίδια με το μυαλό και το κορμί της. Θα καταφέρει να επιβιώσει; Θα χρειαστεί να πληρώσει κάποιο αντίτιμο; Τι είναι πραγματικότητα και τι αποκύημα της φαντασίας της; Ποιοι είναι οι εχθροί και ποιοι οι φίλοι της; Μια συγκλονιστική ιστορία που θα σας ταξιδέψει σ' έναν κόσμο σαγηνευτικά εφιαλτικό." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Πώς θα σας φάνταζε αν ερχόταν ένας δημιουργός,στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κύριος Μάριος Καρακατσάνης,κι άλλαζε άρδην όλα όσα είχε πεί στο πρώτο βιβλίο μίας διλογίας του; Άν τα όσα θεωρούσαμε δεδομένα ανατρέπονταν εν ριπή οφθαλμού; Ο συγγραφέας στο δεύτερο βιβλίο καταφέρνει κι ''αναιρεί'' τον εαυτό του καί μας συστήνεται πάλι χωρίς να χάσει κάτι από το προσωπικό ύφος γραφής. Δεν το κρύβω πως αν αγάπησα το πρώτο βιβλίο,το δεύτερο το αγκάλιασα με ακόμη περισσότερη θέρμη. Νομίζω πως εδώ έχει φύγει η όποια υπερβολή του πρώτου βιβλίου,αλλά έρχεται πιο κοντά στην πραγματικότητα. Ναι,είναι ένα σκληρό βιβλίο,αλλά τόσο ανθρώπινο που δύσκολα θα αφήσει κάποιον/α ανεπηρέαστο.

   ''Ο μόνος τρόπος να σταματήσεις να πολεμάς τους δαίμονές σου είναι να γίνεις ένα με αυτούς." θα διαβάσουμε πάνω πάνω στο οπισθόφυλλο του βιβλίου καί είναι ο τρόπος για να ενταχθούμε ομαλά στο κλίμα της υπόθεσης. Στο δεύτερο βιβλίο οι ανατροπές έρχονται να μας ταρακουνήσουν καί να μας κρατήσουν σε μία μόνιμη εγρήγορση. Όλα τα πρόσωπα που θα περάσουν μπροστά από τα μάτια μας θα μοιάζουν σαν εμάς. Είναι κανονικοί άνθρωποι που τυχγάνει να είναι πρόσωπα γεννημένα από την φαντασία του συγγραφέα. Ακόμη καί τα θέματα που θίγει ο συγγραφέας μέσα από την υπόθεση του βιβλίου του τα χαρακτηρίζει μία αληθοφάνεια. Μην μου πείτε πως δεν έχετε ακούσει για παρόμοια περιστατικά βίας καί εκμετάλλευσης ανθρώπων που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες. Δεν ξέρω αν θα σας πιστέψω. Το ζήτημα,όμως,είναι τι κάνουν οι ειδικοί γι'αυτό. Πότε,επιτέλους,θα ανοίξουν τα στόματα καί θα πάψει όλο αυτό; Ποιός ο ρόλος των γονέων καί πώς αυτό επηρεάζει τη σχέση τους με τα παιδιά τους;

   Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου,έχω να σας πω πως πέρασα από πολλά ψυχολογικά στάδια. Ένιωσα πόνο καί έντονη θλίψη. Αγανάκτησα με τις ανθρώπινες συμπεριφορές καί πράξεις καί εντέλει είδα το μεγαλείο της αγάπης,της συμπόνοιας καί της δικαίωσης. Εάν ήξερα εξ αρχής το τι θα διάβαζα μέσα σε αυτά τα δύο βιβλία,θα το έκανα πάλι με μεγάλη μου χαρά. Δεν γνωρίζω πόσοι/ες θα επιλέξετε να διαβάσετε τα βιβλία,αλλά εγώ θα σας πρότεινα να προμηθευτείτε καί τα δύο καί να τα διαβάσετε μαζί. Για μένα η Άμυ συγκαταλέγεται,πια,στις πιο αγαπημένες μου ηρωϊδες.

                                                             Καλές σας αναγνώσεις!

Διαβάστε εδώ την κριτική μου για το πρώτο βιβλίο: https://dominicamat.blogspot.com/2019/07/blog-post_26.html

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΑΡΙΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΛΙΒΑΝΗΣ