Η ΛΕΣΧΗ ΦΟΝΩΝ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Υπάρχουν πολλών ειδών λέσχες που αρκετοί/ες από εμάς συμμετέχουμε σε αυτές καί έχουμε ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα συναντήσεων. Από λέσχες ανάγνωσης βιβλίων έως καί λέσχες για πλέξιμο καί συλλογή αντικών,ή,άλλων αντικειμένων. Λέσχη με σκοπό την εξιχνίαση φόνων από άλυτες υποθέσεις που πλέον έχουν μπεί στο συρτάρι,για να είμαι ειλικρινής -μέχρι πρότινος- δεν γνώριζα την ύπαρξή της,έστω καί σε επίπεδο μυθοπλασίας. Μη μου πείτε πως αν υπήρχε όντως μία ανάλογη λέσχη,δεν θα επιθυμούσατε να είστε μέλη της,γιατί δεν θα μπορούσα να σας πιστέψω. Προσωπικά θα αισθανόμουν μεγάλη έξαψη να ανήκω σε μία τέτοια λέσχη,καθώς έτσι θα είχα τη δυνατότητα να ''τροφοδοτήσω'' το αστυνομικό μου δαιμόνιο,να εξάψω ακόμη παραπάνω την φαντασία καί την κριτική μου ικανότητα κι εντέλει να νιώσω την απαραίτητη λύτρωση που συνοδεύει η εξιχνίαση ενός εγκλήματος κι η απόδοση της δικαιοσύνης...

   Κυκλοφόρησε πρόσφατα στη χώρα μας από τις εκδόσεις Ψυχογιός το μυθιστόρημα του συγγραφέα Richard Osman,με τίτλο ''Η Λέσχη των Φόνων της Πέμπτης''. Ένα από τα πιο επιτυχημένα εμπορικά βιβλία όλων των εποχών στη Μεγάλη Βρετανία κι όχι άδικα -κατά την άποψή μου- αφού συνδυάζει άψογα το αστυνομικό στοιχείο με την περιπέτεια καί το χιούμορ μέσα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο που έχει αντίκτυπο όχι μόνο στις ζωές των ηρώων,αλλά καί της ευρύτερης περιοχής όπου θα λάβουν χώρα τα γεγονότα. Ένα βιβλίο,που δε σας το κρύβω,με ιντρίγκαρε ευχάριστα καί μου γέννησε την επιθυμία να το διαβάσω,μόλις έμαθα πως επρόκειτο να εκδοθεί κι εδώ. Να,λοιπόν,που μου δόθηκε η ευκαιρία να γίνω καί εγώ μία αφανής ηρωϊδα της ιστορίας καί μέλος σε αυτήν -την κατά τ'άλλα αλλιώτικη- λέσχη...

   ''Σε έναν γαλήνιο οικισμό ευγηρίας στη βρετανική ύπαιθρο, μια ετερόκλητη παρέα μαζεύεται κάθε Πέμπτη και ασχολείται με παλιούς φακέλους ανεξιχνίαστων φόνων. Όταν όμως μια άγρια δολοφονία συμβαίνει σε απόσταση αναπνοής, η Λέσχη Φόνων της Πέμπτης έχει ν’ αντιμετωπίσει μια πραγματική υπόθεση. Όχι απλώς κιτρινισμένες, μουντζουρωμένες σελίδες γραφομηχανής μιας άλλης εποχής· μια αληθινή υπόθεση, ένα αληθινό πτώμα, και, κάπου στον έξω κόσμο, έναν αληθινό δολοφόνο. Η Ελίζαμπεθ, η Τζόις, ο Ιμπραΐμ και ο Ρον μπορεί να κοντεύουν τα ογδόντα, αλλά ακόμη το λέει η καρδιά τους. Θα καταφέρει αυτή η ανορθόδοξη αλλά ευφυέστατη συμμορία να συλλάβει τον δολοφόνο προτού να είναι πολύ αργά." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Τί είναι αυτό που κάνει το βιβλίο να ξεχωρίζει; Θα προσπαθήσω να σας απαντήσω σε αυτό το ερώτημα με βάση τα δικά μου αναγνωστικά γούστα/κριτήρια. Αρχικά,βρίσκω πολύ ευρηματική την κίνηση του συγγραφέα να ονομάσει τη λέσχη αυτής της ετερόκλητης παρέας ''Λέσχη Φόνων της Πέμπτης''. Γιατί της Πέμπτης κι όχι οποιαδήποτε άλλης μέρας; Γιατί να προσπαθούν να δώσουν φως σε παλιές ξεχασμένες υποθέσεις; Τί μπορεί να τους προσφέρει όλο αυτό; ΄Επειτα,δεν συνηθίζεται -για την ακρίβεια εγώ δεν έχω ξαναδιαβάσει άλλο βιβλίο- που οι πρωταγωνιστές/στριες να ανήκουν,κατά κόρον,στην τρίτη ηλικία καί να είναι ένοικοι ενός οίκου ευγηρίας. Ο συγγραφέας δίνει τον λόγο σε αυτούς τους ανθρώπους. Τους/τις καθιστά ενεργούς/ες καί δηλώνουν ''σθεναρά'' το παρών. Είναι ακόμη εδώ καί μπορούν να προσφέρουν. Οι εμπειρίες της ζωής τους έχουν γεμίσει με σοφία που δεν διακρίνει εμάς τους νεότερους καί τις νεότερες. Τέλος,ο τρόπος που ξεδιπλώνεται όλη η υπόθεση μέσα στις σελίδες του βιβλίου καί τα κοινωνικά μηνύματα που θίγονται σε συνδυασμό με την πρέπουσα προσοχή καί νότες χιούμορ,το καθιστούν ευανάγνωστο καί προσιτό για το αναγνωστικό κοινό.

   Ο συγγραφέας έχει ένα δικό του ευφυή καί μεστό τρόπο γραφής. Μπορεί καί προσελκύει το αναγνωστικό κοινό στον κόσμο των ηρώων του με ομαλό καί δελεαστικό τρόπο. Χρησιμοποιεί οικείο λεξιλόγιο καί περιγραφικές εικόνες. Τόσο η πρωτοπρόσωπη,όσο καί η τριτοπρόσωπη αφήγηση βοηθά να λάβουμε τις απαραίτητες πληροφορίες καί να προσεγγίσουμε τον ψυχισμό των προσώπων του βιβλίου. Το κείμενο είναι χωρισμένο σε δύο μέρη αποτελούμενα από μικρά κεφάλαια όμοια με τις σκηνές μίας κινηματογραφικής ταινίας που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως γοητευτικά,διασκεδαστικά καί τρυφερά κάποιες φορές. Η ροή είναι συνεχόμενη καί μοιάζει σαν μία σπαζοκεφαλιά όμοια με εκείνες που συναντάμε στα έργα της Άγκαθα Κρίστι,αλλά πάντα εναρμονισμένα με το ύφος του συγγραφέα. Για να μην παρεξηγηθώ,δεν εννοώ πως έχουμε να κάνουμε με μία πιστή αντιγραφή,αλλά ο συγγραφέας εμπνέεται από εκεί καί έπειτα χαράζει τη δική του πορεία. 

   Το τέμπο της πλοκής έχει σταθερά αυξητική πορεία από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου καί συνεχίζει έως καί τον επίλογο. Ναι,υπάρχουν οι ανατροπές καί οι ''παγίδες'' που μας στήνει ο συγγραφέας παραπλανώντας μας καί αποπροσανατολίζοντάς μας από τον ένοχο,αλλά αυτό βοηθά να υπάρχει αρκετό σασπένς καί να βρισκόμαστε σε μία μόνιμη εγρήγορση μαζί με τα πρόσωπα της ιστορίας. Καί να σας πω κάτι ακόμα; Είμαι μεγάλη θαυμάστρια της Ελίζαμπεθ! Την ξεχώρισα ως προσωπικότητα για την ενέργεια,το μυαλό καί την στάση που κρατά στη ζωή της. Δεν το βάζει κάτω. Δεν υποκύπτει στο ανελέητο πέρασμα του χρόνου. Παραμένει ακμαία,ζωηρή καί γεμάτη ενέργεια παρά την ηλικία της. Είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση!

   Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου ήμουν γεμάτη από σκέψεις καί συναισθήματα μα κρατώ ακόμη πιο έντονη την επιθυμία να γινόμουν έστω καί για λίγες στιγμές μέλος αυτής της ιδιαίτερης λέσχης. Στο ερώτημα αν με ικανοποίησε το βιβλίο,η απάντηση είναι θετική! Απήλαυσα όλη την διαδρομή από την αρχή έως το τέλος. Πήρα μία πρόωρη γεύση του πως είναι να διανύεις την τρίτη ηλικία καί πως η ζωή δεν τελειώνει τότε. Η αγάπη,η φιλία,η συγχώρεση,ο έρωτας καί η ελπίδα ήταν,είναι καί θα είναι πάντα από τα πιο κύρια στοιχεία στη ζωή μας. Κι όπως μας διδάσκει ο επίλογος,ωραία η ησυχία,αλλά το μυστήριο είναι πάντα καλοδεχούμενο καί μας κρατά σε εγρήγορση.

                                                               Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: RICHARD OSMAN (ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΟΣΜΑΝ)

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: The Thursday Murder Club

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΟΡΤΩ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΨΥΧΟΓΙΟΣ