Ενύπνια τα Μεθεόρτια

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Με τί θα παρομοιάζατε την ποίηση; Ίσως με ένα όνειρο όπου εκεί εκδηλώνονται οι πιο μύχιοι φόβοι,συναισθήματα καί σκέψεις; Εγώ,κάθε φορά που διαβάζω μία ποιητική συλλογή,έχω την αίσθηση πως μπορεί να λάβει διαφορετικές μορφές καί διαστάσεις μέσα στο μυαλό μου. Σε καμία περίπτωση,όμως,δεν με αφήνει ασυγκίνητη,ή,αδιάφορη. Πάντα θα λάβω το κάτι ξεχωριστό από εκείνη. Μπορεί να μη συμβεί άμεσα,αλλά η θύμησή της μπορεί να μου φανεί χρήσιμη σε κάποια στιγμή στη ζωή μου. Όμοια καί με την ποιητική συλλογή που σας παρουσιάζω σήμερα. Ο λόγος για τη νέα ποιητική συλλογή του ποιητή Κωνσταντίνου Λουκόπουλου,με τίτλο ''Ενύπνια τα Μεθεόρτια" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έναστρον. Η παρούσα ποιητική συλλογή είχε φτάσει στα χέρια μου την προηγούμενη χρονιά ως δώρο. Για αρκετό διάστημα παρέμεινε στη στήλη με τα προς ανάγνωση,ως που ήρθε η στιγμή για να την πιάσω στα χέρια μου καί να ''χαθώ'' οικειοθελώς μέσα στον κόσμο της.

''Ενύπνια τα Μεθεόρτια''

    Είναι αλήθεια πως ο τίτλος που επέλεξε ο ποιητής δεν είναι κι ο πιο συνηθισμένος.  Θα τον χαρακτήριζα ως εύηχο,εναλλακτικό κι ονειροπόλο. Μα πάνω απ'όλα τόσο εκφραστικό! Μέσω της εμπειρίας του ύπνου καί των ονείρων μας μπορούμε να ζήσουμε όσα επιθυμούμε καί δεν έχουν πραγματοποιηθεί έως σήμερα. Να εκφράσουμε ελεύθερα τις σκέψεις καί τις επιθυμίες μας χωρίς να δεχθούμε την οποιαδήποτε κριτική. Να έρθουμε αντιμέτωποι/ες με τους φόβους μας,χωρίς να αισθάνομαστε δειλία,ή,πόνο. Όλα απλουστεύονται ( ; )... Κι όπως,εύστοχα,θα πει ο ποιητής στο μικρό του επιμύθιο ''...κάθε σταγόνα ποίησης περιέχει μέσα της τον χρόνο,τους τόπους,τους ανθρώπους,τα ταξίδια,τα έργα τέχνης,που τη γέννησαν._"

   Σε ελεύθερο στίχο γραμμένα τα ποίηματα θα έρθουν να μας ξεβολέψουν από τις αναπαυτικές μας θέσεις. Θα μας κάνουν να αναρωτηθούμε καί να σπάσουμε την φούσκα μέσα στην οποία ζούμε. Πλημμυρισμένα από εικόνες,συναισθήματα,ρεαλισμό καί λυρικότητα την ίδια στιγμή,αλλά καί τον απαραίτητο κυνισμό δεν πρόκειται να μην ξεχωρίσουν. Ζωή,θάνατος,έρωτας,ελευθερία κι άλλα πολλά που σχετίζονται με την ανθρώπινη ύπαρξη θα πέσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων των νοημάτων των ποιημάτων.

   ''ΤΟ ΣΠΙΤΙ

– Άντε να φτάνουμε στο σπίτι,

λέω

και το ρέγομαι

έτσι όπως φεύγει από τα πόδια μου

κι υψώνεται

τον ήλιο περιμένοντας

να δύσει

για να κατοικηθεί

– Σπίτι δεν έχω,

μου απαντάς,

το πήραν τα πουλιά

και κείται τώρα

εξόριστο

στ’ αυγά τους·

αν θα ξαναπετάξει

είναι ένα θέμα

φυσικής επιλογής."

(Απόσπασμα οπισθοφύλλου)

    Όχι,δεν είναι μία ανάλαφρη ποιητική συλλογή,αλλά δεν είναι καί δυσνόητη. Ναι,χρειάζεται καθαρή σκέψη καί προσοχή όταν αποφασίσει ένας/μία αναγνώστης/στρια να τη διαβάσει,μα θα ανταμειφθεί κατά πολύ από αυτήν. Εγώ αγαπώ την ποίηση στο σύνολό της καί επιθυμώ να διαβάζω,όσο είναι αυτό εφικτό,ετερόκλητες μεταξύ τους συλλογές. Είναι σαν να ανακαλύπτω κάθε φορά κι έναν διαφορετικό κόσμο. Θα σας το ξαναπώ. Μη σνομπάρετε την ποίηση. Για όλους κι όλες υπάρχει κάτι που να του/της ταιριάζει.

                                                                  Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Χ. ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΕΝΑΣΤΡΟΝ