Μίνι αφιέρωμα στον συγγραφέα Ελευθέριο Πλουτάρχου

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Στο τελευταίο πακέτο,που παρέλαβα απ΄τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές,περιείχε μέσα τα δύο βιβλία του συγγραφέα Ελευθέριου Πλουτάρχου με τίτλους ''Δεκατέσσερις ημέρες στην Αρχαία Ελλάδα" καί ''Των στίχων πανσπερμία". Αντικρίζοντάς τα ήξερα πως είχα βρεί ποιο θα ήταν το επόμενο αφιέρωμα που θα σας παρουσίαζα. Τί καλύτερο από έναν νέο συγγραφέα με προοπτικές εξέλιξης της γραφής του που τολμά καί μας προσφέρει δύο εκ διαμέτρου αντίθετα βιβλία; Θα προσπαθήσω,μέσα από τις δύο ''κριτικές'' των βιβλίων,να προβώ σε ένα μίνι αφιέρωμα στον συγγραφέα. Θέλω να στηρίζω όσο μπορώ τους νέους δημιουργούς καί σας προτρέπω να κάνετε κι εσείς το ίδιο. Πάντα θα υπάρχουν ταλέντα εκεί έξω,αρκεί εμείς οι αναγνώστες/στριες να είμαστε ''ανοικτοί/ες'' σε νέες ιδέες καί να μην φοράμε παρωπίδες. 

    Αρχίζω το αφιέρωμα στον συγγραφέα Ελευθέριο Πλουτάρχου,παραθέτοντας το βιογραφικό του,ώστε να πάρουμε μία πρώτη γεύση καί να μάθουμε χρήσιμες πληροφορίες που θα μας βοηθήσουν,έπειτα,καί στην κατανόηση των κειμένων του. Ο κύριος Ελευθέριος Πλουτάρχου γεννήθηκε το 1975 καί έχει ως τόπο καταγωγής το χωριό Καλοπαναγιώτης καί μένει στην πόλη της Λευκωσίας. Έχει αποφοιτήσει από το τμήμα ''Επιστήμες της Αγωγής–Δημοτική Εκπαίδευση'' του Πανεπιστημίου Κύπρου το 1999 καί συνέχισε καί ολοκλήρωσε το 2012 τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο τμήμα ''Επιστήμες της Αγωγής–Συνεχιζόμενη Εκπαίδευση" στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Από το 1999 εργάζεται ως δάσκαλος σε δημοτικά σχολεία της Κύπρου. Τον Μάρτιο του 2021 από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές εκδίδονται ταυτόχρονα η πρώτη ποιητική του συλλογή με τίτλο ''Των στίχων πανσπερμία" καί το παιδικό/εφηβικό του βιβλίο με τίτλο ''Δεκατέσσερις ημέρες στην Αρχαία Ελλάδα: Ημερολόγιο από το Ταξίδι του Λεωνίδα". Είναι πατέρας δύο παιδιών,μίας κόρης κι ενός γιού.

    Κι αφού το καλύψαμε αυτό,ας περάσω στις περιεκτικές ''κριτικές'' των δύο του βιβλίων που διάβασα. Θα ξεκινήσω με το παιδικό/εφηβικό βιβλίο με τίτλο ''Δεκατέσσερις ημέρες στην Αρχαία Ελλάδα: Ημερολόγιο από το Ταξίδι του Λεωνίδα" που ανήκει στη σειρά Ανέμη. Ο συγγραφέας έχοντας την ιδιότητα του δασκάλου αποτυπώνει με τον ορθό,ψυχαγωγικό καί ταυτόχρονα διδακτικό ύφος πάνω στο χαρτί μία πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση που θεωρώ πως θα ικανοποιήσει τόσους τους μικρούς,όσο καί τους μεγάλους βιβλιόφιλους. Έχοντας,ως βασικό πρωταγωνιστή τον μικρό Λεωνίδα μαζί με τον καλύτερό του φίλο τον Περικλή,θα μας πάρουν από το χέρι καί θα κάνουμε ένα σύντομο ταξίδι δεκατεσσάρων ημερών καί θα γνωρίσουμε την ιστορία της Ελλάδος καί των πιο σημαντικών γεγονότων που σημάδεψαν αυτή κατά τη διάρκεια των Γεωμετρικών,Αρχαϊκών,Κλασικών καί τέλος Ελληνιστικών χρόνων. Το λεξιλόγιο είναι προσαρμοσμένο στις ηλικίες στις οποίες απευθύνεται,οι εικόνες πολλές καί περιγραφικές καί η δράση γρήγορη καί συνεχόμενη. Βρήκα έξυπνη την κίνηση του συγγραφέα να βάλει τον δεκάχρονο Λεωνίδα να εξιστορεί την υπόθεση. Βοηθά τα παιδιά,όχι μόνο να ταυτιστούν μαζί του,αλλά καί να μυηθούν στην ομορφιά της ιστορίας του τόπου μας καί να την αγαπήσουν.

   ''«Λεωνίδα… Λεωνίδα…» ακούστηκε μια φωνή. Μια φωνή που δεν περίμενα ν’ ακούσω εκείνη… μα εκείνη ειδικά τη στιγμή. Σάστισα! Το σκοτάδι χάθηκε. Γυρίζω πίσω και τι να δω! Όχι, δεν είναι δυνατόν. Τρίβω τα μάτια μου. Δεν πίστευα αυτό που έβλεπα. Δεν το κρύβω ότι φοβήθηκα προς στιγμής.

«Μα ποιος είσαι εσύ;» 

«Δε με κατάλαβες Λεωνίδα; Ο Περικλής είμαι».

Κατάλαβα βέβαια τη φωνή του, αλλά ξαφνιάστηκα πολύ που τον είδα εκεί, έτσι μου ‘ρθε αυθόρμητα η απορία. Ήταν ντυμένος με παράξενα ρούχα, σαν μακριά φουστάνια και σαντάλια στα ποδάρια. Κοιτάζω τα δικά μου ρούχα και τι να δω! Κι αυτά παράξενα. Πού πήγε το τυχερό μου κίτρινο φανελάκι, το τζιν παντελόνι που μου ‘σφιγγε λίγο τη μέση, μιας και είχα παχύνει τελευταίως, όπως μου ‘λεγε η μαμά." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Ο συγγραφέας παίρνει το ρίσκο καί συστήνεται στο αναγνωστικό κοινό με δύο διαφορετικά είδη βιβλίων. Ένα ρίσκο που -κατ'εμέ- του βγήκε,αφού κατάφερε κι απέδειξε πως ο λόγος του στηρίζεται πάνω σε μια αρκετά καλή βάση που προμηνύει πως όχι μόνο θα υπάρξει η επιθυμητή εξέλιξη,μα έθεσε τον πήχη ψηλά καί ανυπομονούμε για τη συνέχεια. Σειρά,λοιπόν,έχει η ποιητική συλλογή που φέρει τον εύηχο καί ιδιαίτερο τίτλο ''Των στίχων πανσπερμία". Άραγε,γιατί πανσπερμία; O συγγραφέας θα πεί πως χρησιμοποιεί την λέξη ''πανσπερμία'' με την μεταφορική της έννοια,ώστε να αποτυπώσει μέσα από τα ποιήματά του όλα τα συναισθήματα καί τις σκέψεις που είναι φυσικά επακόλουθα διάφορων γεγονότων καί εμπειριών.

    Σαράντα ποιήματα θα βρούμε μέσα στις σελίδες της συλλογής. Χωρισμένα σε πέντε ενότητες που φέρουν τους υπότιτλους: Ενδοσκόπηση,Κοινωνικά,Μύθων Διδαχές,Προγόνων Γη και Ερωτικά. Δεν απαιτούνται ιδιαίτερες γνώσεις,ή,υπερβολική πίεση της σκέψης μας για να αντιληφθούμε πως ουσιαστικά μέσα από αυτούς αναδύεται όλο το νόημα της κάθε ενότητας στο σύνολο των ποιημάτων. Θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω σε μια ελεύθερη απόδοση ως πηγές ποικίλων συναισθημάτων καί μηνυμάτων προς το ανανωστικό κοινό. Αγάπησα την πλειονότητα αυτών καί την ιδιομορφία στο ύφος των στίχων των ποιημάτων,αυτό το πάντρεμα μοντέρνας καί κλασικής ποίησης. Την δωρικότητα καί ταυτόχρονα τον λυρισμό που τα χαρακτηρίζει. Θεωρώ πως προσδίδουν μία άλλη αίσθηση στην ποιητική συλλογή. Σαν να ενισχύουν το νόημα αυτών. Σαν να τα καθιστούν πιο στοχευμένα. Ακόμη καί το ύφος του συγγραφέα προσαρμόζεται σε αυτό. Είναι φανερό πως έχει σκεφτεί διεξοδικά μέχρι καί την τελευταία λεπτομέρεια. Από το λεξιλόγιο καί την χρήση του β',ή,γ΄ενικού προσώπου έως καί την σειρά με την οποία έχουν τοποθετηθεί μέσα στο βιβλίο. Σαν να αυξάνεται η ένταση των συναισθημάτων οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια στην πολυπόθητη λύτρωση,ή,σε ό,τι εντέλει αναζητά ο καθένας καί η καθεμία ξεχωριστά. 

   Με την παράθεση κάποιων στίχων από την ενότητα ''Ενδοσκόπηση'' όπως αναφέρονται στο οπισθόφυλλο της συλλογής,κάπου εδώ,επιλέγω να ολοκληρώσω το αφιέρωμα στον συγγραφέα Ελευθέριο Πλουτάρχου. Σε εκείνον εύχομαι να είναι πάντα γερός καί δημιουργικός καί εσάς σας προτρέπω να αναζητήσετε τα βιβλία καί να τα διαβάσετε. 

''… Πέρασες απ’ τις στοές τις αθάνατες,

πέρασες απ’ τις μυστήριες σελίδες της σιωπής.

Τύχη θα ’χεις αν είδες το άπλετο φως στην άκρη της σήραγγας,

αν ήπιες απ’ το πηγάδι που στέρεψε,

αν άκουσες το κελάηδημα των πουλιών που φύγανε,

αν βρήκες κι εσύ ένα πέταλο απ’ τ‘ ανθισμένο λουλούδι,

αν φύλαξες έστω στον κόρφο σου το σημάδι αυτό τ’ ωραίο

στη βρωμιά του θάμνου που βρέθηκες… 

(Ενότητα Ενδοσκόπηση)".

Καλές σας αναγνώσεις!