Μυθιστόρημα με κλειδί

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Ο συγγραφέας Χρήστος Μαρκογιαννάκης ''επαναπατρίζεται'' με το νέο του αστυνομικό μυθιστόρημα -το τρίτο κατά σειρά που εκδίδεται στα ελληνικά- με τίτλο ''Μυθιστόρημα με κλειδί'' που κυκλοφόρησε πρόσφατα στη χώρα μας από τις εκδόσεις Μίνωας καί πρόκειται να μεταφραστεί καί στα γαλλικά. Εγώ για να είμαι ειλικρινής δεν γνωρίζω το προγενέστερο έργο του συγγραφέα,αλλά είδα με πόσο ενθουσιασμό αντιμετώπισαν τα νέα της έκδοσης του παρόντος βιβλίου οι λοιποί βιβλιόφιλοι. Ναι,μου έκανε εντύπωση καί μου κίνησε το ενδιαφέρον. Στο πακέτο που έλαβα από τις εκδόσεις Μίνωας,περιείχε καί αυτό το βιβλίο καί σήμερα ήρθε η κατάλληλη στιγμή να το διαβάσω καί να σας μιλήσω γι'αυτό.

  ''Μυθιστόρημα με κλειδί'' ο τίτλος του βιβλίου κι αμέσως σκέφτηκα τον τρόπο που μπορεί να συνδέεται αυτό το κλειδί με την υπόθεσή του. Μήπως θα βοηθήσει να διαλευκανθεί το μυστήριο; Μήπως ανοίγει την κλειδαριά που φανερώνει ένοχα,κρυμμένα μυστικά; Μήπως είναι ένα σημαντικό στοιχείο,αλλά λόγω της απλότητας της φύσης του να μην του δίνουμε την πρέπουσα σημασία,ή,καί το αντίθετο; Δηλαδή να μην σχετίζεται καθόλου με την υπόθεση καί απλά να μας παραπλανά; Πολλά ερωτηματικά μπορούν να γεννηθούν στο μυαλό μου,αλλά η τελική απάντηση θα δοθεί μόλις έχω ολοκληρώσει την ανάγνωση του βιβλίου.

   Αρχίζοντας,λοιπόν,να ξεφυλλίζω το βιβλίο κι αφού διάβασα το βιογραφικό του συγγραφέα,έφτασα στο σημείωμα του ιδίου όπου μου δόθηκαν επιπλέον χρήσιμες πληροφορίες καί λύθηκε καί μία εκ των αποριών μου. Το μυθιστόρημα με κλειδί -αν κατάλαβα σωστά- είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για μυθιστορήματα των οποίων η πλοκή βασίζεται στην περιγραφή πραγματικών προσώπων καί καταστάσεων με την πρέπουσα επικάλυψη μυθοπλασίας. Κι έρχομαι να σας ρωτήσω. Πώς θα αισθανόσασταν αν εσείς οι ίδιοι/ες καί η ζωή σας γινόταν κομμάτι ενός μυθιστορήματος; Για κάποιους/ες ίσως να φαντάζει ουτοπικό καί για κάποιους/ες τρομακτικό. Για άλλους/ες,πάλι,το να γίνουν ήρωες/ηρωϊδες ενός βιβλίου είναι ισοδύναμο με την αθανασία. Υπάρχουν,άραγε,όρια στην μυθοπλασία; Πότε ένας δημιουργός έχει το ελεύθερο να γράψει κάτι καί πότε όχι; Για μένα,από την στιγμή που υπάρχει η συγκατάθεση των προσώπων,ναι μπορεί να γράψει κάτι καί να το προσαρμόσει αναλόγως χωρίς να θίγει κάποιον/α. 

    ''Η Νήσος, ένα ειδυλλιακό ψαρονήσι, έχει γίνει καλοκαιρινός προορισμός του διεθνούς τζετ σετ. Ο αστυνόμος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών Αττικής Χριστόφορος Μάρκου περνάει εκεί την άδειά του, όταν κατά τη διάρκεια ενός πάρτι η Λούσι Ντέιβις, μια νεαρή Αγγλίδα δημοσιογράφος, βρίσκεται δολοφονημένη στην αποθήκη της οικοδέσποινας. Με το νησί αποκλεισμένο από τον άνεμο, ο Μάρκου ψάχνει το κίνητρο και τον δράστη στα μυστικά, τα ψέματα και τα κουτσομπολιά του «κλειστού κύκλου της Νήσου» και σε ένα μυθιστόρημα με κλειδί που έγραφε το θύμα. Η επιφανειακή ηρεμία του νησιού διαταράσσεται ενώ ένα ακόμη ανεξιχνίαστο έγκλημα από το παρελθόν θα περιπλέξει την υπόθεση. Καθώς η λίστα των νεκρών μεγαλώνει, θα κατορθώσει ο Μάρκου να βρει τον δολοφόνο προτού αυτός καταφέρει να ξεφύγει με το επόμενο πλοίο της γραμμής;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Άν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το βιβλίο με τρείς λέξεις θα ήταν: γρήγορο,ενδιαφέρον καί ανατρεπτικό. Μου θύμισε τα κλασικά,παλιά αστυνομικά μυθιστορήματα,μόνο που εδώ είναι πασπαλεισμένο με την απαραίτητη δόση φρεσκάδας που θα έπρεπε να φέρει ένα ανάλογο βιβλίο για να σταθεί επάξια στο σήμερα. Καί το παρόν βιβλίο το καταφέρνει. Σφιχτοδεμένη πλοκή,άμεση εναλλαγή σκηνών,ρεαλιστικοί,ταχύτατοι διάλογοι καί μικρά,περιεκτικά κεφάλαια που τα διακρίνει μία κινηματογραφική αίσθηση,καθώς καί περιγραφικές σκηνές που μας καθιστούν μέρος της ιστορίας βοηθούν να μιλάμε για ένα αξιόλογο έργο. Ο λόγος του συγγραφέα είναι συγκροτημένος καί στρωτός. Επηρεασμένος τόσο από το είδος των σπουδών του,όσο καί από την διαμονή του στη Γαλλία,μεταφέρει κάποια από αυτά τα στοιχεία στο βιβλίο του. Ναι,θεωρώ πως τον έχουν βοηθήσει ώστε να έχει ένα άρτιο αποτέλεσμα,κρατώντας αμείωτο το σασπένς καί την προσοχή του αναγνωστικού κοινού.

   Υπάρχει,άραγε,το τέλειο έγκλημα,ή όχι; Η τεχνολογία έχει κάνει άλματα εξέλιξης καί η επιστήμη της εγκληματολογίας έχει βοηθήσει κατά πολύ να εξιχνιαστούν εγκλήματα καί να αποδοθεί η δικαιοσύνη ακόμη κι αρκετά χρόνια μετά την τέλεση αυτών των ειδεχθών πράξεων. Το ερώτημα,όμως,που τίθεται είναι το αν θα μπορούσαν να μην έχουν συμβεί όλα αυτά. Τί εννοώ με αυτό; Το πως η αστυνομία θα είχε φτάσει εγκαίρως στη σύλληψη του εκάστοτε δράστη καί δεν θα έπρεπε να περάσει τόσος πολύς καιρός καί πιθανώς να υπήρχε,παράλληλα,καί τέλεση νέων εγκλημάτων με σκοπό την κάλυψη του ενόχου. Κακά τα ψέματα,το κίνητρο δεν είναι πάντα άγνωστο. Εμένα με απασχολεί η σκέψη πως μπορεί ένας άνθρωπος να χάσει τον έλεγχο καί να περάσει το υπόλοιπο του βίου του χωρίς να αισθάνεται την παραμικρή ενοχή. Είναι μία ένδειξη πως μπορεί να έχει ''χάσει'' την ψυχή του/της;

   Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου,μπορώ να πω πως μου άρεσε αρκετά αυτό το παιχνίδι σαν το ποντίκι με την γάτα. Με κρατούσε σε εγρήγορση καί δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα κι έφτασα στο τέλος. Το μόνο που δεν μπορώ να σας πω,είναι το αν η περιέργεια σκότωσε,εντέλει,τη γάτα,ή όχι. Αυτό θα πρέπει να το ανακαλύψετε μόνοι/ες σας διαβάζοντας το βιβλίο. Αναζητήστε το!

                                                             Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΙΝΩΑΣ