...ΚΑΙ ΟΙ "ΘΕΟΙ" ΛΑΘΕΥΟΥΝ!

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Ξέρετε τί συνειδητοποίησα για τον εαυτό μου -όσον αφορά τις αναγνώσεις βιβλίων- το τελευταίο διάστημα; Ενώ παλαιότερα μπορούσα να πιάσω καί να εστιάσω πλήρως την προσοχή μου σε ένα βιβλίο,ακόμη κι αν ήμουν κουρασμένη,ή,με κατέκλυζαν διάφορες σκέψεις,πλέον,δεν μπορώ να το κάνω. Καί θεωρώ πολύ κρίμα να ξεκινήσω ένα βιβλίο,αν δεν είμαι πλήρως συγκεντρωμένη σε αυτό. Εάν το έκανα,θα ήταν άδικο τόσο για τον/την εκάστοτε δημιουργό,όσο καί για το ίδιο το βιβλίο γιατί δεν θα μπορούσα να το δω όσο σωστά πρέπει καί πιθανότατα θα κατέληγα σε λανθασμένα συμπεράσματα. Κάτι ανάλογο συνέβη καί με το μυθιστόρημα που θα σας παρουσιάσω σήμερα. Ο λόγος για το βιβλίο ''...ΚΑΙ ΟΙ "ΘΕΟΙ" ΛΑΘΕΥΟΥΝ!" του συγγραφέα Σταμάτη Ν. Αλαχιώτη που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα. Άν καί το ξεκίνησα με μεγάλη λαχτάρα,δεν μπορούσα να διαβάσω παραπάνω από δέκα σελίδες. Όχι,δεν έφταιγε το βιβλίο,αλλά η αφόρητη ζέστη που με είχε επηρεάσει. Έτσι,αποφάσισα να το διαβάσω την επόμενη μέρα κι όπως αποδείχθηκε,έπραξα ορθώς. Το διάβασα με μεγάλη ευχαρίστηση καί οι σελίδες κυλούσαν γρήγορα χωρίς κόπο. 

    Τίτλος: ''...ΚΑΙ ΟΙ "ΘΕΟΙ" ΛΑΘΕΥΟΥΝ!" καί από το πρώτο άκουσμα σκέφτηκα πως όλοι/ες αυτήν την φράση τη χρησιμοποιούμε στη καθημερινότητά μας ως κάτι το δεδομένο,το οποίο μπορεί να δικαιολογήσει στο σύνολό της όχι μόνο ό,τι χαρακτηρίζεται ως ''θεϊκό'',αλλά κι εμάς τους ίδιους καί τις ίδιες. Καί μην μου πείτε πως δε συμβαίνει γιατί δεν θα μπορέσω να το πιστέψω. Έπειτα,ήταν καί αυτή η εικόνα που κοσμεί το εξώφυλλο του βιβλίου. Μία γυναίκα σε κατάσταση εγκυμοσύνης που οπλοφορεί. Μήπως η εικόνα μας δίνει κάτι παραπάνω από το προφανές; Μήπως δεν πρέπει να μείνουμε μόνο σε αυτό που είναι ορατό στα μάτια μας,αλλά να το προσεγγίσουμε με τη σκέψη μας; Μήπως εδώ ταιριάζει η φράση ''εγκυμονεί κινδύνους''; Τί ισχύει; Ένα,ή,καί παραπάνω από αυτά; Όλα,ή,τίποτα; Προφανώς καί οι απαντήσεις θα μου δινόντουσαν μόλις διάβαζα το βιβλίο.

   Πριν,όμως,να ξεκινήσω την ανάγνωση καί να ''χαθώ'' μέσα στον κόσμο των ηρώων καί των ηρωϊδων,η προσοχή μου στράφηκε στην περίληψη που κοσμεί το οπισθόφυλλό του. Όχι,δεν ένιωθα πως πρόεβαινα σε κάποια παρασπονδία,μα ήθελα να μάθω όσα περισσότερα γινόταν. Από την περίληψη,λοιπόν,μαθαίνουμε τα ακόλουθα: ''Μια πανέξυπνη πανεπιστημιακή καθηγήτρια, που εργαζόταν σε Βοστώνη κι Ελλάδα, ιδιοφυής και παθιασμένη, εκεί πάνω στη φούρια του ερευνητικού της πάθους, δαιμονίστηκε άξαφνα από την αψηλή ιδέα να φτιάξει, λέει, και τον κόσμο τον κακό, που πια δεν τον άντεχε. Να τον απαλλάξει τάχα από μερικούς ξεδιάντροπους αιμοβόρους βρικόλακες της εκμετάλλευσης του ανθρώπου. Κατασκεύασε, λοιπόν, ένα ασύλληπτα πρωτόγνωρο βιολογικό όπλο, που το ρύθμιζε ανάλογα με τη μοναδική γενετική ταυτότητα του κάθε “ζεβζέκη” που προγραμμάτιζε να τον αποδημήσει – κανέναν άλλο δεν έπιανε το όπλο της. Πριν προλάβει, όμως, να το δοκιμάσει καλά καλά, πέφτει στο δόκανο μιας ανόητης ομάδας μωροφιλόδοξων μυστικών πρακτόρων του FBI με ιδιοτελή ιντερέσα, που εκμεταλλεύτηκαν τη σοφία της. Το αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσει παγκόσμιος τρόμος με τους θανάτους πολλών διεθνών αψηλών προσωπικοτήτων, και με την ίδια να μπλέκεται σε τραγικές περιπέτειες, που την έφεραν στην πόρτα ενός πρωτόγνωρου Διεθνούς Δικαστηρίου Δεοντολογίας της έρευνας, το οποίο όμως είχε άλλη άποψη για το πώς αλλάζει ο κόσμος…" 

   Ο συγγραφέας έχοντας ως βάση το είδος των σπουδών του καί το επάγγελμα που ασκεί,εμπνέεται μία ιστορία όπου τα όρια ανάμεσα στην μυθοπλασία καί την πραγματική ζωή δεν είναι τόσο μεγάλα όσο τα φανταζόμαστε. Βρήκα πολύ ευρηματική την κίνησή του να τοποθετεί ως κύριο πρόσωπο της ιστορίας του βιβλίου μία γυναίκα με ίδια εφόδια στην πλάτη της με τα δικά του κι όχι έναν ακόμη άνδρα. Όχι,δεν το επικροτώ γιατί είμαι κι εγώ γυναίκα,αλλά γιατί θεωρώ πιο τολμηρό καί ''ριψοκίνδυνο'' ένας,ή,μία συγγραφέας να μπαίνει στην θέση του άλλου από εκείνον/η φύλο καί να μιλάει μέσω εκείνου/ης. Ο συγγραφέας εδώ το πετυχαίνει καί είναι ένα από τα θετικά στοιχεία του βιβλίου,όπως είναι καί η εύστοχη επιλογή των ονομάτων όλων των προσώπων. Ίσως θα μπορούσε αυτή η επιλογή να θεωρηθεί κι ως ένα αιχμηρό,καυστικό σχόλιο; Μόνο ο συγγραφέας δύναται να λύσει αυτήν μου την απορία. 

    Τώρα,όσον αφορά την υπόθεση του βιβλίου,ο συγγραφέας μας βάζει σε ένα αληθοφανές πλαίσιο το οποίο περιβάλλεται από την πρέπουσα υπερβολή καί όλα όσα χρειάζεται για να μιλάμε για ένα βιβλίο καθ'όλα προϊόν της σκέψης του. Όχι,πως αυτά που πραγματεύεται η ιστορία δεν θα μπορούσαν να συμβούν στην πραγματικότητα,αλλά η μυθοπλασία τα πάει ένα βήμα παρά πέρα,δείχνοντάς μας ένα εφιαλτικό σενάριο για το τι θα μπορούσε να έχει γίνει καί τον τρόπο με τον οποίο οι συνέπειες αυτού θα επηρέαζαν όλον τον πληθυσμό σε παγκόσμιο επίπεδο. Ελάτε! Ας πούμε αλήθειες επιτέλους. Δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας πως θα μπορούσε να υπάρξει ένας,ή,καί περισσότεροι επιστήμονες που να ασχολούνται με την γενετική οι οποίοι θα ήθελαν να φτιάξουν είτε τον υπέρτατο στρατιώτη,είτε να βρούν φάρμακα που θα έσωζαν όσους/ες έπρεπε καί θα προκαλούσαν τον θάνατο όσων προκαλούσαν πόνο,λειτουργούσαν για το προσωπικό τους συμφέρον καί μόνο καί εντέλει καταδυνάστευαν αθώους ανθρώπους. 

   Ανέκαθεν οι άνθρωποι αναζητούσαν καί αναζητούν το ''θείο'' καί εκφράζουν την βαθειά επιθυμία να βρεθούν εκείνοι με τη σειρά τους στη θέση των θεών/του θεού καί να κρίνουν με τις δικές τους αποφάσεις τη ζωή καί την πορεία όλων των υπόλοιπων ανθρώπων. Όχι,δεν θεωρώ λάθος το να επιθυμεί ένας άνθρωπος να εξελίσσεται καί να αποκτά νέες γνώσεις καί ειδικότητες. Το πρόβλημα -κατ΄εμέ- είναι να αυτοπροσδιορίζεται αυθαίρετα από μόνος του ως ένας μικρός,ή,μεγάλος θεός. Εδώ,τίθεται ουσιαστικά ένα ζήτημα ηθικής που χρήζει προσοχής καί λεπτών χειρισμών από μεριάς όλων μας. Κι αν τελικά επικρατήσει το απαισιόδοξο σενάριο,οι ένοχοι θα μετανιώσουν αντιλαμβανόμενοι το μέγεθος των πράξεών τους,ή,θα παραμείνουν αμετανόητοι στην πεποίθησή τους;

   Άν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω το βιβλίο με δύο λέξεις,ως προς το περιεχόμενό του,θα ήταν εναλλακτικό καί ιδιαίτερο. Ο συγγραφέας αποφορτίζει το σοβαρό κλίμα καί δεν κουράζει το αναγνωστικό κοινό. Σκοπός του να ψυχαγωγήσει καί να προβληματίσει. Είναι ένα βιβλίο -κατά την άποψή μου- των άκρων. Είτε που θα σου αρέσει,είτε δεν θα σε ικανοποιήσει καθόλου. Εμένα μου άφησε καλές εντυπώσεις καί μου έδειξε καί κάτι το διαφορετικό. Εσείς θα επιλέξετε να το διαβάσετε;

                                                              Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΣΤΑΜΑΤΗΣ Ν. ΑΛΑΧΙΩΤΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ