ΑΓΙΕΣ ΨΥΧΕΣ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   "Τρεις από τις επτά πύλες της πόλης είχαν πια κυριευτεί κι οι μέχρι χτες σκλάβοι, οι πεινασμένοι, οι ματωμένοι, οι εξανδραποδισμένοι, γονάτιζαν το θεριό, άλωναν την Τριπολιτσά.

«Πού πας, μπρε Νικόλα, μονάχος;» φώναξε οργισμένος ο Κολοκοτρώνης κι έκαμε να κινηθεί, να τον γυρίσει πίσω στην αράδα.

«Πάω ν’ ανταμώσω την Αργυρούλα μας», του αποκρίθηκε και ξεθηκάρωσε την κοφτερή του πάλα. «Ή να γδικηθώ τον θάνατό της…»" (Απόσπασμα βιβλίου)

    Μετά το καθηλωτικό ιστορικό μυθιστόρημα ''Άγιο Αίμα'' ο αγαπημένος συγγραφέας Θοδωρής Παπαθεοδώρου επανέρχεται με το δεύτερο μέρος της τριλογίας με τίτλο ''Άγιες Ψυχές''. Το δεύτερο βιβλίο είναι ακόμη πιο συγκλονιστικό,καθώς εμβαθύνουμε όλο καί περισσότερο μέσα στην ιστορία καί στην φωτιά της επανάστασης. Ένα βιβλίο ύμνος σε όλους/ες εκείνους/ες τους/τις αφανείς ήρωες/ηρωϊδες που έδωσαν καί την ψυχή τους για τον αγώνα καί την ελευθερία. Ναι,χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη σε αυτούς τους ανθρώπους. Ναι,αισθανόμαστε περηφάνεια για τους γνωστούς ήρωες καί τις εμβληματικές γυναικείες μορφές της επανάστασης,αλλά οφείλουμε ένα πολύ μεγάλο ''ευχαριστώ'' καί στα λοιπά πρόσωπα που η ιστορία δεν αναφέρεται ονομαστικά σε αυτά καί η προσφορά τους είναι τεράστια καί κανείς καί τίποτα δεν μπορεί να την μειώσει.

    Συνηθίζουμε να αποκαλούμε ''άγιο/α'' έναν άνθρωπο που έχει μαρτυρήσει για την πίστη του καί έχει ανακηρυχθεί ως τέτοιος/α από την εκκλησία. Ναι,συμφωνώ με αυτό,αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε καί όλα εκείνα τα άτομα που μαρτύρησαν με φριχτό τρόπο,όχι μόνο για την πίστη τους στον Θεό,αλλά για την αγάπη για την πατρίδα,τις οικογένειες καί την ελευθερία τους. Πώς μπορούμε να τους/τις στερούμε αυτόν τον χαρακτηρισμό; Όχι,είναι λάθος να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Κάθε ανθρώπινη ψυχή έχει αξία ανεκτίμητη,πόσο μάλλον όταν έχει χαθεί με τόσο άσχημο καί βάναυσο τρόπο. Άν η ανιδιοτέλεια αυτών των ανθρώπων,η αφοσίωση στα ιδανικά τους καί η ηθελημένη θυσία της ίδιας τους της ζωής για ένα ανώτατο σκοπό δεν τους/τις καθιστά ως αγίους/ες,τότε τί μπορεί;

   Άν καί έχουν περάσει τρείς μήνες από τότε που διάβασα το πρώτο βιβλίο,όταν έπιασα να ξεκινήσω την ανάγνωση του δεύτερου βιβλίου αισθάνθηκα λες καί δεν είχε περάσει ούτε μία μέρα. Ο συγγραφέας όντας δεινός χρήστης της γλώσσας καί με έναν λόγο που ξεχωρίζει,μας εντάσσει με τόσο ομαλό τρόπο στο κλίμα του βιβλίου καί πιάνει το κουβάρι της υπόθεσης από εκεί που το είχαμε αφήσει στο τέλος του πρώτου βιβλίου. Πλέον,βρισκόμαστε λίγους μήνες μετά την έναρξη της επανάστασης για την απελευθέρωση του γένους καί της πατρίδας. Η φωτιά της ελπίδας καίει δυνατά καί ακατάπαυστα. Ναι,υπάρχουν εμπόδια καί δυσκολίες,μα ο επαναστατημένος λαός δεν έχει μάθει να πέφτει αμαχητί. Ναι,πάντα υπήρχε,υπάρχει καί θα υπάρχει κάποιος Εφιάλτης,μα στο χέρι μας είναι να έχουμε ένα καλύτερο αύριο. Ενωμένοι/ες μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα. Μαζί,λοιπόν,με τους παλιούς αγαπημένους μας γνώριμους,τους δικούς μας πια ανθρώπους,θα κάνουν την εμφάνισή τους καί νέα πρόσωπα που θα μας απασχολήσουν ποικιλοτρόπως. 

    ''Ο Νικόλας, η Δέσπω, ο Στέφανος, η Αργυρώ, ο Σίμος, ο μικρός λαός τούτου δω του μυθιστορήματος, μορφές και ψυχές της Επανάστασης, παλεύουν θεριεμένα για τ’ άπιαστο όνειρο και δοκιμάζονται σκληρά απ’ την ανθρώπινη μοίρα. Ζυμώνονται με τη φωτιά και το μπαρούτι, πολεμούν, αγαπούν, θρηνούν, πονούν. Μα, επιτέλους, ανασαίνουν λεύτερα." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Η δύναμη της ψυχής μας είναι πάντα πολύ μεγαλύτερη απ'όσο δυνάμεθα να φανταστούμε. Δεν την γνωρίζουμε μέχρι να υπάρξει μία σπίθα που θα μας ''ξυπνήσει'' καί θα μας κάνει να πιστέψουμε στον εαυτό μας,όσο μικροί/ες μοιάζουμε φαινομενικά. Αυτό είναι,μάλιστα,το κύριο χαρακτηριστικό σχεδόν όλων των προσώπων του κειμένου. Γίνονται άνδρες καί γυναίκες θεριά ολόκληρα που τα βάζουν με τον εχθρό. Δεν λιποτακτούν καί δεν γίνονται ρίψασπεις. Πολεμούν μέχρις εσχάτων. Πολεμούν για το δικαίωμά τους στη ζωή. Πλέον,η δράση των γεγονότων του βιβλίου μεταφέρεται στον πυρήνα της επανάστασης. ''...Μετά το Σούλι και το Ζάλογγο, τα Ψαρά, τ’ Ανάπλι, η Τριπολιτσά. Τόποι μαρτυρικοί, τόποι ιεροί, μα και τόποι αφάνταστου ηρωισμού. Κει όπου οι σκλάβοι γίνονται άνθρωποι. Κει όπου οι ραγιάδες γίνονται Έλληνες." (Απόσπασμα από περίληψη οπισθοφύλλου)

   Το κείμενο βρίθει από έντονα,ποικίλα συναισθήματα,από περιγραφικές ολοζώντανες εικόνες,από πλούσιο λεξιλόγιο καί από μία αίσθηση απερίγραπτης σκέψης πως ό,τι φάνταζε ακατόρθωτο κι άπιαστο είναι πια εφικτό. Καμία υπερβολή. Κανένα πισωγύρισμα. Κανένας λαϊκισμός,ή,τάσεις βερμπαλισμού. Το βιβλίο είναι όλα αυτά που οφείλει να είναι καί μας προσφέρει ακόμα περισσότερα. 'Ένα ''διαμάντι'',όχι μόνο για την βιβλιοθήκη μας,αλλά καί για την ψυχή μας. Μία παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Χωρισμένο σε δύο μεγάλα μέρη το βιβλίο διαβάζεται απνευστί καί μας πλημμυρίζει με την αύρα του καί μας ''αιχμαλωτίζει'' παντοτινά. Σαν τα δύο καίρια στάδια στις ζωές των ηρώων καί των ηρωϊδων εκείνη την παρούσα περίοδο.

   Διαβάζοντας το βιβλίο,με το μόνο που μπορούσα να το παρομοιάσω,είναι ο στίχος ''...Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή.." από το ποίημα του Ρήγα Φερραίου ''Θούριος''. Ναι,χίλιες φορές να ζήσουμε έστω καί μία στιγμή ελεύθεροι/ες,παρά να είμαστε υποταγμένοι/ες από τη γέννηση έως καί τον θάνατό μας σε κάποιον κατακτητή. Όχι,δεν ''σηκώνουμε'' χαλινάρι. Όχι,δεν θέλουμε αφεντάδες στα κεφάλια μας. Απαιτούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια σαν ίσοι/ες με τους άλλους ανθρώπους. 

   Δεν ξέρω πόσοι/ες έχετε διαβάσει το πρώτο βιβλίο της τριλογίας,αλλά σας προτρέπω να σπεύσετε να προμηθευτείτε καί τα δύο καί να τα διαβάσετε με τη σειρά. Θα σας ανταμείψουν καί με το παραπάνω. Για μένα ανήκουν στην κατηγορία με τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει έως σήμερα. Φαντάζεστε,λοιπόν,με τι λαχτάρα αναμένω την έκδοση του τρίτου καί τελευταίου βιβλίου της τριλογίας της επανάστασης με τίτλο ''Άγια Λευτεριά'' -πάλι από τις εκδόσεις Ψυχογιός- το φθινόπωρο του 2021. Καί ολοκληρώνοντας κάπου εδώ την αναφορά μου στο βιβλίο,οφείλω να δώσω τα σέβη μου στον συγγραφέα τόσο για το ήθος του,όσο καί για την πένα του.

                                                             Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΨΥΧΟΓΙΟΣ