Αττική καταιγίδα

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Το όνομα του συγγραφέα Μανώλη Παλαβούζη μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον από τα πρώτα του,κιόλας,βήματα στον χώρο της λογοτεχνίας. Από τότε είχα εκφράσει την επιθυμία να διαβάσω κάποιο έργο του,αλλά λόγω κάποιων συγκυριών δεν είχε τύχει μέχρι σήμερα. Αλλά να σας πω κάτι; Κάλλιο αργά,παρά ποτέ όπως λέει πολύ σοφά ο λαός μας. Σε αυτό το ταξίδι της ψυχής είχα για συνοδοιπόρο το νέο βιβλίο του συγγραφέα με τίτλο ''Αττική καταιγίδα'' -το τέταρτο κατά σειρά- που εκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Πρόκειται για ένα αλλιώτικο μυθιστόρημα από όσα έχω διαβάσει έως σήμερα καί τολμώ να πω πως ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Ήταν μία πολύ ευχάριστη καί φέρελπις έκπληξη όσον αφορά τον τρόπο έκφρασης του συγγραφέα που με έπεισε μελλοντικά να αναζητήσω καί να διαβάσω κι άλλα έργα του ιδίου.

   ''Αττική καταιγίδα" ο τίτλος του βιβλίου,αλλά μη σας ξεγελά! Δεν πρόκειται για ένα βιβλίο που αναφέρεται σε κάποιο φυσικό φαινόμενο που έπληξε την Αττική,αλλά για ένα τρομοκρατικό θρίλερ,το οποίο,όχι μόνο θα μπορούσε να πραγματεύεται το σενάριο μίας κινηματογραφικής ταινίας,αλλά κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ένα εφιαλτικό σενάριο για την αληθινή μας ζωή. Άλλωστε,τα τελευταία χρόνια έχουμε γίνει αυτήκοοι μάρτυρες ανάλογων τρομοκρατικών επιθέσεων,όχι μόνο στις ΗΠΑ,αλλά καί σε χώρες της Ευρώπης. Ο κίνδυνος καραδοκεί καί στο χέρι μας επαφίεται η αντιμετώπισή του. Άραγε,τί είναι αυτό που οπλίζει το χέρι των δραστών; Για ποιον λόγο να επιθυμούν να σκοτώσουν τόσους αθώους ανθρώπους καί με ποιο κόστος για τους ίδιους; Ποια η πηγή από την οποία γεννάται καί ανατρέφεται η τρομοκρατία; Τί κρατά την φλόγα της ζωντανή καί την θρέφει; 

   Για μένα κάθε πολίτης καί ειδικά οι άνθρωποι των τεχνών -συγγραφείς,ζωγράφοι κλπ.- οφείλουν να αφουγκράζονται τα προβλήματα που αμαυρώνουν τις σύχγρονες κοινωνίες καί ταλανίζουν μεγάλη μερίδα του πληθυσμού παγκοσμίως. Ο συγγραφέας Μανώλης Παλαβούζης μέσα από το παρόν βιβλίο -το οποίο διάβασα καί μπορώ να εκφέρω άποψη- κάνει ένα σαφές καί αιχμηρό σχόλιο με όλα τα κακώς κείμενα. Δεν ωραιοποιεί καταστάσεις,ούτε έχει την τάση να γίνεται διχαστικός. Κρατάει μία αξιοπρεπή καί αντικειμενική στάση,χωρίς να γίνεται ακραίος,ούτε να δικαιολογεί. Προσωπικά έπιασα τον εαυτό μου να συμφωνεί με τα λεγόμενά του. Από μικρή έχω μεγαλώσει να πιστεύω πως παντού υπάρχουν οι καλοί καί οι κακοί άνθρωποι. Δεν πρέπει να ''κρίνουμε'' κανέναν καί καμία λόγω καταγωγής,φύλου,ηλικίας καί θρησκευτικών ή μη πιστεύω. Όλα αυτά δεν μας δικαιολογούν για να οδηγούμαστε σε αυθαίρετα συμπεράσματα. Ας αφήσουμε πίσω μας τις όποιες ''ταμπέλες''. Καιρός είναι να βλέπουμε την ουσία των ανθρώπων απαλλαγμένη από τα όποια ''στολίδια''... Ούτε όσοι/ες ανήκουν φαινομενικά στη δική μας μεριά είναι σωστοί/ες,ούτε όσοι/ες ανήκουν στην αντίθετη είναι λάθος. 

    ''Όταν ο ναός της Δημοκρατίας καταρρέει, κανείς δεν είναι ασφαλής. Στην Αίθουσα της Ολομέλειας του Eλληνικού Κοινοβουλίου πέφτουν, σε ζωντανή σύνδεση, πυροβολισμοί. Ένοπλοι τρομοκράτες έχουν εισβάλει στον ναό της δημοκρατίας και απειλούν τις ζωές εκατοντάδων ανθρώπων. Ένας αγώνας ξεκινάει για την απελευθέρωση των ομήρων. Οι αστυνομικές δυνάμεις, με τη βοήθεια του αστυνομικού διαπραγματευτή Μαυρίδη, θα προσπαθήσουν να ξεπεράσουν τα τεράστια εμπόδια για να σωθούν οι ζωές των εγκλωβισμένων πολιτικών, εργαζομένων και ανήλικων επισκεπτών της Βουλής, ενώ, στην πλατεία Συντάγματος, βρίσκεται σε εξέλιξη η μαζικότερη διαδήλωση της δεκαετίας. Αυτό όμως που αρχικά μοιάζει με κοινή ομηρία αποδεικνύεται κάτι πολύ πιο επικίνδυνο και σκοτεινό με παγκόσμιο αντίκτυπο κι αυτό γιατί οι τρομοκράτες δεν σκοπεύουν να βγουν ζωντανοί από το κτίριο." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Ο συγγραφέας προσεγγίζει καί αναδεικνύει μέσα από την υπόθεση του βιβλίου του ζητήματα που δεν αφορούν μόνο το παρόν,αλλά έχουν τις ρίζες τους από πιο παλιά. Η εχθρότητα ανάμεσα στην ανατολή καί στη δύση,η αντιπαλότητα του χριστιανισμού απέναντι στον μουσουλμανικό κόσμο καί το αντίστροφο καί η ανάγκη για επικράτηση του ενός εκ των δύο,η αέναη μάχη του καλού καί του κακού,του τι θεωρείται ηθικό καί τι ανήθικο έως καί τις προκαταλήψεις καί την ανάγκη για επιβίωση καί εκδίκηση. Κι όλα αυτά,μέσα σε ένα σκηνικό όπου η προσφυγική καί οικονομική κρίση έχουν άμεσα καί καταστροφικά,πολλές φορές,αποτελέσματα. Η ανισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους καί η καταπάτηση της ελευθερίας,της αξιοπρέπειας καί των λοιπών ανθρωπίνων δικαιωμάτων καλά κρατούν... Ο λόγος του είναι αδιάκοπος,μεστός καί διεισδυτικός. Δίνει το λόγο σε όλες τις πλευρές κι αφήνει το αναγνωστικό κοινό να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Άν καί μιλάμε για ένα βιβλίο με μεγάλο όγκο (700+ σελίδες) διαβάζεται άκοπα καί με συνεχή ρυθμό. Μας παρασύρει μέσα στον κόσμο των ηρώων καί των ηρωϊδων του καί δεν μας επιτρέπει να ''δραπετεύσουμε'' από εκεί,πριν να φτάσουμε στο μεγάλο φινάλε. Άραγε,θα έρθει η πολυπόθητη λύτρωση,ή όχι; Φυσικά αυτό θα το ανακαλύψετε μόνοι/ες σας διαβάζοντας το βιβλίο.

   Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση,πέραν του γεγονότος πως έμεινα ευχαριστημένη από αυτό,οι προβληματισμοί που έθεσε ο συγγραφέας θεωρώ πως θα με ακολουθούν για καιρό καί ο φόβος -πως κάποια στιγμή μπορούν να συμβούν όλα αυτά γύρω μας- γίνεται η αιτία να είμαι ακόμη πιο ευαισθητοποιημένη καί να οξύνω την κριτική μου ικανότητα. Είναι ένα βιβλίο που πραγματικά θεωρώ πως αξίζει της προσοχής του αναγνωστικού κοινού.

                                                                   Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΑΛΑΒΟΥΖΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ