ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Ένα παλιό τραγούδι,που αγαπώ πολύ καί το ξεχωρίζω ανάμεσα στα τόσα,είναι το τραγούδι με τίτλο ''Το βουνό''. Ένα τραγούδι που έχει χαράξει τη δική του ιστορία στον χώρο της μουσικής στη χώρα μας. Ένα τραγούδι που σιγοτραγουδιέται με την ίδια θέρμη τόσο από μικρούς,όσο κι από μεγαλύτερους,όσα χρόνια κι αν περάσουν. Η αλήθεια είναι πως δε γνώριζα ότι είχε γραφτεί με αφορμή τα σανατόρια της Πεντέλης καί τους ασθενείς που πέρασαν ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής τους μέσα σε αυτά. Να,λοιπόν,που έλαβα μία χρήσιμη πληροφορία μέσα από το βιβλίο που διάβασα καί θα σας μιλήσω γι'αυτό σήμερα. Ο συγγραφέας Βαγγέλης Κούτας επιστρέφει δυναμικά με το νέο του -το ένατο κατά σειρά- μυθιστόρημα με τίτλο ''Το βουνό της σιωπής'' που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κέδρος. Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα εποχής που αποτυπώνεται πάνω στις σελίδες του μία άλλη,πιο σκοτεινή περίοδος της ιστορίας. 

   ''Το βουνό της σιωπής'' όπως προείπα ο τίτλος του βιβλίου κι αμέσως το μυαλό μου κατακλύστηκε από εικόνες βουνών που στέκουν αγέρωχα όλα αυτά τα χρόνια σε πολλά μέρη της χώρας μας. Πόσα μυστικά έχουν ακούσει,τα οποία παραμένουν καλά κρυμμένα μέσα στις αόρατες αγκαλιές τους; Από τον πόνο καί τον φόβο έως καί την κρυφή ελπίδα των ανθρώπων που έχουν αφουγκραστεί,όταν παρέμεναν για μέρες,ή καί για χρόνια πάνω σε αυτά για να μπορέσουν να ξεφύγουν από το κίνδυνο... Όχι,δεν με τρομάζουν έτσι όπως ορθώνονται μπροστά μου. Όχι,δεν με φοβίζει τόσο το πέπλο μυστηρίου που τα περικλείει,αντιθέτως,μπορώ να πω πως με γοητεύει. Άλλα αυτή η ατελείωτη -κάποιες φορές- σιωπή μπορεί να γίνει πιο εκκωφαντική καί τρομακτική από οτιδήποτε άλλο... Σαν να έχουν όλα ειπωθεί,ή,σαν να μην υπάρχει κάποιος άλλος άνθρωπος γύρω μας. Σαν να μην υπήρξε ποτέ...

   ''Το χωριό, πενήντα σπίτια όλα κι όλα μέσα σε καλαμιώνα, δεν χωράει τα όνειρα του έφηβου Ζώη. Αποφασίζει να αναζητήσει μια διαφορετική ζωή στην ανωνυμία της πρωτεύουσας, όπου σύντομα βρίσκεται αντιμέτωπος με το σκληρό πρόσωπό της. Ο ενθουσιασμός του πρώτου καιρού αποχρωματίζεται, οι παλιοί του φόβοι βγαίνουν ξανά στην επιφάνεια και η υγεία του, ψυχική και σωματική, κλονίζεται σοβαρά. Αρρωσταίνει και, χωρίς καλά καλά να το καταλάβει, καταλήγει στο κρεβάτι ενός σανατορίου. Σε αυτό τον καινούργιο κόσμο που είναι αναγκασμένος να υπάρξει, αποκτά αυτογνωσία και φίλους. Ωστόσο ο δρόμος προς την ενηλικίωση είναι επώδυνος, καθώς τα τραύματα του παρελθόντος δεν έχουν κλείσει και το παρόν φαντάζει ένα δύσβατο βουνό. Θα τα καταφέρει;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Ο συγγραφέας μέσω της ρέουσας γραφής του καί πιο συγκεκριμένα της πρωτοπρόσωπης αφήγησης μπαίνει στην θέση του κεντρικού του ήρωα καί μιλάει εξ αυτού. Εύλογα θα μου πείτε,πως αυτό είναι κάτι δεδομένο,αφού ο ήρωας είναι αποκύημα της φαντασίας του συγγραφέα. Ναι,θα συμφωνήσω εν μέρει μαζί σας. Διαφωνώ,όμως,ως προς ένα κομμάτι. Σε διάφορες συζητήσεις μου με συγγραφείς,η απάντηση στο ερώτημά μου,το αν τα πρόσωπα της ιστορίας των αυτονομούνται κι εντέλει εκείνα τους/τις οδηγούν εκεί που θέλουν,είναι ένα ηχηρό ''ναι''. Το ίδιο θεωρώ πως συνέβη κι εδώ. Ο ήρωας πήρε από το χέρι τον συγγραφέα καί μαζί του όλους κι όλες εμάς που θα διαβάσουμε το βιβλίο καί μας ''σύστησε'' όχι μόνο τον κόσμο του,αλλά καί την ψυχή του. Δεν άφησε τίποτα αναπάντητο. Επέλεξε να παρουσιάσει τον εαυτό του ''γυμνό'' μπροστά στο αναγνωστικό κοινό. Η σκιαγράφηση του χαρακτήρα του γίνεται με μία φυσικότητα χωρίς συγγραφικά τρικ,ή,άλλα μέσα. 

   Διαβάζοντας το βιβλίο θα δούμε την εσωτερική πάλη που έδινε ο ήρωας τόσο απέναντι στα ίδια του τα συναισθήματα,αλλά κι εν γένει απέναντι στα κατεστημένα της τότε εποχής. Με δεδομένο πως η ιστορία -κατά κόρον- ξεδιπλώνεται κατά τη διάρκεια της Επταετείας,μπορούμε να αντιληφθούμε πολλά από τα τεκτενόμενα. Από τον τρόπο σκέψης καί συμπεριφοράς έως καί το αβέβαιο μέλλον που φάνταζε σαν ένα θηρίο που έπρεπε να πολεμήσουν. Καί δεν μιλάμε μόνο σε πρακτικό επίπεδο,αλλά καί σε συναισθηματικό/ψυχικό. Ναι,μέσα από την υπόθεση του βιβλίου θα έρθουμε ''αντιμέτωποι/ες'' καί ηθικά διλήμματα που θα αποζητούν,διακαώς,απαντήσεις. Άραγε,έχουμε όλον τον χρόνο που επιθυμούμε να πούμε καί να κάνουμε όσα θέλουμε,ή,η ζωή με τις ανατροπές της καθημερινά μας εκπλήσσει είτε ευχάριστα,είτε δυσάρεστα; Η μετάβασή του από την εφηβική προς την ενήλικη ζωή δεν ήταν τόσο εύκολη κι ανώδυνη όπως μπορεί να συμβαίνει με άλλους ανθρώπους,αλλά το αποτέλεσμά της τον σκληραγώγησε καί τον έκανε ένα ώριμο άνδρα έτοιμο να για ό,τι του επιφύλασσε η ζωή στην επόμενη στροφή του δρόμου. Φιλία,οικογένεια,ασθένεια καί έρωτας όλα θα μας απασχολήσουν καί θα μας κάνουν να σκεφτούμε αρκετά...

    Εν κατακλείδι,είναι ένα μεστό από νοήματα,συναισθήματα καί σκέψεις βιβλίο που διαβάζεται με την ίδια προσήλωση από την αρχή έως καί το τέλος καί θέλω να πιστεύω πως θα σας ικανοποιήσει το ίδιο,όπως συνέβη καί σε μένα. Είτε ανήκετε στην κατηγορία των αναγνωστών/στριων που έχετε διαβάσει,κατά το παρελθόν,κάποιο έργο του συγγραφέα,είτε όχι,αξίζει της προσοχής σας.

                                                                  Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΟΥΤΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΕΔΡΟΣ