Οι τρεις τους

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Ως αναγνωστικό κοινό όταν μιλάμε για την εξέλιξη ενός/μίας δημιουργού,τί είναι αυτό ακριβώς που αναζητάμε; Η βελτίωση του τρόπου έκφρασης; Η εμπλούτιση του λεξιλογίου καί των εκφραστικών μέσων; Η απόφαση να πάρει το ρίσκο καί να καταπιαστεί με ένα διαφορετικό λογοτεχνικό είδος από αυτό με το οποίο τον/την έχουμε ταυτίσει; Όλα αυτά μαζί,ή,κάτι άλλο; Η αγαπημένη των πολλών (καί δική μου) συγγραφέας Άννη Παπαθεοδώρου είναι η τρανή απόδειξη πως όλα τα ζητούμενα του αναγνωστικού κοινού είναι εφικτά καί μπορούν να λάβουν μορφή μέσα σε ένα μυθιστόρημα που θα διαβάζεται με το ίδιο ενδιαφέρον καί προσοχή από την αρχή έως καί το τέλος,αφήνοντας όλους κι όλες πλήρεις από άποψη συναισθημάτων. Μετά,λοιπόν,την τριλογία της δυστοπικού,κοινωνικού χαρακτήρα ''Ευτοπία'',''επιστρέφει'' στα λογοτεχνικά δρώμενα της χώρας μας με ένα κοινωνικό μυθιστόρημα,εκ διαμέτρου αντίθετο με προηγούμενα έργα της,με τίτλο ''Οι τρεις τους'' που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Άνεμος εκδοτική,που όπως αναφέρει το εξώφυλλο πρόκειται για μία ιστορία ενηλικίωσης,αγάπης καί συγχώρεσης...

   Η φιλία είναι ιερό πράγμα στη ζωή μας καί θεωρώ ευλογημένους/ες όσους κι όσες έχουν φίλους/ες που τους/τις νοιάζονται καί στέκονται βράχοι δίπλα τους τόσο στα καλά,όσο καί στα άσχημα με ανιδιοτέλεια καί σεβασμό. Οι φίλοι/ες λένε πως είναι η οικογένεια που επιλέγουμε,μα εγώ πιστεύω πως είναι κάτι παραπάνω. Είναι τα άγνωστα ''κομμάτια'' του εαυτού μας,που όταν τα συναντήσουμε έρχονται καί ''κουμπώνουν'' άψογα πάνω στην ψυχή μας... Έτσι καί οι τρεις τους. Τρεις γυναίκες που από νεαρή ηλικία ήρθαν καί έγιναν μία γροθιά αφού τις ένωναν δεσμοί φιλίας,τόσο δυνατοί που τίποτα δε δύναται να τους κλωνίσει. Σαν να ήταν μία ψυχή χωρισμένη σε τρία σώματα,που όταν βρισκόντουσαν όλες μαζί,φως καί αγάπη γέμιζε όλον τον χώρο.

   ''Στην Αθήνα της δεκαετίας του ’70 –εν μέσω κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών αλλαγών, με τη Χούντα να απέρχεται και την ελπιδοφόρα Μεταπολίτευση να μπαίνει στο προσκήνιο–, τρεις έφηβες γνωρίζονται στο Γυμνάσιο. Το ενάμισι θρανίο, που αναγκαστικά μοιράζονται στην τάξη, είναι μόνο η απαρχή μιας φιλίας γνήσιας και ανθεκτικής και μιας σχέσης αδιάρρηκτης, που τίποτα δεν φαίνεται ικανό να την επηρεάσει. Οι τρεις τους είναι πλέον αξεχώριστες, αφού η μία αποτελεί την καρδιά, η δεύτερη τη σάρκα και η τρίτη το πνεύμα του αδιάσπαστου συνόλου τους."(Απόσπασμα περίληψης οπισθοφύλλου)

   Η συγγραφέας με ντελικάτες καί λεπτές κινήσεις,σχεδόν αέρινες,ακουμπά πάνω στον ψυχισμό της καθεμίας εκ των τριών πρωταγωνιστριών καί αναδεικνύει όλα όσα κρύβουν βαθειά μέσα τους. Θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε,σε μία πιο ελεύθερη εκδοχή,σαν εκπροσώπους τριών τύπων γυναικών με διαφορετικά θέλω,αντιλήψεις,πάθη,λάθη καί όνειρα. Όλες τους,όμως,δυναμικές καί ξεχωριστές που αξίζουν την αγάπη καί την φροντίδα μας. Τρείς γυναίκες που θα μας αποδείξουν περίτρανα πως μπορεί να υπάρξει φιλία ανάμεσα σε άτομα του ίδιου φύλου,χωρίς αντιζηλείες,κακεντρέχειες κι άλλες μικρότητες. Κάθε γυναίκα αναγνώστρια,λίγο έως πολύ,θα βρεί ένα δικό της κομμάτι. Αλλά ακόμη καί οι άνδρες αναγνώστες θα μπορέσουν να προσεγγίσουν,ίσως καί να κατανοήσουν,ένα μέρος της γυναικείας ψυχολογίας. 

  "Τα χρόνια περνούν κι εκείνες ενηλικιώνονται, ακολουθώντας η καθεμιά και διαφορετικό δρόμο. Στην πορεία, θα γνωρίσουν τον έρωτα, τη συντροφικότητα, τις απολαύσεις, κυνηγώντας ιδανικά, όνειρα, επιθυμίες και φιλοδοξίες. Όμως, η ζωή ή οι Μοίρες τις κατευθύνουν σε διαφορετικές από τις αρχικές τους πορείες, θέτοντάς τις αντιμέτωπες με διλήμματα, ενοχές και μυστικά που παραμονεύουν σε κάθε στροφή του δρόμου τους. Θα κατορθώσουν οι τρεις τους να διατηρήσουν τη φιλία τους αλώβητη; Θα έχουν τη δύναμη να κατανοήσουν, να συγχωρέσουν και να βάλουν την αγάπη που τις δένει πάνω απ’ οτιδήποτε άλλο;"(Απόσπασμα περίληψης οπισθοφύλλου)

   Καθώς κυλούν τα χρόνια,με τον ίδιο τρόπο ρέουν καί οι σελίδες του βιβλίου καί η μετάβαση αυτών των γυναικών από την εφηβική προς την ενήλικη ζωή γίνεται με ομαλό καί αδιάκοπο ρυθμό συνοδευόμενη από τις όποιες εμπειρίες καί γεγονότα που θα τις στιγματίσουν/καθορίσουν. Δεν χρειάζονται περισσότερες πληροφορίες,αφού όσα πρέπει να λεχθούν καί να μαθευτούν θα αποκαλυφθούν μέχρι το μεγάλο φινάλε. Παράλληλα με εκείνες κι εμείς ως αναγνωστικό κοινό θα χρειαστεί να περάσουμε από διάφορα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα που θα μας οδηγήσουν,ή καί όχι,στην πολυπόθητη λύτρωση....

   Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου,δεν σας το κρύβω πως έπιασα τον εαυτό μου να χαίρεται,να συγκινείται,να νευριάζει,να αγαπά,ποτέ όμως να μισεί καί εντέλει να αποδέχεται,να κατανοεί,ακόμη καί να συγχωρεί πράγματα καί καταστάσεις που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να συμβεί στην αληθινή μας ζωή. Ναι,το βιβλίο είναι ένας ύμνος στην φιλία καί στην πραγματική αγάπη που συνεπάγεται τη συγχώρεση! Ναι,είναι ένα βιβλίο που σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το αναζητήσετε καί να το διαβάσετε! Εγώ θα το θυμάμαι για αρκετό καιρό...

                                                             Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΑΝΝΗ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ