Ο μεγάλος αφέντης - Αφιέρωμα στη σειρά βιβλίων ''Σκοτεινές πόλεις'' (Μέρος 4ο)

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Μετά το βιβλίο του ''Καθαρή πόλη'',ο συγγραφέας Βαγγέλης Παπαδιόχος επιλέγει κι εκείνος να συμμετάσχει στο πρότζεκτ της σειράς βιβλίων ''Σκοτεινές πόλεις'' με το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο ''Ο μεγάλος αφέντης''. Ο συγγραφέας επηρεασμένος από την ατμόσφαιρα του προηγούμενου έργου του,εμμένει στο ίδιο πλαίσιο καί το πάει ένα βήμα παρά πέρα. Στο νέο του βιβλίο επιδιώκει καί εντέλει τα καταφέρνει να ενώσει κάτω από ένα κοινό πλαίσιο την αστυνομική λογοτεχνία με εκείνη του τρόμου,παραδίδοντάς μας ένα βιβλίο εύληπτο καί πειστικό,μπορώ να σας πω καί επίκαιρο. Άλλωστε,αρκεί να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας για να αντιληφθούμε ιδίοις όμμασι το πως η κοινωνία έχει διαφθαρεί,χωρίς να υπολογίζει τις όποιες συνέπειες μπορεί αυτό να επιφέρει καί τι αντίτιμο θα χρειαστεί να πληρώσουν οι εμπλεκόμενοι/ες...

    Πιάνοντας για πρώτη φορά το βιβλίο στα χέρια μου,τα δύο στοιχεία που ήταν φανερά σε μένα καί θεωρούσα πως θα με βοηθούσαν να ενταχθώ πιο ομαλά στην υπόθεση ήταν ο τίτλος του καί αυτή η εικόνα με το ιδιαίτερο σύμβολο που κοσμεί το εξώφυλλο. Πώς,άραγε,συνδέονταν ο τίτλος καί το σύμβολο; Ποιο το κρυφό μήνυμα; Ποιος έφερε το προσωνύμιο ''Ο μεγάλος αφέντης''; Πού ήταν αφέντης καί πάνω σε τί ασκούσε εξουσία; Είχε κάποιες κρυφές,μαγικές δυνάμεις; Καί πάλι είχα πολλές απορίες που αναζητούσαν επιτακτικά απαντήσεις καί ήμουν βέβαιη πως θα τις έβρισκα όλες μέσα στις σελίδες του βιβλίου. 

    Πριν να ξεκινήσω,όμως,την ανάγνωση,έριξα μία ματιά στην περίληψη που κοσμεί το οπισθόφυλλο. Ξέρω! Για κάποιους/ες αναγνώστες/στριες αυτό φαντάζει σαν ''αποκοτιά'',μα για μένα είναι κάτι επιβεβλημένο προτού να ''χαθώ'' μέσα στην πλοκή ενός έργου. Μαθαίνουμε,λοιπόν,τα εξής: ''Η Τζενεβίβ εγκαταλείπει το χωριό της στην Νιγηρία και πέφτει θύμα απαγωγής από έναν μάγο ο οποίος της κάνει βουντού και την στέλνει στην Αθήνα όπου εργάζεται εκβιαζόμενη ως πόρνη. Δύο νεαροί, που έχουν παρασύρει την Τζενεβίβ σε μια ερημική τοποθεσία, δολοφονούνται άγρια. Δίπλα στα πτώματά τους, κείτεται ένα σύμβολο τελετής βουντού: ένα οκτάγωνο με σκαλισμένες οκτώ μικρές κόκκινες τρίαινες. Αυτό το σύμβολο και ένα σκίτσο της Τζενεβίβ είναι τα μοναδικά στοιχεία που διαθέτει ο αστυνόμος Τάσος Αποστολόπουλος, ο οποίος ταυτόχρονα βυθίζεται στη δίνη των προσωπικών του προβλημάτων και στις ενοχές του. Η Τζενεβίβ είναι η βασική ύποπτη στην υπόθεση. Θα μπορούσε όμως ένα αδύναμο κορίτσι να έχει διαπράξει τέτοιο έγκλημα;" 

    Η ζωή δεν είναι δίκαιη για όλους τους ανθρώπους. Η ζωή κάνει διακρίσεις. Όχι,απαραίτητα εσκεμμένα,αλλά τις κάνει. Κάποιοι/ες έχουν την καλή τύχη να γεννηθούν καί να ζουν κάτω από ευνοϊκές συνθήκες καί κάποιοι/ες να μην έχουν ούτε τα αυτονόητα για το ζην. Προσέξτε! Όχι,το ευ ζην,αλλά απλά τη διαβίωση... Εμείς,που ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία,είναι δύσκολο να μπούμε στην θέση αυτών των ανθρώπων. Όμως,δεν παύει να νιώθουμε ότι πρέπει κι εκείνοι/ες να διάγουν μία ζωή όπως αξίζει σε όλον τον κόσμο. Έχετε,άραγε,σκεφτεί το μέχρι που είναι ικανοί να φτάσουν αυτοί οι άνθρωποι καί το τι θα μπορούσαν να κάνουν για να το πετύχουν; Να ξεφύγουν από αυτή τη μιζέρια καί την άθλια ζωή; 

    Η απόγνωση,η παντελής έλλειψη γνώσεων,οι προκαταλήψεις καί οι δεισιδαιμονίες μπορεί να είναι μερικές από τις κύριες αιτίες που κατά καιρούς πολλοί αθώοι άνθρωποι πέφτουν θύματα διάφορων επιτηδείων προς όφελος των δεύτερων. Εκεί πάνω ''πατάει'' ο συγγραφέας καί συνδυάζοντάς το με το κακό που κατοικεί στις ψυχές των ανθρώπων θα μας το παρουσιάσει μέσα από μία άλλη διάσταση. Σε παράλληλο χρόνο θα εστιάσει καί στις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων καί το πως επιτρέπουν στο σκοτάδι να τις επηρεάζει καί εντέλει να τις αμαυρώνει.

   Η υπόθεση του βιβλίου φαντάζει σαν να διανύει έναν κύκλο,όπου εκεί μέσα εσωκλείονται όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε. Μου άρεσε αυτή η προσεγμένη,περιεκτική του έκταση μαζί με τον στρωτό,καθαρό λόγο του συγγραφέα που ξέρει τι πρέπει να πει,με ποιον τρόπο,ποιες λέξεις καί φράσεις να χρησιμοποιήσει καί κυρίως πότε πρέπει να βάλει την τελευταία τελεία. Εμένα μου άρεσε ως βιβλίο με μόνη ένσταση -από υποκειμενική πάντα άποψη- πως θα ήθελα λίγο παραπάνω την εμφάνιση του στοιχείου θρίλερ. Κατά τ'άλλα το διάβασα με μία ανάσα καί το φινάλε με ικανοποίησε πολύ!

                                                                Καλά σας αναγνώσματα!

Υ.Γ. Εισαγωγικό σημείωμα: Στέλλα Καραμπακάκη

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΔΙΟΧΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΛΥΚΟΦΩΣ