Η ΖΩΝΤΑΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΤΑΝ ΞΥΠΝΙΑ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

  Οι εκδόσεις Ψυχογιός προβαίνουν στην μετάφραση καί έκδοση,στην χώρα μας,του βιβλίου του πολυγραφότατου καί βραβευμένου με βραβείο ''Booker'' συγγραφέα Ρίτσαρντ Φλάναγκαν,με τίτλο ''Η ΖΩΝΤΑΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΤΑΝ ΞΥΠΝΙΑ" καί σήμερα μου δόθηκε η δυνατότητα να το διαβάσω καί να ''χαθώ'',έστω καί νοερά μέσα στον δικό του κόσμο... Μάλιστα,από πολλούς θεωρήθηκε ως ένα από τα σημαντικότερα έργα του συγγραφέα από τις πρώτες κιόλας μέρες της κυκλοφορίας του. Αυτό συν το γεγονός πως θα ήταν η πρώτη φορά που θα διάβαζα έργο του ιδίου,είχε ως αποτέλεσμα να νιώθω μία έξαψη για το τι θα συναντούσα μέσα στις σελίδες του καί έναν φόβο για το αν θα κατάφερνε να με κατακτήσει. Πάντα,όταν είναι η αρχική μας γνωριμία με την πένα ενός/μίας δημιουργού,υπάρχει ένας δισταγμός παράλληλα με την όποια λαχτάρα. Μα εύλογα θα μου πείτε πως δεν μένουμε ικανοποιημένοι/ες κάθε φορά όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο κάποιου/ας δημιουργού που έχουμε ξανασυναντήσει κάτα το παρελθόν καί θα συμφωνήσω μαζί σας,αλλά δεν παύει να βρισκόμαστε εντός ορίων,ενώ στην άλλη περίπτωση μοιάζει σαν να κολυμπάμε σε αχαρτογράφητα νερά...

   Όταν έπιασα το βιβλίο στα χέρια μου για να το επεξεργαστώ,προτού να ξεκινήσω την ανάγνωση,πέρα από την εικόνα του εξωφύλλου που καλύπτει απόλυτα την αισθητική καί το προσωπικό μου γούστο,μεγάλη εντύπωση μου έκανε ο τίτλος του. ''Η ΖΩΝΤΑΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΤΑΝ ΞΥΠΝΙΑ''...  Το πρώτο πράγμα που πέρασε από τον νου μου ήταν πως η σκέψη μας μοιάζει με την θάλασσα. Άλλες φορές είναι γαλήνια καί άλλες φορές ανταριάζει προκαλώντας μας έντονα συναισθήματα που απαιτούν... Απαιτούν απαντήσεις καί ανταπόδοση... Ακόμη καί τα όνειρα καί οι επιθυμίες μας συνάδουν με εκείνη. Όλα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα όπως οι κρίκοι μίας αλυσίδας... Η θάλασσα λοιπόν αυτή,όσο ζούμε,ζει κι εκείνη μέσα από εμάς. Δεν γνωρίζει φύλο,ή,ηλικία. Μόνο όταν θα σφαλίσει οριστικά τα μάτια του ένας άνθρωπος,θα πάψει να υφίσταται... ΄Οχι πιο πριν. 

   "Η ηλικιωμένη μητέρα της Άννας πεθαίνει. Καταδικασμένη από τον οίκτο των παιδιών της να υποβάλλεται σε ολοένα και πιο απέλπιδες ιατρικές παρεμβάσεις, στρέφει την προσοχή της στο παράθυρο του νοσοκομειακού θαλάμου και δραπετεύει στα οράματά της. Όταν το δάχτυλο της Άννας εξαφανίζεται και, λίγους μήνες αργότερα, το γόνατό της έχει την ίδια τύχη, η Άννα νιώθει κι η ίδια την έλξη του παραθύρου. Αρχίζει να διαπιστώνει ότι παντού γύρω της άνθρωποι επίσης εξαφανίζονται, αλλά κανείς άλλος δεν το προσέχει. Το μόνο που μπορεί να κάνει η Άννα είναι να κρατήσει τη μητέρα της στη ζωή..." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Άραγε,η προσπάθειά μας να κρατήσουμε έναν άνθρωπο εν ζωή,οφείλεται στην απέραντη αγάπη που τρέφουμε για εκείνο το πρόσωπο,ή,με αυτό τον τρόπο ικανοποιούμε τον εγωϊσμό μας; Εγώ δε δύναμαι να σας απαντήσω με σιγουριά. Ίσως να είναι ένα μείγμα καί των δύο. Η απουσία ενός ανθρώπου από τη ζωή μας εξαιτίας του θανάτου επιφέρει δραματικές αλλαγές στην ψυχοσύνθεση καί στα συναισθήματά μας. Οι ισορροπίες κλωνίζονται καί πρέπει να μάθουμε να πορευόμαστε πλέον με τις νέες συνθήκες. Ο συγγραφέας με ένα ατόφιο,αυθεντικό καί συνάμα δωρικό τρόπο θα μιλήσει για το ζήτημα της απώλειας,την θλίψη που προκαλείται από αυτήν,την ύπαρξη του τυχαίου στη ζωή μας που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα σε ένα ανοιγκλείσιμο των ματιών μας,την αγάπη ανάμεσα στα αδέλφια καί την μητέρα προς τα παιδιά της,αλλά καί τα χαριτωμένα παπαγαλάκια με την κοιλιά χρώματος πορτοκαλί.

    Ο συγγραφέας παίρνει τον ρόλο της κύριας πρωταγωνίστριας καί διηγείται την ιστορία του βιβλίου μέσα από τα δικά της λόγια. Χάνοντας ένα πολύ κοντικό καί αγαπημένο πρόσωπο από τη ζωή μας,είναι σαν να χάνουμε σταδιακά κομμάτια του σώματος καί ολόκληρου του εαυτού μας; Σαν να μας ακρωτηριάζουν σιγά-σιγά με τρόπο που είναι ορατός μόνο σε εμάς κι όχι σε κάποιον άλλον άνθρωπο γύρω μας... Εδώ οφείλω να πω κι ένα μπράβο στον κύριο Γιώργο Μπλάνα για την απόδοση καί μετάφραση του βιβλίου στα ελληνικά,αφού πέτυχε να αναδείξει όλα τα παραπάνω καί τις σκέψεις/θέσεις του συγγραφέα γύρω από το θέμα του υπερκαταναλωτισμού,του καπιταλισμού καί όλων των άλλων κακών που προκαλεί ο άνθρωπος στην φύση καί τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο σε όλους κι όλες εμάς,ακόμη κι αν εθελοτυφλούμε καί δεν θέλουμε να το πιστέψουμε.

   Το βιβλίο ''Η ΖΩΝΤΑΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΤΑΝ ΞΥΠΝΙΑ" του συγγραφέα είναι ένα μυθιστόρημα που βρίθει κοινωνικών ζητημάτων καί μηνυμάτων έχοντας ως τελικούς αποδέκτες εμάς το αναγνωστικό κοινό. Όχι,δεν είναι ένα ανάλαφρο μυθιστόρημα,μα ένα βιβλίο που απαιτεί συγκέντρωση καί καθαρό από άλλες σκέψεις μυαλό για να διαβαστεί καί να εξάγει καθένας καί καθεμία τα δικά του/της συμπεράσματα. Εγώ είμαι βέβαιη πως μελλοντικά θα το διαβάσω πάλι. Γιατί όχι κι εσείς;

                                                             Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΦΛΑΝΑΓΚΑΝ( Richard Flanagan)

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: The living sea of waking dreams

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΛΑΝΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΨΥΧΟΓΙΟΣ