Το τελευταίο δαχτυλίδι

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

Ο συγγραφέας Σπύρος Πετρουλάκης δεν θεωρώ πως χρειάζεται πλέον ιδιαίτερες συστάσεις. Ευρέως γνωστός κι αγαπητός στους κύκλους των αναγνωστών/στριών,έχει καταφέρει να εδραιωθεί προσφέροντάς μας ποιοτικά βιβλία -κατά κόρον κοινωνικού περιεχομένου- μαζί με εκείνα που απευθύνονται στα παιδιά. Άν καί είμαι πιστή αναγνώστριά του,καθώς έχω διαβάσει όλα τα μυθιστορήματά του -πλην ενός,το οποίο ευελπιστώ να το προμηθευτώ σύντομα-,η αλήθεια είναι πως δεν τα έχω επιλέξει με την σειρά με την οποία έχουν εκδοθεί. Ίσως γιατί εκείνα διαλέγουν την κατάλληλη στιγμή να φτάσουν στα χέρια μου. Κάτι ανάλογο συνέβη καί με το βιβλίο του που διάβασα σήμερα. Ο λόγος για το κοινωνικό μυθιστόρημα με τίτλο ''Το τελευταίο δαχτυλίδι'' το οποίο επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας με νέο ανανεωμένο εξώφυλλο. Ένα βιβλίο που αρκετοί/ες από εσάς ήδη το έχετε διαβάσει κατά το παρελθόν καί το έχετε ξεχωρίσει. Να,λοιπόν,που ήρθε καί η δική μου σειρά.

Στο άκουσμα του λιτού του τίτλου,''Το τελευταίο δαχτυλίδι'',οι πρώτες σκέψεις μου είχαν να κάνουν με τον ρόλο που εκείνο θα έπαιζε μέσα στην υπόθεση καί τα χαρακτηριστικά που μπορεί να έφερε αυτό,καθιστώντας το τόσο ξεχωριστό,ίσως καί μοναδικό ( ; )... Πέραν από αυτό,δεν μας φανερώνει κάτι επιπλέον σχετικά με την υπόθεση. Ναι,δεν σας το κρύβω πως γνώριζα κάποια πράγματα για το βιβλίο,αλλά τόσα όσα ήταν αρκετά να εξάψουν την περιέργεια που είχε αρχίσει να γεννάται μέσα στο μυαλό μου. Διάβασα,λοιπόν,την περίληψη του οπισθοφύλλου καί προσπάθησα να συγκεντρώσω την σκέψη μου κάτω από ένα πλαίσιο,πριν να ''βουτήξω'' μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Το ίδιο προτρέπω να κάνετε κι εσείς προτού ξεκινήσετε την ανάγνωση. Για να σας δώσω να καταλάβετε τι εννοώ,θα σας παραθέσω τις αρχικές μου σκέψεις που σχετίζονται άμεσα με το ζήτημα που θίγει ο συγγραφέας μέσα από την υπόθεση του βιβλίου.

Τα παιδιά δεν ανήκουν σε κανέναν. Ούτε καν στους ανθρώπους που τα έφεραν στη ζωή. Λέω ανθρώπους κι όχι γονείς,γιατί γονέας δεν είναι απαραίτητα αυτός που γεννά ένα παιδί,αλλά εκείνος που το μεγαλώνει καί του προσφέρει την ανιδιοτελή του αγάπη,φροντίδα καί ασφάλεια. Έπειτα,σέβομαι απόλυτα την επιλογή μίας γυναίκας,ή,ενός άνδρα του να αποκτήσει ένα παιδί,ή όχι. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι φτιαγμένοι για να γίνουν γονείς. Ούτε συμφωνώ με την ιδέα να αποκτήσει κάποιος/α ένα παιδί απλά καί μόνο για να ικανοποιήσει τον εγωϊσμό,ή,τον κοινωνικό του/της περίγυρο που του/της το ''επιβάλλει'' βάσει των κανόνων της κοινωνίας. Θα μου επιτρέψετε να το θεωρώ μέγα λάθος. Όπως,άλλωστε,αντιλαμβάνομαι τον πόθο μίας γυναίκας,ή,ενός άνδρα που επιθυμούν να κρατήσουν ένα δικό τους παιδί στην αγκαλιά τους. Είναι δύσκολο να μπω στην θέση τους,αφού δεν έχω βρεθεί ποτέ σε ανάλογη κατάσταση,αλλά δύναμαι να φανταστώ την λαχτάρα,την αγωνία καί τον πόνο τους που πολλές φορές μπορεί να τους οδηγήσει καί σε ακραίες συμπεριφορές. Όχι,δεν δικαιολογώ,αλλά κατανοώ.

Στο τραπέζι ''πέφτει'' το ζήτημα της μητρότητας καί της παρένθετης μητέρας που τα τελευταία χρόνια δείχνει να κάνει δειλά-δειλά την εμφάνισή του καί στην χώρα μας. Ένα θέμα ταμπού με μεγάλο αντίκτυπο στην κοινωνία. Δεν σας το κρύβω πως χαίρομαι που η επιστήμη κάνει τόση πρόοδο βοηθώντας ζευγάρια να αποκτήσουν ένα,ή,καί περισσότερα παιδιά. Εγώ,όμως,αρκετές φορές στέκομαι στην ηθική πλευρά του ζητήματος. Πόσο συνειδητοποιημένη μπορεί να είναι μία γυναίκα -ειδικά σε πολύ νεαρή ηλικία-,ώστε να δεχθεί να κυοφορήσει καί να γεννήσει ένα ξένο παιδί; Δεν περνά από το μυαλό της η σκέψη πως μπορεί να δεθεί συναισθηματικά με αυτό το πλάσμα που μεγαλώνει μέσα της καί θα πρέπει να το αποχωριστεί δια παντός καί να το ξεχάσει; Τί είναι,άραγε,αυτό που μας οδηγεί στην απόφαση καί τέλεση μίας πράξης με το όποιο κόστος,που σε αντίθετη περίπτωση ποτέ δεν θα ενεργούσαμε με αυτόν τον τρόπο; Η αγάπη,η φιλοδοξία,η απόκτηση δόξας καί χρημάτων,ή,η ανάγκη;

''Η Νάσια, ένα γεμάτο όνειρα νεαρό κορίτσι από την Καστοριά, κατεβαίνει στην Αθήνα για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά της. Η πρωτεύουσα την ελκύει όπως το φως την πεταλούδα. Θέατρο, χορός, παραστάσεις αποτελούν για εκείνη έναν ονειρικό και παραμυθένιο κόσμο. Τι θα συμβεί όμως όταν απαντήσει στην αγγελία: «Ζητείται παρένθετη μητέρα»; Ποια απρόσμενη τροπή θα πάρει η ζωή της; Άγγελος και Τατιάνα: εκείνη πετυχημένη συγγραφέας παιδικών βιβλίων, εκείνος καταξιωμένος σχεδιαστής κοσμημάτων. Ζουν την απόλυτη ευτυχία, ώσπου ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα θα ανατρέψει τα πάντα στην τακτοποιημένη ζωή τους. Η Τατιάνα ανακαλύπτει το καλούπι με τα πέντε πανομοιότυπα δαχτυλίδια που είχε σχεδιάσει ο Άγγελος. Για τα τρία πρώτα είναι σίγουρη πού βρίσκονται. Προσπαθώντας, όμως, να ανακαλύψει τα άλλα δύο και τις κατόχους τους, θα κληθεί να πληρώσει ένα μεγάλο τίμημα." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Ο συγγραφέας θα μιλήσει για τον τρόπο καί τους λόγους που πιθανώς να προβαίνουν σε αυτήν την απόφαση οι εκάστοτε γυναίκες μέσα από τις δύο κύριες πρωταγωνίστριες του βιβλίου. Την Νάσια που την παρακινεί η ελπίδα καί την Τατιάνα μαζί με τον σύζυγό της τον Άγγελο που τους οδηγεί η λαχτάρα καί ίσως η απελπισία. Εδώ,θα ήθελα να προσέξετε κάτι. Ο συγγραφέας δεν επεκτείνεται τόσο γύρω από το θέμα της παρένθετης μητέρας αλλά στον τρόπο που το αντιμετωπίζουν από τη μεριά τους οι δύο ηρωϊδες. Προσωπικά δεν με ενόχλησε,αλλά αυτό υπόκειται στα υποκειμενικά γούστα του/της κάθε αναγνώστη/στρια. Παράλληλα με τους βασικούς ήρωες καί ηρωϊδες της πλοκής,θα παρελάσουν από μπροστά μας κι άλλα πρόσωπα που θα βοηθήσουν με τη σειρά τους να ολοκληρωθεί η εικόνα του παζλ. Πώς το πεπρωμένο θα ορίσει την μοίρα όλων των προσώπων; Πώς συνδέονται αυτές οι πέντε γυναίκες με τα πέντε δαχτυλίδια; Ποιο το κόστος για την απόκτησή τους;

Όπως καί τα άλλα έργα του συγγραφέα,έτσι κι αυτό,το διάβασα με μία ανάσα μέσα σε λίγες ώρες. Πέρασα από διάφορες συναισθηματικές διακυμάνσεις. Συγκινήθηκα,λυπήθηκα,πόνεσα,απηύδησα,μίσησα καί εντέλει κατάφερα να αισθανθώ την λύτρωση. Όχι,με τον τρόπο που πιθανώς να επιθυμούσα,αλλά με τον τρόπο που έπρεπε να κλείσει αυτός ο κύκλος. Κι όλα αυτά χάρη στην πένα του συγγραφέα που κάθε φορά μπορεί να με ταξιδεύει καί να με κάνει να ξεφεύγω από την πραγματικότητα,αλλά στην ουσία δίνοντάς μου σημαντικές συμβουλές. Αξίζει να το αναζητήσετε κι εσείς!

Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΣΠΥΡΟΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΙΝΩΑΣ