ΩΡΕΣ ΑΙΩΡΕΣ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

  Ο πολυγραφότατος συγγραφέας Γιάννης Καισαρίδης επανέρχεται δυναμικά με το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο ''Ώρες αιώρες'' που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κέδρος. Πρόκειται για μία συλλογή διηγημάτων,που εκτείνονται από τις αρχές του 20ου αιώνα καί φτάνουν μέχρι τις ημέρες μας. Μέσα τους θα βρούμε τις ιστορίες απλών,καθημερινών ανθρώπων όπως εμάς σε καίριες στιγμές της ζωής τους που τους στιγμάτισαν. Κάποιες εκ των ιστοριών είναι αυτοτελείς κι αναφέρονται στη ζωή καί στο έργο κάποιων συγγραφέων καί κάποιες άλλες μοιάζουν σαν να προβαίνουν σε έναν ιδιότυπο διάλογο μεταξύ τους,αφού η μία συμπληρώνει την άλλη...

   ''Ώρες αιώρες'' ο τίτλος που επιλέγει ο συγγραφέας για την παρούσα συλλογή καί μου αρέσει πολύ αυτό το ευφυές λογοπαίγνιο. Δεν σας το κρύβω πως προσπάθησα -δεν ξέρω αν το πέτυχα,ή όχι- να το ''αποκωδικοποιήσω''. Σαν να έψαχνα να βρω την λύση ενός αινίγματος...

Ώρες...

Αιώρες...

Ώρες αιώρες...

Ώρες αι-ώρες..

Ώρες που αιωρούνται...

Ώρες που αναι(ω)ρούνται...

Κι εμείς,εκεί,να προσπαθούμε να ισορροπήσουμε σαν άλλοι ακροβάτες πάνω στο λεπτό σχοινί που λέγεται ζωή κι όχι ακόμη μία παράσταση στο τσίρκο. Να μείνουμε όρθιοι/ες καί να μην παρασυρθούμε μέσα σε αυτήν την ιδιάζουσα δίνη του χρόνου.... Πόση δυσκολία υπάρχει μέσα σε αυτήν ευκολία; Πόσο αδύνατο φαντάζει,ορισμένες φορές,να αποδεχθούμε καί να κατανοήσουμε τη ζωή όπως ακριβώς είναι;

   ''Ώρες,χίλια καρφιά στην πόρτα μας. Ώρες αιώρες στη Σκαπτή-Γραπτή την Ύλη." αναφέρει το οπισθόφυλλο καί αρκούν μόνο δύο απλές προτάσεις για να αναδειχθεί όλο το νόημα της συλλογής των διηγημάτων. Κοινός παρανομαστής ο άνθρωπος καί οι όποιες πληγές φέρει πάνω στο σώμα καί στην ψυχή του μέχρι την τελευταία του αναπνοή αποδεικνύοντας συνεχώς την θνητότητά του... Χίλια καρφιά για να μην ξεχνά ποτέ... Χίλια καρφιά όσα καί τα σημάδια... 

   Ο λόγος του συγγραφέα,ιστορία την ιστορία,μεταμορφώνεται. Άλλοτε πιο δωρικός καί άλλοτε πιο λυρικός προσαρμόζεται στο ποιος/α μιλάει κάθε φορά. Γίνεται παιδί,γυναίκα,έφηβος,άνδρας ενήλικος καί ηλικιωμένος. Η γλώσσα παίρνει κι αυτή ποικίλες μορφές. Πότε απλή δημοτική,πότε καθαρεύουσα καί πότε βασισμένη στην τοπική ντοπιολαλιά καί τους όποιους ιδιωματισμούς έχει ως αποτέλεσμα ένα κείμενο ζωντανό καί ουσιαστικό. Μας μεταφέρει πίσω στο χώρο καί στον χρόνο,αλλά καί στο σήμερα. Κι όλο αυτό μέσα από μία φυσικότητα που δεν μας χωλαίνει. 

   Διαβάζοντας το βιβλίο είχα την αίσθηση πως παρακολουθούσα ταινίες μικρού μήκους είτε σε ασπρόμαυρο,είτε σε έγχρωμο φόντο. Με αρτιότητα λόγου καί σκηνών από την αρχή έως καί το τέλος κάθε ιστορίας,πλημμύρισε η ψυχή μου από συναισθήματα καί σκέψεις. Ήρθα κοντά με τα πρόσωπα των διηγημάτων. Μου επέτρεψαν να ''ανοίξω'' ένα παράθυρο στην ψυχή τους καί να κοιτάξω μέσα. Κάποιοι έγιναν οικείοι καί κάποιοι παρέμειναν ξένοι... Σε καμία,όμως,περίπτωση αδιάφοροι...

  Ώρες αιώρες,λοιπόν,καί κάπου εδώ έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιώ πως ο χρόνος μπορεί να γίνει είτε σύμμαχος,είτε εχθρός... Ναι,μιλάμε για ένα μυθιστόρημα που βρίθει νοημάτων καί μας προσφέρει τέρψη καί τροφή για σκέψη. Ένα μυθιστόρημα που μπορεί να διαβαστεί πολλάκις καί κάθε φορά να μας προσφέρει καί κάτι νέο. Αναζητήστε το.

                                                                     Καλές σας αναγνώσεις!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙΣΑΡΙΔΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΕΔΡΟΣ