Σκοτεινά βάθη

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   

   Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο δεν έχει πολύ καιρό που κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο της αείμνηστης συγγραφέως Susanne Jansson,με τίτλο ''Σκοτεινά βάθη''. Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα διανθισμένο με το απαραίτητο μυστήριο καί σασπένς. ''Σκοτεινά βάθη'',λοιπόν,ο τίτλος καί σε συνδυασμό με την εικόνα που κοσμεί το εξώφυλλο,νομίζω πως ίσως μπορούμε να πάρουμε μία πρώτη γεύση για το τι μέλλει να συναντήσουμε μέσα στις σελίδες του βιβλίου,ίσως πάλι όχι. 

   Αγαπώ την θάλασσα από μικρό παιδί. Μπορώ να την κοιτώ με τις ώρες χωρίς να με κουράζει,ή,να μου αποσπά κάτι άλλο την προσοχή. Η θάλασσα απαιτεί από εμάς σεβασμό κι όχι φόβο. Είτε είναι ήρεμη,είτε είναι ανταριασμένη,πάντα μα πάντα,μπορεί να με γαληνέψει καί να με ''ταξιδέψει''... Πλανεύτρα είναι η θάλασσα σαν μία άλλη σειρήνα που μας παρασύρει σαν άλλον Οδυσσέα με το μελωδικό της τραγούδι. ''Μην ακούς το κάλεσμα της θάλασσας,δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να κρύβει...'' αναφέρει το εξώφυλλο του βιβλίου. Πρόκληση,προσταγή,ή,συμβουλή; Όπως καί να έχει,εγώ τόλμησα καί έκανα μία νοερή βουτιά στις σελίδες του βιβλίου,ώστε να μάθω όσα μπορούσα για την υπόθεση...

   "Καµιά φορά τους χειµώνες, όταν η θάλασσα µοιάζει να βαθαίνει και να σκοτεινιάζει, ακούγονται κραυγές που φτάνουν ως τη στεριά. Κραυγές παιχνιδιάρικες και δελεαστικές. Ο Μάρτιν, που πάντοτε ένιωθε µια ανεξήγητη έλξη προς τη θάλασσα, µετακοµίζει µε τη σύζυγό του Αλεξάντρα και τα δυο µικρά παιδιά τους στο ειδυλλιακό εξοχικό της οικογένειάς του, σε ένα γραφικό χωριό στο νησί Ούρουστ, στις δυτικές ακτές της Σουηδίας. Ένα Σαββατοκύριακο του Γενάρη, ένα τηλεφώνηµα αποσπά την προσοχή του και ο τρίχρονος γιος του εξαφανίζεται αφήνοντας πίσω του µόνο το κόκκινο κουβαδάκι του που επιπλέει στη θάλασσα. Παρά το γεγονός ότι το σώµα του δεν έχει βρεθεί, η αστυνοµία καταλήγει πως πρόκειται για πνιγµό. Όταν η πρώην φωτογράφος της αστυνοµίας Μάγια Λίντε φτάνει στο Ούρουστ, µαθαίνει για την εξαφάνιση του αγοριού και αποφασίζει να κάνει τη δική της έρευνα. Με τη βοήθεια της Μάγιας ο Μάρτιν θα ανακαλύψει τις κρυµµένες αλήθειες της πόλης και των κατοίκων της που ανέκαθεν έδιναν µυθολογική διάσταση στη θάλασσα. Μαζί θα κάνουν µια µακάβρια ανακάλυψη: και άλλα παιδιά έχουν βρει τραγικό θάνατο στα ίδια νερά την ίδια µέρα του Γενάρη, όλα στο ίδιο ακριβώς σηµείο, αν και µε µερικές δεκαετίες διαφορά. Είναι δυνατόν να πρόκειται για σύµπτωση ή µήπως η θάλασσα καλεί τα παιδιά στα σκοτεινά της βάθη;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Αφού,πλέον,είχα λάβει χρήσιμες πληροφορίες από την περίληψη,πέρασα με λαχτάρα στην ανάγνωση του βιβλίου. Έχοντας πάντα κατά νου πως η μετάφραση του βιβλίου έχει γίνει από τον κύριο Γρηγόρη Κονδύλη,αυτό λειτούργησε ως υπέρ του κειμένου. Χωρίς να θέλω να μειώσω σε αξία άλλους μεταφραστές,θα μου επιτρέψετε να εκτιμώ πολύ τη δουλειά του συγκεκριμένου. Δεν ξέρω,κάθε φορά,πως μπορεί καί μας προσφέρει κείμενα,που ενώ είναι μεταφρασμένα στα ελληνικά από το πρωτότυπο,μοιάζουν τόσο ατόφια κι αυθεντικά. Σαν να είναι εξ αρχής γραμμένα στη δική μας γλώσσα. Μην σας πω,σαν να τα έχει γράψει ο ίδιος ο μεταφραστής. Καταφέρνει καί αναδεικνύει στο μέγιστο βαθμό,όχι μόνο τα λεγόμενα του εκάστοτε δημιουργού καί τα συναισθήματα που επιθυμεί να γεννήσει στις ψυχές των αναγνωστών/στριών,μα συνάμα φανερώνει τον τρόπο σκέψης καί γραφής του. 

    Η εξιστόρηση των γεγονότων ξεκινά με ήπιο τρόπο καί αυξάνει σε ένταση καθώς κυλούν οι σελίδες καί εμβαθύνουμε όλο καί περισσότερο στην υπόθεση. Χωρισμένο σε πέντε μέρη,αποτελούμενα από μεστά κεφάλαια,το βιβλίο διαβάζεται με αμείωτο ενδιαφέρον από την αρχή έως καί τον επίλογο. Ένα φινάλε που μπορώ να σας πω πως με ικανοποίησε πολύ. Κινηματογραφική ατμόσφαιρα,απαραίτητες ανατροπές,αρκετό μυστήριο,γρήγορη εναλλαγή σκηνών,σφιχτοδεμένη πλοκή,ρεαλιστικότητα εικόνων καί συμπεριφορών των προσώπων του κειμένου μαζί με τους αληθοφανείς διαλόγους είναι μερικά από τα θετικά στοιχεία του βιβλίου. 

    Το βιβλίο αν καί ανήκει στην κατηγορία των αστυνομικών μυθιστορημάτων,βρήκα ευρηματική καί ευφυή την κίνηση της συγγραφέως να παντρέψει το αστυνομικό στοιχείο με το ζήτημα του φόβου καί της απώλειας. Δεν υπάρχει κάτι χείριστο για έναν γονέα από το να χάνει το παιδί του. Η σκέψη καί μόνο είναι ικανή να προκαλέσει συναισθήματα ανείπωτα καί μη διαχειρίσιμα. Όμως καί πάλι η ελπίδα παραμένει άσβεστη δίνοντας δύναμη καί κουράγιο στα εμπλεκόμενα πρόσωπα. Στο επίκεντρο,επίσης,οι ενδοοικογενειακές καί εν μέρει συζυγικές σχέσεις,ο πόνος,οι ίντριγκες καί οι όποιες αψιμαχίες καί αντιπαλότητες ανάμεσα σε κατοίκους της ίδιας πόλης. Κι όλα αυτά δοσμένα μέσα από τα λόγια των ίδιων των προσώπων του βιβλίου. Χάρη στην αφήγηση κομματιών του κειμένου από διαφορετικό πρόσωπο κάθε φορά,όχι μόνο θα προβούμε σε μία άρτια σκιαγράφηση των χαρακτήρων τους,αλλά θα μας δοθούν όλες οι πληροφορίες συμπληρώνοντας πλήρως το παζλ της ιστορίας. 

    Εν κατακλείδι,μπορώ να σας πω πως μιλάμε για ένα καλογραμμένο βιβλίο που χάρη στην επιτρεπτή δόση μεταφυσικού μας προσφέρει το κάτι διαφορετικό ανάμεσα σε άλλα βιβλία που ανήκουν στο ίδιο είδος. Ναι,με ικανοποίησε -με βάση πάντα τα δικά μου υποκειμενικά αναγνωστικά γούστα- καί σας προτρέπω να το αναζητήσετε κι εσείς,είτε είστε λάτρεις του είδους,είτε επιθυμείτε να μυηθείτε στην ομορφιά ανάλογων έργων.

                                                        Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: SUSANNE JANSSON

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: Vintervatten

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: METAIXMIO