Ο Αυτοκράτορας είμαι εγώ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

   Όλοι κι όλες μιλάμε για ενσυναίσθηση,μα πόσο εύκολο,ή,δύσκολο είναι τελικά να τοποθετήσουμε τον εαυτό μας στην θέση ενός άλλου ανθρώπου,αν εμείς οι ίδιοι/ες δεν βρισκόμαστε ήδη σε παρόμοια κατάσταση; Η κοινωνία μας -καλή τη πίστη- θέλω να πιστεύω πως έχει αρχίσει να ωριμάζει καί να αποδέχεται την διαφορετικότητα,όποια μορφή αυτή κι αν έχει. Μέσα σε αυτήν την προσπάθεια,έχουν γραφτεί πολλά βιβλία από ευαισθητοποιημένους συγγραφείς με σκοπό την κατανόηση,προσέγγιση καί πάταξη οποιασδήποτε μορφής ρατσισμού απέναντι σε ό,τι είναι διαφορετικό απ΄το σύνολο. Πάντα με σεβασμό,προσοχή καί λεπτούς χειρισμούς προσπαθούν να μας φέρουν πιο κοντά στο όποιο ζήτημα,χωρίς να υπάρχει το αρνητικό συναίσθημα του οίκτου. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον αυτισμό. Πάρα πολλοί άνθρωποι διαγιγνώσκονται ως αυτιστικοί,χωρίς αυτό να συνεπάγεται πως είναι λιγότερο άνθρωποι από εμάς τους ''φυσιολογικούς''. Είναι άξιοι/ες καί ίσοι/ες με εμάς κι έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα που έχουμε κι εμείς. Σε καμία περίπτωση δε ζητούν ελεημοσύνη,αλλά να ζουν καί να αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια από τους γύρω τους. 

   Έχουμε,άραγε,αναρωτηθεί ποτέ για τον τρόπο που σκέφτονται καί αισθάνονται όσοι/ες έχουν γεννηθεί με αυτισμό; Ωραίες οι προσπάθειες των επιστημόνων να μας εξηγήσουν,αλλά δεν υπάρχει πιο κατάλληλος άνθρωπος να μας μιλήσει για αυτό το θέμα από ένα άτομο που έχει διαγνωστεί με αυτισμό καί ζει παρέα με αυτόν από τη στιγμή της γέννησής του. Η σημερινή μου πρόταση για εσάς είναι το βιβλίο του συγγραφέα Hugo Horiot,με τίτλο ''Ο αυτοκράτορας είμαι εγώ'' που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Στίξις. Με βασικό υπότιτλο ''Ένα παιδί με αυτισμό αφηγείται'' αμέσως αντιλαμβανόμαστε πως καί ο ίδιος ο συγγραφέας ανήκει στα άτομα που έχουν αυτό το ''χάρισμα''. Όχι,δε ζητάει από εμάς κάτι παραπάνω από το να τον ακούσουμε. Καί για να σας προλάβω,θα μου επιτρέψετε να θεωρώ πως δεν ανήκει στην κατηγορία των βιβλίων που επιδέχονται κριτικής. Δεν πρόκειται να σταθώ στα τεχνικά κομμάτια του κειμένου,μα στην βαθύτερη ουσία του καί το ίδιο προτρέπω να κάνετε κι εσείς.

   Μερικά λόγια για την υπόθεση του βιβλίου: "Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία,όπου ο συγγραφέας,ως παιδί με σύνδρομο Άσπεργκερ,μας ταξιδεύει στην παιδική του ηλικία,από τα τέσσερα μέχρι τα δεκαοκτώ του χρόνια. Σ’αυτό το ταξίδι μοιράζεται μαζί μας όσα βιώνει ένα αυτιστικό παιδί,όντας διαφορετικό,τις αγωνίες,τις εμμονές,τους φόβους,την άρνησή του να μιλήσει,την επιθυμία του να γίνει κάποιος άλλος. Μας αποκαλύπτει πώς έβλεπε τον παράλογο κόσμο μας και τον ανελέητο αγώνα του ενάντια στον εαυτό του και τους άλλους. Ένα συναρπαστικό αφήγημα,τρυφερό αλλά και σκληρό με μοναδική λογοτεχνική δεινότητα."

   Αν θα μπορούσα να περιγράψω το βιβλίο με λίγες λέξεις θα ήταν έντονα συναισθηματικό με τάσεις εσωστρέφειας καί εξομολόγησης την ίδια στιγμή. Ένα βιβλίο βαθειά ουσιαστικό που παρουσιάζει το νόημα της ζωής όπως ακριβώς είναι. Ένα βιβλίο όπου μέσα στις σελίδες του πολλοί/ες θα βρουν κομμάτια του εαυτού τους. Ένα βιβλίο μάθημα για εμάς τους/τις υπόλοιπους/ες που πρέπει κάποια στιγμή να μάθουμε να αποδεχόμαστε τους άλλους ανθρώπους γύρω μας όπως είναι κι όχι όπως θα θέλαμε εμείς να είναι. Ναι,με έκανε να δω τα πράγματα αλλιώς καί να αντιληφθώ -όσον είναι ποτέ εφικτό- τον κόσμο μέσα από τα μάτια του συγγραφέα. Αξίζει να το αναζητήσετε καί να το διαβάσετε είτε έχετε στον κύκλο σας κάποιον άνθρωπο με αυτισμό,είτε όχι. Είναι καιρός,πλέον,να εκλείψουν τα όποια ταμπού καί προκαταλήψεις. Ακούστε καί αγαπήστε τους ανθρώπους. Κι αν δεν μπορείτε,απλά καλό θα ήταν να σωπήσετε καί να μην τους φέρετε ποτέ ξανά σε αμήχανη,δύσκολη θέση.

                                                             Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Hugo Horiot (ΧΟΡΙΟΤ ΧΟΥΓΚΟ)

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: L'Empereur, c'est moi: Une enfance en autisme

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΕΙΡΗΝΗ ΚΩΣΤΟΥΛΑ-ΑΡΓΥΡΟΥ

ΕΠΙΜΕΤΡΟ: Francoise Lefevre

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΣΤΙΞΙΣ