Καταστρέφοντας τους Θεούς

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Υπάρχουν βιβλία που έχουν γραφτεί με σκοπό την ψυχαγωγία του αναγνωστικού κοινού,άλλα που βοηθούν στην ανάπτυξης της κριτικής ικανότητας καί σκέψης καί τέλος,άλλα που λειτουργούν ως ''μεσάζοντες'' που μεταφέρουν τις σκέψεις των δημιουργών αυτούσιες στους αναγνώστες καί στις αναγνώστριες. Είθισται να μιλάμε για ''απαιτητικά'',ίσως καί δύσκολα,βιβλία που αποζητούν από εμάς καθαρό καί δεκτικό νου σε ό,τι φαντάζει αντίθετο καί ξένο για τα πιστεύω μας,μα καί την αμέριστη προσοχή μας. Για να μην παρεξηγηθώ δεν αναφέρομαι σε βιβλία με δυσνόητο περιεχόμενο,ή,πομπώδες λεξιλόγιο καί βαρύγδουπες δηλώσεις,που πιθανότατα δεν θα βγάζουν κανένα νόημα,αλλά σε εκείνη την μερίδα βιβλίων που ενεργοποιούν εκείνο το κομμάτι του νου μας που επικρατεί η λογική κι όχι το θυμικό. Σπάνια,λοιπόν,μου δίνεται η ευκαιρία να διαβάζω βιβλία που να αναπτύσσονται οι ιστορίες τους μέσα σε ένα φιλοσοφικό πλαίσιο,μα όταν συμβαίνει,δράττομαι της ευκαιρίας καί τα προσεγγίζω με μεγάλη θέρμη. Γνωρίζω εξ αρχής πως θα λάβω από εκείνα το κάτι διαφορετικό καί γι'αυτόν τον λόγο αναμένω κάτι αντίστοιχο. Πάλι,όμως,παρασύρθηκα καί ξέχασα να σας πω ποιο βιβλίο σας προτείνω σήμερα. Ο λόγος για το φιλοσοφικό μυθιστόρημα ''Καταστρέφοντας τους Θεούς" του ανερχόμενου συγγραφέα Adam Fury,που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. 

   "Η ιστορία ξεκινάει δεκατρία χρόνια μετά από ένα τραγικό συμβάν: την αυτοκτονία του πρωταγωνιστή. Με τον καλύτερο φίλο του να έχει αναλάβει έναν δύσκολο ρόλο -να πρέπει να εξηγήσει στη μητέρα του αδικοχαμένου εφήβου τα αίτια αυτής της μοιραίας απόφασης- μια μυστική συμφωνία φανερώνεται με σκοπό να επισφραγίσει μια δεύτερη. Μόνο που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Η αινιγματική φιγούρα του “φίλου” δυσκολεύει την κατάσταση, μιας και δεν είναι σαφείς οι προθέσεις του, αλλά ούτε και ο τρόπος που φαίνεται να βοηθούσε τον ήρωα. Όσο η πλοκή προχωράει η δράση κλιμακώνεται, ο κάθε χαρακτήρας, σαν πιόνι, κάνει την κίνησή του, συμμαχίες οργανώνονται στρατηγικά και οι αποκαλύψεις πληθαίνουν, έως ότου πέσουν οι μάσκες και αποκαλυφθούν όλα. Ή σχεδόν όλα… Σε αυτό το μυθιστόρημα ο πρωταγωνιστής θα βρεθεί σε ένα ιδιαίτερο μονοπάτι που χωρίζεται σε δύο δρόμους και θα πρέπει να κάνει την επιλογή του. Είτε θα πρέπει να πράξει αναλογιζόμενος μιας μεταφυσικής του κόσμου είτε να πράξει με την απουσία της. Θα χωθεί αναπόφευκτα στα έγκατα του μηδενισμού, θα παλέψει με νοητικά τέρατα και στο τέλος θα κηρύξει πόλεμο με τους Θεούς και το δημιούργημά τους, την ίδια την ύπαρξη." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Άν καί μιλάμε για ένα πρωτόλειο δείγμα γραφής,ο συγγραφέας μας εκπλήσσει ευχάριστα αποδεκνύοντας πως είναι διατεθειμένος να γράψει ένα μυθιστόρημα που ξεφεύγει από τις όποιες νόρμες,παίρνοντας το ρίσκο να εκτεθεί στο αναγνωστικό κοινό καί να μην συμβιβαστεί. Άλλωστε,σκοπός του βιβλίου καί της φιλοσοφίας είναι να βρει απαντήσεις,μέσω της αμφισβήτησής,σε ζητήματα,σκέψεις καί πεποιθήσεις που σχεδόν από την αρχή της δημιουργίας του ανθρώπινου είδους έως καί σήμερα συμπορεύονται με τους ανθρώπους ταλανίζοντας την ψυχή καί το μυαλό τους. "Τι είναι πραγματικά η δύναμη και μέχρι πού μπορεί να φτάσει; Ποια είναι τα όρια της καταστροφής και γιατί μας γοητεύει τόσο; Ο Ντοστογιέφσκι έχει πει το περίφημο: «αν δεν υπάρχει Θεός,όλα επιτρέπονται». Μπορούμε όντως να συλλάβουμε τούτη την άναρχη ελευθερία;"(απόσπασμα από περίληψη οπισθοφύλλου) 

  Δημιουργία των ανθρώπων,γνώση του εαυτού,έρωτας,φιλία,ζωή καί θάνατος,ελευθερία σκέψης καί πράξης,ύπαρξη ή μη των ανώτερων όντων (θεών),εσωτερική πάλη,ηθελημένο τέλος καί μία τάση για κατάκτηση του ιδεατού καί της απόλυτης γνώσης είναι οι βασικοί πυλώνες πάνω στους οποίους θα στηριχθεί για να ξεδιπλώσει ο συγγραφέας την σκέψη του μέσα στο βιβλίο. Διαβάζοντας το βιογραφικό του συγγραφέα θεωρώ πως είχα τη δυνατότητα να προσεγγίσω περισσότερο,όσο είναι αυτό εφικτό,τον ψυχισμό,τον τρόπο σκέψης του,μα καί την ουσία του κειμένου. Δεν μπορώ να σας πω πως συμφώνησα σε όλα όσα αναφέρει,αλλά εκτίμησα το γεγονός πως χρησιμοποιεί παραδείγματα καί κάνει αναφορά καί σε αντίθετες απόψεις,από τις ιδέες του πρωταγωνιστή του,για να έχει μία ολοκληρωμένη εικόνα. Ο λόγος του,αν κι εσωστρεφής,πιστεύω πως μας βοηθά να προβούμε σε μία αρκετά καλή σκιαγράφηση όλων των προσώπων του κειμένου. Το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί είναι οικείο καί άφθονο καί η φιλοσοφική διάθεση προσαρμόζεται στα δεδομένα του σήμερα,χωρίς να είναι κουραστική. Ναι,δεν μιλάμε για ένα ψυχαγωγικό μυθιστορήμα,μα για ένα βιβλίο που ιντριγκάρει με την καλή έννοια. Δεν ξέρω πόσοι/ες από εσάς θα επιλέξετε να το διαβάσετε,αλλά αν το κάνετε,σας εύχομαι να το απολαύσετε όσο κι εγώ.

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ADAM FURY

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ