Τα φεγγάρια του θερισμού

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Η πολυγραφότατη συγγραφέας Κατερίνα Γκούνα επανέρχεται δυναμικά στα λογοτεχνικά δρώμενα της χώρας μας με το νέο της μυθιστόρημα,με τίτλο ''Τα φεγγάρια του θερισμού'' που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κάκτος. Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που μέσα στις σελίδες του αποτυπώνονται ήθη,έθιμα,προκαταλήψεις καί πεποιθήσεις μίας αλλοτινής για εμάς εποχής,που όμως συχνά-πυκνά οι επιπτώσεις τους είναι φανερές καί στο σήμερα. Άραγε,ποιο μυστικό,ή,νόημα κρύβεται πίσω από τον αλληγορικό του τίτλο; Μήπως η συγγραφέας υπονοεί πως ό,τι θερίσει στην ζωή του ένας άνθρωπος,αυτό καί θα λάβει; Καί τα φεγγάρια; Πώς σχετίζονται με όλο αυτό; Ξέρω πως σας ακούγονται παράξενα όλα αυτά που σας λέω,μα κι εγώ ένιωσα έτσι όταν έπιασα το βιβλίο στα χέρια μου να το διαβάσω. Έβαλα,λοιπόν,στην άκρη του όποιους ενδοιασμούς καί ξεκίνησα να διαβαίνω το νοερό μονοπάτι που θα με οδηγούσε στον κόσμο των ηρώων καί των ηρωϊδων του κειμένου.

   "Θεσσαλονίκη,Οκτώβριος 2010. Μια διαθήκη,μια αναπάντεχη κληρονομιά,ένα χαμένο παιδί και η ατέρμονη αναζήτησή του. Ερμιόνη,Ευγενία,Δάφνη. Μητέρα,κόρη,εγγονή. Τρεις γυναίκες που δεν μπόρεσαν να αλλάξουν τη μοίρα τους. Σε δρόμους παράλληλους,ένας μοναχικός συγγραφέας που μετουσίωσε τις απώλειες της ζωής του σε έμπνευση και έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο. Μια τραγική ιστορία που αρχίζει το 1950, σ’ένα χωριό στο Δέλτα του Αλιάκμονα,με τον θάνατο μιας νέας γυναίκας πάνω στα γινωμένα στάχυα των απέραντων χωραφιών του άντρα της,ενός απ’τους τελευταίους εναπομείναντες τσιφλικάδες. Μια πορεία που τελειώνει στο ίδιο μέρος,εβδομήντα χρόνια αργότερα,οδηγώντας στη δικαίωση και τη λύτρωση. Στο προσκήνιο η Ειρήνη,η κληρονόμος,θα συνθέσει τα κομμάτια της ζωής των τριών γυναικών και όσων βρέθηκαν δίπλα τους..." διαβάζουμε στην περίληψη του οπισθοφύλλου καί αυτομάτως μπροστά στα μάτια μας βλέπουμε να αρχίζει σταδιακά να εμφανίζεται η εικόνα των γεγονότων. Όχι,δεν μας δίνεται ολοκληρωμένη,μα πρέπει να χαθούμε μέσα στις σελίδες του βιβλίου καί να ανακαλύψουμε καί τα υπολοιπόμενα κομμάτια.

    Η συγγραφέας μας πιάνει σφιχτά από το χέρι καί έχοντας ως συντροφιά τον ήρεμο καί ευνόητο τρόπο γραφής της μας φανερώνει τραγικές καταστάσεις,αλήθειες,ψέματα,πάθη,λάθη,επιθυμίες,χαμένα όνειρα μα καί την άσβεστη ελπίδα των ηρώων καί των ηρωϊδων για λύτρωση. Εσκεμμένα κρατά τις όποιες αποστάσεις γίνεται απέναντι στα πρόσωπα του βιβλίου καί τα αφήνει να σκέφτονται καί να πράττουν ελεύθερα. Δεν ασκεί κανενός είδους κριτική,μα αφήνει αυτήν τη δυνατότητα σε εμάς το αναγνωστικό κοινό. Μέσα από αυτού του είδους την αφήγηση των γεγονότων,η συγγραφέας υφαίνει ένα κεντητό όπου θα μιλήσει για τα δεδομένα της ζωής των ανθρώπων της τότε εποχής. Καθένας καί καθεμία αντιπροσωπεύει καί κάτι διαφορετικό μέσα στα πλαίσια τόσο των κλειστών κοινωνιών της επαρχίας,όσο καί των κοινωνιών των μεγάλων πόλεων. Οξύνονται οι όποιες αντιθέσεις καί μοιάζει σαν να παρατηρούμε δύο κόσμους παράλληλους. Στο προσκήνιο η φτώχεια,η αναγκαστική μετανάστευση,η τυφλή υποταγή των γυναικών στους οικείους τους,η παντελής έλλειψη δικαιωμάτων καί έκφρασης,η παραγκωνισμένη θέση τους στην κοινωνία,η αδικία,η εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου,η επιβολή της εξουσίας από τον δυνατό στον αδύναμο,η ατιμωρισία καί ο έρωτας που φαντάζει καταδικασμένος εν τη γενέσει του...

   Άραγε,πώς να αισθάνθηκε η Ειρήνη με το βάρος της ευθύνης που της κληροδοτήθηκε; Προσπάθησα να μπω στην θέση της καί εξέφρασα την επιθυμία να σταθώ στο πλάι της καί να την βοηθήσω να διεκπεραιώσει αυτήν την δύσκολη αποστολή που της ανέθεσαν. Αλλά,δεν ήταν η Ειρήνη το μόνο πρόσωπο της ιστορίας που ένιωσα κοντά του. Η πλειοψηφία των ηρώων καί των ηρωϊδων με άγγιξαν καί μου γέννησαν θετικά συναισθήματα. Από την άλλη μεριά,υπήρξαν κι εκείνοι/ες που όσο κι αν προσπάθησα,δεν σας το κρύβω πως δεν μπόρεσα σε καμία περίπτωση να τους δικαιολογήσω. Οι πράξεις τους -για μένα- είναι άκρως καταδικαστέες. Καί για να είμαι ειλικρινής,δεν περίμενα να αναπτύξω τόσο έντονα συναισθήματα για λογοτεχνικούς ήρωες,αλλά η πένα της συγγραφέως πρόσθεσε μία αληθοφάνεια τόσο στην σκιαγράφηση των χαρακτήρων τους,όσο καί στις καταστάσεις τις οποίες βίωσαν που το κατέστησε εφικτό όλο αυτό.

   Τελειώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου,είναι αλήθεια πως χρειάστηκε να περάσουν λίγες ώρες ώστε να καταλαγιάσει μέσα μου αυτή η θύελλα συναισθημάτων που μαινόταν. Τότε μόνο θα μπορούσα να προβώ σε ένα ασφαλές συμπέρασμα. Ναι,είναι ένα βιβλίο που κατάφερε κι έκαμψε τους όποιους φόβους που ένιωσα στην αρχή καί με έκανε να το τοποθετήσω σε μία ψηλή θέση στην σκέψη μου. Ένα βιβλίο για την διαρκή πάλη για την κατάκτηση της ευτυχίας,παρά τις όποιες αντιξοότητες που υψώνονται μπροστά μας. Ναι,η λύτρωση μπορεί να έρθει,ακόμη κι αν περάσουν πολλά χρόνια. Αργά,ή,γρήγορα όλοι οι κύκλοι κλείνουν. Αναζητήστε το!

                                                                   Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΚΟΥΝΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΑΚΤΟΣ