Ντούμπλε φας

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Η συγγραφέας Ανδριάννα Ξηρού,μετά την συμμετοχή της σε ποιητικές κι όχι μονο συλλογές,επιστρέφει δυναμικά με το νέο προσωπικό της μυθιστόρημα με τίτλο ''Ντούμπλε φας'' που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως καί αυτομάτως θέτει τον πήχη ψηλά. Πρόκειται για ένα αστυνομικό/κοινωνικό μυθιστόρημα με αρκετά στοιχεία νουάρ που το κάνουν να ξεχωρίζει ανάμεσα σε άλλα. Ένα μυθιστόρημα που από τον διφορούμενο χαρακτήρα του τίτλου του μας προϊδεάζει πως οι ανατροπές θα είναι παρούσες καί πως πολλά πρόσωπα καί καταστάσεις του κειμένου μπορούν να λάβουν διαφορετικές ερμηνείες,καθώς τίποτα σχεδόν δεν είναι πάντα όπως φαίνεται... 

   Η αλήθεια είναι πως στο πρώτο άκουσμα του τίτλου ο νους μου πήγε στα ρούχα καί σε άλλα είδη οικιακής χρήσης που μπορούν να φορεθούν/χρησιμοποιηθούν κι από τις δύο πλευρές εξίσου. Το ξέρω πως φαντάζει κάπως αστείο,μα όταν πέρασε το αρχικό ξάφνιασμα,οι σκέψεις μου οδηγήθηκαν σε άλλα μονοπάτια. Αυτή η ιδιαιτερότητα της διπλής ''φύσης'' μπορεί να λάβει κι άλλες ερμηνείες. Όπως για παράδειγμα τον χαρακτήρα καί τον τρόπο σκέψης καί δράσης ενός ανθρώπου. Ακόμη καί την φυσιογνωμία του. Πόσες φορές δεν έχουμε δει ανθρώπους που τους έχουμε βάλει τις όποιες ''ταμπέλες'' βάσει των εξωτερικών τους χαρακτηριστικών; Πόσο λανθασμένα κρίνουμε τα άλλα άτομα γύρω μας από την όποια εξωτερική ομορφιά,ή,ασχήμια; Την όποια συμπεριφορά,ή,στάση ζωής; Μήπως τελικά ό,τι μπορεί να είναι,ή,να φαντάζει έξω από τα δικά μας πλαίσια,να είναι απλά ακόμη ένα ντούμπλε φας που μας παραπλανά;

    Έπειτα,είναι αυτή η εικόνα του εξωφύλλου που μέσα από τη δωρικότητά της δεν μας επιτρέπει να στρέψουμε αλλού την προσοχή μας. Αυτό το διαπεραστικό βλέμμα με την ετεροχρωμία στα μάτια είναι κάτι που δεν μπορείς να του ξεφύγεις. Σαν να κοιτά βαθειά μέσα στην ψυχή σου... Σαν να μπορεί να δει καί να ακούσει μύχιες σκέψεις,συναισθήματα καί μυστικά. Ναι,είναι ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα που έχω δει μέχρι σήμερα καί τολμώ να σας πω πως η ένταση του βλέμματος με συνόδευε από την αρχή έως καί το τέλος της ανάγνωσης του βιβλίου. Αυτό το ζευγάρι ματιών άφησε ''σημάδια'' πάνω στην ψυχή μου καί θα μείνει καιρό νωπό στην μνήμη μου...

    ''Ένας άνθρωπος που δεν γνώρισε ποτέ στοργή και χάδι, που δεν ήξερε πού ανήκει, αλλά ήθελε κάπου να ανήκει. Ένας άνθρωπος που νόμιζε ότι μία μαφιόζικη συμμορία είναι η οικογένειά του. Ένας άνθρωπος που δεν γεννήθηκε, αλλά έγινε δολοφόνος -κι ας δάκρυζε κάθε φορά που έπαιρνε την εντολή να σκοτώσει. Ο Μιχάλης Πετράκης, αγνώστου πατρός, που όλοι στη νύχτα ήξεραν με το παρατσούκλι «Ντούμπλε Φας», αποζητά την αγάπη, να δώσει και να πάρει. Αλλά και να κλείσει τους ανοικτούς λογαριασμούς του με το παρελθόν. Όμως, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα, όπως λέει ο ίδιος. Πόσες πιθανότητες έχει να αλλάξει εκείνος;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Άνδρας,λοιπόν,ο κύριος πρωταγωνιστής του βιβλίου κι ενώ μιλάμε για έναν άνθρωπο που δεν θεωρείται σε καμία περίπτωση ήρωας,ούτε κι ενσαρκώνει αυτά τα ιδανικά,είναι άκρως προσιτός. Μέσα από τις σκέψεις,τα πάθη,τα λάθη καί τις εμπειρίες της ζωής του φαντάζει όλο καί πιο ανθρώπινος. Οξύμωρο φαντάζει πως γίνεται,λοιπόν,ένας τέτοιος λογοτεχνικός χαρακτήρας να μπορεί να αγαπηθεί από το αναγνωστικό κοινό. Μα να που συμβαίνει κι αυτό. Η συγγραφέας μπαίνει στην θέση του ήρωα καί μιλάει εξ αυτού. Μεγάλο πλεονέκτημα του βιβλίου,πέρα από την στρωτή γραφή της συγγραφέως,ο τρόπος που αναδεικνύει αυτούσια την ανδρική ψυχολογία καί σκέψη. ''Αποποιείται'' την γυναικεία της φύση καί εισχωρεί στο ανδρικό μυαλό φανερώνοντας όλα όσα κρύβονται μέσα σε αυτό. Σε καμία περίπτωση δεν παρεκκλίνει από τον αρχικό της σκοπό. Μένει εκεί συγκεντρωμένη,απαλλαγμένη από περιττά φτιασίδια. Ακόμη καί το λεξιλόγιο το οποίο χρησιμοποιεί είναι ταυτισμένο με το όλο κλίμα της υπόθεσης. Η συγγραφέας έχει φροντίσει κι έχει ένα άρτιο αποτέλεσμα. Έτσι δικαιολογείται κι αυτό που προανέφερα στον πρόλογό μου σχετικά με τις νουάρ επιρροές τόσο πάνω στον κεντρικό πρωταγωνιστή,όσο καί σε κάποια σημεία της υπόθεσης. 

   Μέσα,λοιπόν,από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του ήρωα,όχι μόνο θα προβούμε σε μία ορθή σκιαγράφηση του χαρακτήρα του,μα καί των λοιπών προσώπων που θα συναντήσουμε μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Όλοι κι όλες φαντάζουν σαν τα αναπόσπαστα κομμάτια ενός παζλ που όταν ενωθούν μας δίνουν την πλήρη εικόνα. Κάθε πρόσωπο θα αντιπροσωπεύσει καί το κάτι διαφορετικό. Θα αναπτύξουμε συναισθήματα για αυτά τα πρόσωπα. Θα δούμε στοιχεία του εαυτού μας πάνω τους καί θα θελήσουμε καθένα από αυτά στο τέλος να λάβει την όποια τιμωρία,ή,επιβράβευση. Όχι,δεν θα είναι εύκολο το μονοπάτι που θα πρέπει να διαβούν,αλλά έτσι έχει ορίσει η μοίρα. Κι από αυτήν κανείς καί καμία δεν μπορεί να ξεφύγει. Παράλληλα,θα δούμε καταστάσεις καί γεγονότα που όρισαν σε μεγάλο βαθμό το κοινωνικό καί πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας μας. 

   Εν ολίγος,το ''Ντούμπλε φας'' είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί από την πρώτη έως καί την τελευταία του σελίδα ικανοποιώντας ακόμη καί τους/τις πιο απαιτητικούς/ες αναγνώστες/στριες συμπεριλαμβανομένης κι εμένα της ίδιας. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.

                                                           Καλά σας αναγνώσματα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΑΝΔΡΙΑΝΝΑ ΞΗΡΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΛΥΚΟΦΩΣ