ΣΤΙΣ ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Κυκλοφόρησε,προσφάτως,από τις εκδόσεις Κέδρος η νέα ποιητική συλλογή της ποιήτριας Γαλάτειας Βέρρα,με τίτλο ''Στις συνοικίες του απείρου'' καί σήμερα μου δόθηκε η δυνατότητα,όχι μόνο να διαβάσω τα ποιήματα της συλλογής,αλλά καί να γνωρίσω για πρώτη φορά την πένα της ποιήτριας. Μία πένα μοναδική κι αυθεντική που πλημμυρίζει τις ψυχές καί την σκέψη των αναγνωστών/στριων από πληθώρα συναισθημάτων καί προβληματισμούς της καθημερινότητας κι όχι μόνο. Με βαθειά κοινωνικό μήνυμα,τα ποιήματα θα μιλήσουν για όλα όσα ταλανίζουν την ανθρώπινη ψυχή. Ξεριζωμός,προσφυγιά,ένδεια όχι μόνο υλικών μα κι άυλων αγαθών,δυστυχία,απομόνωση,έλλειψη εμπιστοσύνης καί ανθρωπιάς,φιλία,αγάπη,έρωτας,πόνος που προέρχεται από την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου,ή,της ελευθερίας κι άλλα τόσα που μας συντροφεύουν σαν άλλα φυλαχτά,ή,βαριές αλυσίδες στα πόδια θα προσπαθήσει να αναδείξει η ποιήτρια μέσα από την παρούσα συλλογή. 

   Άν καί σε όλα τα άλλα είδη βιβλίων που διαβάζω,έχω την -σωστή,ή,λανθασμένη- άποψη πως επιτελεί σημαντικό ρόλο η εικόνα του εξωφύλλου,αφού από εκεί ξεκινά η μύησή μας στην υπόθεσή τους,όσον αφορά τις ποιητικές συλλογές έχω,κατά κόρον,την αντίθετη άποψη. Τί εννοώ με αυτό; Αγαπώ την δωρικότητα των εξωφύλλων τους,μα να που οι ''κανόνες'' είναι για να ''σπάνε''. Στην παρούσα συλλογή έχει γίνει πολύ σωστή καί ταιριαστή επιλογή στο εξώφυλλο που παντρεύεται άψογα τόσο με τον τίτλο,όσο καί με το ύφος των ποιημάτων. Σαν να ζωντάνευε μπροστά μου όλο το σκηνικό καί να περπατούσα μέσα σε αυτές τις συνοικίες όπου τα πάντα φάνταζαν να οδεύουν προς το άπειρο... 

   Συνοδοιπόρο μου σε αυτό το νοερό ταξίδι της ψυχής είχα την γραφή της συγγραφέως,που άλλες φορές φάνταζε να με προφυλάσσει κι άλλες να με αφήνει ελεύθερη να ''εκτεθώ'' στον όποιον κίνδυνο,ώστε να λάβω ένα χρήσιμο μάθημα για την μετέπειτα πορεία της ζωής μου. Όχι. Δεν ωραιοποιεί καταστάσεις,ούτε λειαίνει τις κοφτερές ''γωνίες'' της πραγματικότητας. Μιλάει με αλήθειες. Αλήθειες που είτε προκαλούν αρνητικά συναισθήματα,είτε μας βοηθούν. Τα ποιήματά της είναι γραμμένα σε ελεύθερο στίχο με οικείο λεξιλόγιο καί γεμάτα από εικόνες. Αγαπημένο μου δε στοιχείο τους ο τρόπος που επιλέγει η ποιήτρια να περάσει από τον έναν στίχο στον άλλον. Αυτός ο απότομος ''διαχωρισμός'',όχι μόνο μας επιτρέπει να κάνουμε μία παύση,αλλά καί να τονιστεί ακόμη περισσότερο η δύναμη καί η ουσία των λεγομένων της ποιήτριας. Για να αντιληφθείτε τι εννοώ,παρακάτω,σας παραθέτω ένα ποίημα.

 " Της είπε: «Πίστεψέ με. Σ’ αγαπώ».

Και οι καιροί να αδειάζουν

στις φλέβες του.

Έβγαλε το πανωφόρι του

και το άφησε στους ώμους της.

Το ψύχος συνεχιζόταν.

Στα μάτια, στο ύφος, στην καρδιά.

Σκέφτηκε: Πόσο αληθινά έμοιαζαν

τα λόγια. Ήταν όμως;

Αμφιβολία μεγεθυσμένη

στους αιώνες..."

  Ξέρετε,ποια ήταν η αρχική μου σκέψη όταν έκλεισα την συλλογή καί αφορά στο σύνολό της την ποίηση; Άραγε,υπάρχουν τα κατάλληλα λόγια να μιλήσουν για εκείνη,όταν η ίδια η ποίηση τα έχει πει όλα; Εγώ προσπάθησα,μα δεν ξέρω αν τα κατάφερα. Το μόνο σίγουρο είναι πως έμεινα αρκετά ικανοποιημένη από την ανάγνωση της παρούσας συλλογής. Είναι μία αρκετά καλή πρόταση για τους λάτρεις καί μη της ποίησης.

Καλή ανάγνωση!

ΠΟΙΗΤΡΙΑ: ΓΑΛΑΤΕΙΑ Ι. ΒΕΡΡΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΕΔΡΟΣ