Μίνι Καύσωνας

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Μετά το (πολυαγαπημένο μου) ''Η τελευταία νύχτα της Αδέρας'',ο συγγραφέας Μιχάλης Δαγκλής,παραμένει πιστός στην λογοτεχνία του τρόμου,προσφέροντάς μας μέσα από το νέο του μυθιστόρημα,με τίτλο ''Μίνι Καύσωνας'' μία εκ διαμέτρου αντίθετη ιστορία που υπόσχεται να μας προκαλέσει την αίσθηση της αφόρητης ζέστης που προκαλείται από ακραία καιρικά φαινόμενα,όπως ο καύσωνας. Δεν έχω διαβάσει όλα τα έργα του συγγραφέα (μόλις δύο μαζί με αυτό),μα μπορώ να σας πω με σιγουριά πως πρόκειται για έναν δημιουργό που δεν μένει στάσιμος,διαρκώς εξελίσεται καί ελίσσεται κρατώντας μόνιμα ''ζωντανή'' την όρεξη του αναγνωστικού κοινού για το επόμενο έργο του. Ναι,υπάρχουν δημιουργοί που τους/τις ''ακολουθούμε'' ως αναγνώστες/στριες γνωρίζοντας το τι ακριβώς περιμένουμε να μας δώσουν. Ο Μιχάλης Δαγκλής ανήκει σε εκείνη την κατηγορία,-ίσως να μην είναι τόσοι/ες πολλοί/ες-,με τους/τις συγγραφείς που αγαπάμε να διαβάζουμε έργα τους,εξαιτίας αυτής της ιδιαιτερότητας της φύσης των έργων τους. Πως δηλαδή κάθε φορά δεν ξέρουμε τι να αναμένουμε,κι όμως να μην μας απογοητεύουν ποτέ. Ναι,είναι δύσκολο,αλλά ο συγγραφέας αποδεικνύει πως είναι εφικτό.

   ''Μίνι καύσωνας'' ο τίτλος,όπως προείπα,του νέου βιβλίου καί αυτό που έχω παρατηρήσει είναι πως ο συγγραφέας ποτέ δεν προβαίνει σε μία τυχαία επιλογή τίτλου,ούτε χρησιμοποιεί μία φράση που θα τραβήξει τα βλέμματα σαν ένα λαμπερό πυροτέχνημα. Ουσιαστικά,η ανάγνωση του βιβλίου καί η μύησή μας στον κόσμο του ξεκινά από εκεί. Άραγε,ποια είναι η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό σας,πέρα από το όποιο προφανές; Πώς ένας μίνι καύσωνας μπορεί να έπαιξε τόσο δραματικό ρόλο στην υπόθεση καί σε όσα θα ζούσαν τα πρόσωπα του βιβλίου; Μήπως υπήρχε ένας συμβολισμός,ή,μία αλληγορία πίσω από αυτόν; Έπρεπε να ανακαλύψω όσα περισσότερα γινόταν,χωρίς να μειωθεί στο ελάχιστο το ενδιαφέρον καί η όποια πάλη συναισθημάτων που ήδη είχε ξεκινήσει μέσα μου. Όχι,βέβαια,πως θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο.

   Ένιωθα,λοιπόν,την ανάγκη να βρω κάποια στοιχεία,έστω καί ελάχιστα,οπότε στράφηκα στην περίληψη του οπισθοφύλλου καί σας την παραθέτω αυτούσια. "Ένα πετράδι ανεκτίμητης αξίας Ο διευθυντής στο καζίνο του Ελληνικού δολοφονείται με βάναυσο τρόπο. Οι κακές γλώσσες λένε πως εκτελέστηκε από τον υπόκοσμο. Η Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών ανακαλύπτει πως από το γραφείο του άντρα έχει κλαπεί η Ομορφιά του Κόσμου, ένα πετράδι αξίας εκατομμυρίων. Ένας ερωτευμένος με ένα κουτό σχέδιο Ο Ντάνι ζει μια αδιάφορη, χωρίς νόημα ζωή. Κρυφά ερωτευμένος με μια συνάδελφο του από τη δουλειά, αποφασίζει να τη βρει στο νησί, όπου θα περάσει το καλοκαίρι της δουλεύοντας σαν εθελοντής στην πυροσβεστική. Η πιο καταστροφική πυρκαγιά που έπληξε ποτέ την Ελλάδα Η σπείρα που έκλεψε το πετράδι θα βρει καταφύγιο στο ίδιο νησί, τη στιγμή που ξεσπά μια πελώρια φονική πυρκαγιά, κόβοντας κάθε διέξοδο. Η κατάσταση βγαίνει εκτός ελέγχου με τα έντονα καιρικά φαινόμενα να επιδεινώνουν το ολοκαύτωμα. Ο Ντάνι βρίσκεται παγιδευμένος μαζί με την κοπέλα των ονείρων του, καθώς ένα τσούρμο από αδίστακτους μαχαιροβγάλτες τους καταδιώκει, σε μια κούρσα ενάντια στον χρόνο." 

   "-Ένα ρομάντζο σπαρμένο με σφαίρες,αίμα και φωτιά-" είναι η τελευταία φράση που κλείνει ουσιαστικά την περίληψη καί εγώ επιλέγω να σταθώ σε αυτήν,θεωρώντας την ως ένα από τα πιο κομβικά σημεία που εκεί θα στηριχθεί ο συγγραφέας για να αποτυπώσει πάνω στο χαρτί όλη την ιστορία. Ενώ ταυτόχρονα,ενισχύει την αρχική μου θέση πως είναι ένας συγγραφέας που μπορεί να προσαρμόζει το σκεπτικό καί την γραφή του,με αποτέλεσμα βιβλία θρίλερ που το αίσθημα του φόβου έρχεται καί μας παρασύρει μέσα σε μία γλυκειά κι ατέρμονη δίνη από την οποία δεν θέλουμε ποτέ να ξεφύγουμε... Καθόλου τυχαία,άλλωστε,η αγάπη καί η εμπιστοσύνη στην πένα του,τόσο από το αναγνωστικό κοινό,όσο κι από άλλους ομότεχνούς του.

   Ο συγγραφέας αυτήν την φορά επιλέγει να κινηθεί σε διαφορετικά μονοπάτια καί να αφυπνιστεί το αίσθημα του φόβου καί της αγωνίας στις ψυχές των αναγνωστών/στριων μέσα από μία εναλλακτική ιστορία όπου τις καθημερινές,ρεαλιστικές καί κωμικές καταστάσεις μαζί με την όποια ανεμελιά συνάδει με εκείνες,τις διαδέχονται οι αναπάντεχες ανατροπές,η ακατάπαυστη δράση,το έντονο κυνηγητό της ζωής από τον θάνατο,το παρελθόν που,αν καί δείχνει πως παραμένει σε κατάσταση μακράς ύπνωσης,καραδοκεί να ξεχυθεί με ολέθρια αποτελέσματα καί να σαρώσει τα πάντα γύρω του.

  Όταν ξεκίνησα την ανάγνωση του βιβλίου,ποιος/α θα μου το έλεγε καί θα το πίστευα,πως φτάνοντας,αισίως,σε αυτόν τον εξαιρετικό (κατά την δική μου άποψη) επίλογο,θα έφτανα στο σημείο που ένας μίνι καύσωνας θα με επηρέαζε τόσο πολύ καί η δύναμη της αφόρητης ζέστης που τον συνοδεύει θα έμοιαζε σαν τις πύρινες φλόγες μία ολέθριας φωτιάς που ''γλείφοντας'' το κορμί μου,άφηναν τα σημάδια της πάνω μου ανεξίτηλα. Καί κάπου εδώ να σας πω πως βρήκα για ακόμη μία φορά αρεστή τη δεξιοτεχνία της γραφής του συγγραφέα που αναδεικνύει συναισθήματα καί την ψυχολογία όλων των προσώπων του κειμένου,χάρη στη σφιχτοδεμένη δομή,τη συνεχόμενη καί γρήγορη εναλλαγή σκηνών,την κινηματογραφική δράση,την ανεπιτήδευτη γλώσσα καί την αστείρευτη φαντασία που συγκρούεται καί ταυτόχρονα συνδέεται με την πεζή πραγματικότητα. Εγώ το βιβλίο το διάβασα με μία ανάσα. Σπεύστε να το προμηθευτείτε κι εσείς!

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΑΓΚΛΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ