Πρέπει να σώσουμε τον Χάρη

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Το όνομα καί το συνολικό έργο του συγγραφέα Γιώργου Δάμτσιου δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Κι όχι επειδή το λέω εγώ,αλλά όλη η παρουσία του,καθώς καί η πένα του,όλα αυτά τα χρόνια έχουν αποδείξει περίτρανα το τι αξίζουν κατακτώντας τους κριτικούς,τους ομότεχνούς του μαζί με εμάς το αναγνωστικό κοινό. Έχει μία ικανότητα να προσαρμόζεται άψογα καί να κινείται από την λογοτεχνία του τρόμου καί της φαντασίας στα βιβλία περιπέτειας με μία φυσικότητα που λίγες φορές συναντάμε σε κάποιον/α δημιουργό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα βιβλία εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους,με κοινό παρανομαστή την δυνατή γραφή καί τον πειστικό λόγο του συγγραφέα. Εγώ είχα την καλή τύχη να τον ''γνωρίσω'' από ένα,-πολύ αγαπημένο μου-,μυθιστόρημα θρίλερ κι έπειτα από τις συμμετοχές του σε διάφορα άλλα συλλογικά έργα. Είναι αλήθεια πως από τότε έκανα μία παύση καί σήμερα είχα την χαρά να διαβάσω το νέο του βιβλίο,με τίτλο ''Πρέπει να σώσουμε τον Χάρη" που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Πρόκειται για ένα αλλιώτικο μυθιστόρημα περιπέτειας που απευθύνεται τόσο σε ενήλικες,όσο καί σε εφήβους.

   "Πρέπει να σώσουμε τον Χάρη",όπως προείπα ο τίτλος του βιβλίου κι αυτόματα έκανα τον συνειρμό πως πρέπει να διαβάσω αυτό το βιβλίο! Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με ''τράβηξε'' τόσο πολύ προς το βιβλίο. Αλλά ένιωθα ένα άηχο κάλεσμα που σιγοψυθίριζε το όνομά μου. Ειδικά,αυτή η εικόνα του εξωφύλλου με την ξύλινη,κουνιστή γέφυρα που ένωνε το σημείο που βρισκόμασταν με το άπειρο που εκτεινόταν μέσα στο πυκνό δάσος,φάνταζε τόσο θελκτικό. Ακόμη κι η αίσθηση πως μπορούσε,ανά πάσα στιγμή,να σπάσει ένα ξύλο,ή,ένα σχοινί καί να βρεθώ αυτομάτως στο κενό,δεν μου προξένησε κανένα φόβο! Αντιθέτως,μου ιντρίγκαρε ακόμα παραπάνω τη σκέψη καί την φαντασία...

   Με δεδομένο πως το βιβλίο γράφτηκε για πρώτη φορά πριν από οκτώ χρόνια καί εκδόθηκε μόλις τώρα,είναι η τρανή απόδειξη πως τα μυθιστορήματα,όχι μόνο δεν έχουν ημερομηνία λήξης που να ορίζει συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για να διαβαστούν,αλλά ότι πάντα υπάρχει η κατάλληλη στιγμή για να παρουσιαστούν στο αναγνωστικό κοινό καί να αγαπηθούν από αυτό. Προσωπικά θεωρώ πως ήταν η τέλεια χρονική συγκυρία. Μία επιπλέον απόδειξη του αστείρευτου ταλέντου καί της φαντασίας του συγγραφέα που δεν περιορίζεται,ούτε αναμασά τις ίδιες καί τις ίδιες ιδέες καθιστώντας τόσο αδιάφορο εκείνον,όσο καί μονότονα καί κουραστικά τα έργα του. 

    "Η ρουτίνα μιας ήσυχης κωμόπολης σπάει όταν εμφανίζονται τέσσερις άντρες με ένα παράξενο μαύρο αυτοκίνητο και αρχίζουν να εκμαιεύουν πληροφορίες γύρω από ένα δεκατριάχρονο παιδί, τον Χάρη, ο οποίος βρίσκεται καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι. Ένας φίλος του αντιλαμβάνεται την περίεργη συμπεριφορά τους και σπεύδει να ενημερώσει εκείνον και την υπόλοιπη παρέα τους.  Και τότε το ανελέητο κυνηγητό ξεκινά. Οι τέσσερις άντρες θέλουν να απαγάγουν τον Χάρη επειδή γνωρίζουν ότι κρύβει ένα μεγάλο μυστικό. Είναι βέβαιοι ότι θα τα καταφέρουν επειδή έχουν τον τρόπο να περνούν απαρατήρητοι από κάθε ενήλικα.  Μόνο που οι φίλοι του Χάρη είναι παιδιά του δημοτικού! Και αποφασίζουν να κάνουν το αδιανόητο και να βρουν αυτοί τον τρόπο για να τον σώσουν. Μια περιπέτεια με φόντο την ελληνική ύπαιθρο. Μια ιστορία για την παιδική φιλία. Ένα διήμερο που θα καθορίσει τις ζωές έξι παιδιών." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Ο συγγραφέας γίνεται ο ίδιος πάλι παιδί καί μαζί με εκείνον γινόμαστε κι εμείς. Μας ''παρασύρει'' σε ένα ταξίδι στο χρόνο,όπου άκμαζαν η ανεμελιά,η ανιδιοτέλεια,η ουσιαστική καί δυνατή φιλία,η απαλλαγή από τα καθημερινά άγχη,αλλά ο φόβος,οι μύχιες,δεύτερες σκέψεις καί οι όποιες τάσεις ρατσισμού δεν είχαν καμία θέση στην σκέψη καί στην καρδιά μας. Τότε που όλα ήταν ξένοιαστα κι άρχιζαν τα πρώτα καρδιοχτύπια. Τότε που οι όποιοι τσακωμοί,ανάμεσα σε φίλους/ες,ήταν παροδικοί καί τα πάντα ξεχνιόντουσαν στο λεπτό με αποτέλεσμα φιλίες που ενισχύονταν ακόμη περισσότερο από πριν. Στόχος,λοιπόν,του συγγραφέα μέσα από αυτήν την μοναδική περιπέτεια που θα βιώσουν οι ήρωες καί οι ηρωϊδες του βιβλίου,είναι η ανάδειξη της αξίας καί ομορφιάς της φιλίας. Αποδεικνύει,επίσης,πως όλοι κι όλες έχουμε δικαίωμα στις δεύτερες ευκαιρίες καί πως τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα,αρκεί να το θελήσουμε. Ναι,θα υπάρξουν δυσκολίες,ίσως καί να βιώσουμε τραγωδίες,αλλά αυτά δεν θα πρέπει να λειτουργήσουν ως τροχοπέδη,μα σαν κινητήριος δύναμή μας.

   Εν κατακλείδι,μιλάμε για ένα καλογραμμένο καί βαθειά ουσιαστικό μυθιστόρημα που ψυχαγωγεί καί διδάσκει σημαντικά διδάγματα προς όλους κι όλες που θα επιλέξουν να το διαβάσουν. Αυτή η προσταγή που κρύβεται πίσω από τον τίτλο ''Πρέπει να σώσουμε τον Χάρη'',ξέρετε τί τελικά μου αφήσε ως εντύπωση; Πως θα πρέπει να σώσουμε όλοι κι όλες μας το παιδί που υπάρχει κρυμμένο μέσα μας καί την καθαρότητα της ψυχής του. Αναζητήστε το!

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΜΤΣΙΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ