ΤΑ ΑΧΝΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΜΑΡΦΑ

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

   Κυκλοφορεί σε 2η έκδοση από τις εκδόσεις Κέδρος το βιβλίο του συγγραφέα Νίκου Τσιπόκα,με τίτλο ''ΤΑ ΑΧΝΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΜΑΡΦΑ". Πρόκειται για μία συλλογή 21 αυτοτελών ιστοριών που περιέχει καί το ομώνυμο διήγημα με τον τίτλο του βιβλίου. Μία εναλλακτική στα όρια του αλλιώτικου καί γαργαλιστικά εθιστικού συλλογή,που μέσω των προσωπικών εμπειριών ζωής των ηρώων καί των ηρωϊδων που θα συναντήσουμε μέσα σε αυτό,μαζί με τον συγγραφέα θα προσπαθήσουμε να εξερευνήσουμε καί να αναδείξουμε μύχιες σκέψεις καί πτυχές της ανθρώπινης ψυχής,με ''όπλο'' μας την διαφορετική μορφή αφήγησης από ιστορία σε ιστορία. 

   Ξεκινώντας την ανάγνωση της συλλογής,έδωσα στον εαυτό μου τον απαραίτητο χρόνο για να προσαρμοστεί σε αυτό το ιδιαίτερο ύφος γραφής του συγγραφέα,που εναλλάσσεται από μπλαζέ καί κάπως,-ας μου επιτραπεί η φράση-,φευγάτο σε μία ωμή,καθημερινή κι άκρως αληθοφανή γλώσσα,που ''κόκκαλα δεν έχει,μα κόκκαλα τσακίζει'',όπως σοφά λέει η λαϊκή ρήση. Ένας ρεαλισμός που δεν ωραιοποιεί καταστάσεις,μα χάρη στο καυστικό,σαρκαστικό κι αυτοσαρκαστικό,οξυδερκές χιούμορ του συγγραφέα τονίζει όλα όσα είτε μας προκαλούν παροδική αίσθηση ευτυχίας,είτε μας πληγώνουν. Μόνο που στην δεύτερη περίπτωση μας βοηθούν να νιώθουμε πως ακόμα είμαστε ζωντανοί/ες. Ναι,αρχικά παραξενεύτηκα με το στυλ του συγγραφέα,αλλά κατά βάθος ήξερα πως θα μου πρόσφερε κάτι άλλο από τα συνηθισμένα. Ή τουλάχιστον,ο τρόπος που θα μου τα μετέδιδε θα τα καθιστούσε πρωτότυπα. Σε αυτό προσθέστε την ευγλωττία του συγγραφέα,που μπορεί να σοκάρει,αλλά στοχεύει εκεί που πρέπει,την κινηματογραφική οπτική καί τις γλαφυρές εικόνες που παίρνουν σάρκα κι οστά μπροστά στα μάτια μας.

    "Πώς να περιγράψεις το αλλόκοτο, τις συμπτώσεις, τη σημασία των αντικειμένων στις πιο κρίσιμες στιγμές; Σκηνές σινεμά, είκοσι μία μικρού μήκους ταινίες, ένα αφηγηματικό installation με καταιγιστική δράση, με μια γλώσσα που σε κάνει να θες να ρισκάρεις, να σταματήσεις να μετράς, να κατεβάζεις app, να προσπαθήσεις να της μιλήσεις τελικά. Οι στιγμές αλλάζουν όταν βουτάμε μέσα τους." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

  Έχοντας διαβάσει το βιογραφικό του συγγραφέα,μπορώ να αντιληφθώ το πως χρησιμοποιεί στοιχεία από την δική του ζωή μέσα στις υποθέσεις των διηγημάτων,καθιστώντας έτσι τα πρόσωπα καί τις καταστάσεις που βιώνουν πιο οικεία για εμάς το αναγνωστικό κοινό. Προσέξτε! Δεν μιλάμε για αυτοβιογραφικά στιγμιότυπα ζωής του συγγραφέα μέσα στα κείμενα καί αυτό το κάνει ξεκάθαρο για να μην υπάρξουν τυχόν παρεξηγήσεις. Άλλωστε στην θέση όλων αυτών των προσώπων θα μπορούσαμε να είμαστε όλοι κι όλες εμείς. Εμείς,που παρά τις όποιες αντιξοότητες αντιμετωπίζουμε,ή,γινόμαστε μάρτυρες αυτών,επιθυμούμε να ζήσουμε,αν καί η ασχήμια,η εκμετάλλευση των αθώων καί αδυνάτων,καθώς καί η σαθρότητα σε πολλά επίπεδα αποτελούν μάστιγες των σύγχρονων κοινωνιών. 

    Από την φτώχεια,την προσφυγιά,την μοναξιά,την απομόνωση,τις αντικειμενικά δύσκολες ανθρώπινες σχέσεις σε πολλά επίπεδα (από οικογένεια έως καί τους φίλους/τις φίλες),τον έρωτα και πολλά ακόμη,είναι σαφές πως ο συγγραφέας προβαίνει σε ένα αιχμηρό σχόλιο που μας ταρακουνά από τις αναπαυτικές μας θέσεις,αναμένοντας από εμάς να μην παραμείνουμε αδρανείς,αλλά να ενεργοποιηθούμε για ένα καλύτερο αύριο.

    Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση!

   

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΠΟΚΑΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΕΔΡΟΣ