Κληρονομιά θανάτου

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Η κληρονομιά ως λέξη είναι συνήθης κι άκρως οικεία ως άκουσμα,καθώς την χρησιμοποιούμε αρκετά συχνά στην καθημερινότητά μας γιατί προσδίδει μία επιπλέον σημασία σε διάφορα πράγματα όπως είναι ο πολιτισμός καί η κουλτούρα ενός λαού,η εμφάνιση μίας πιθανής πάθησης/ασθένειας,ή,ακόμα καί σε υλικό επίπεδο (όσον αφορά χρηματικά ποσά,ή,ακίνητη περιουσία) που τυγχάνει να λάβει ένα πρόσωπο από κάποιον συγγενή,ή,κάποιο άλλο άτομο. Θα μπορούσε,μάλιστα,να θεωρηθεί κι ως παρακαταθήκη. Αλλά ας μην πάμε τόσο μακρυά. Πόσοι/ες δεν έχουν ευχηθεί,-έστω για μια φορά στη ζωή τους-,να γινόντουσαν οι μοναδικοί/ες αποδέκτες/τριες μίας μεγάλης κληρονομιάς που θα τους/τις βοηθούσε να ζούσαν πιο άνετα καί εξασφαλισμένοι/ες από οικονομική άποψη; 

  Αυτές ήταν μερικές από τις σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό μου,μόλις άκουσα για πρώτη φορά τον τίτλο του βιβλίου ''Κληρονομιά θανάτου'' της ανερχόμενης καί με πολλές δυνατότητες εξέλιξης συγγραφέως Νεφέλης Φιλιππάτου,που δεν έχει πολύ καιρό που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Ελάτε. Ας το παραδεχθούμε. Ποτέ δεν θα ταίριαζε το μυαλό μας την ιδέα του θανάτου με εκείνη της κληρονομιάς. Κι αν περνούσε για μία στιγμή από το νου μας,θα οφειλόταν σε αντιδικίες που μαθαίνουμε καί σχετίζονται με κληρονομικά ζητήματα που οδήγησαν ένα άτομο από τα εμπλεκόμενα να σκοτώσει ένα,ή,καί περισσότερα από τα λοιπά πρόσωπα. Καί πάλι,όμως,δεν έπαυε να τριγυρίζει στο μυαλό μου το ερώτημα το πως μπορεί αυτό να συνδεόταν,ή όχι,με την υπόθεση του παρόντος αστυνομικού μυθιστορήματος. Εμένα αυτό ήδη είχε αρχίσει να με ιντριγκάρει καί να κινεί όλο καί περισσότερο το ενδιαφέρον μου.

   "Η Ελένη είναι μία μοναχική γυναίκα που μεγαλώνει τη 16χρονη κόρη της, με κόπο και θυσίες. Ένα πρωί λαμβάνει ένα απειλητικό μήνυμα, ενώ λίγες ώρες αργότερα η κόρη της, Εμμανουέλα, εξαφανίζεται. Την επόμενη ημέρα, το πτώμα ενός μικρού κοριτσιού κείτεται στο δάσος. Όταν οι προσπάθειες της τοπικής Αστυνομίας αποβαίνουν άκαρπες, ο Δημήτρης Στεφανόπουλος, ένας νέος εγκληματολόγος καταφθάνει στο χωριό, και αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την υπόθεση. Γρήγορα όμως οι ήρωες θα συνειδητοποιήσουν πως η απαγωγή της Εμμανουέλας κρύβει πολλά περισσότερα απ’ όσα οι ίδιοι φαντάζονται. Κανείς και τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Το παρελθόν δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του λέξη. Και αυτή δεν είναι άλλη από την εκδίκηση. Ένας ατέρμονος αγώνας επιβίωσης ξεκινά, στον οποίο όλοι είναι ύποπτοι, και όλοι έχουν κάτι να κρύψουν." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Η συγγραφέας,αν καί εκτίθεται για πρώτη φορά στο αναγνωστικό κοινό,επιλέγει να πάρει το ρίσκο καί να στήσει ένα σκηνικό όπου το μυστήριο,η αγωνία,η διαρκής δράση,οι ανατροπές (σε ικανοποιητικό βαθμό) καί το σασπένς παίρνουν το καθένα ξεχωριστά την θέση τους μέσα στο βιβλίο καί πιάνοντάς μας από το χέρι μας οδηγούν σε μία ενδιαφέρουσα πλοκή που σαν άλλοι από μηχανής θεοί/ες θα βοηθήσουμε τους πρωταγωνιστές καί τις πρωταγωνίστριες να βρουν την τελική λύση. Άλλοτε πιο ελεύθερη καί άλλοτε πιο συγκρατημένη η γραφή της συγγραφέως είναι άκρως οικεία καί κατανοητή. Χρησιμοποιεί άφθονο λεξιλόγιο καί προβαίνει σε ορθή χρήση των εκφραστικών μέσων. Ναι,''παίζει'' ευφυώς με το μυαλό καί την ψυχή τόσο των προσώπων της ιστορίας,όσο καί του αναγνωστικού κοινού καί χάρη στην αρκετά καλή σκιαγράφηση καί αληθοφάνεια των πρώτων βοηθά ώστε να έρθουμε κοντά τους,να τους/τις κατανοήσουμε,να μπούμε στην θέση τους καί τέλος,να καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα για το αν δυνάμεθα να τους/τις συμπαθήσουμε,ή όχι. Προσωπικά θεωρώ,-μπορεί να είμαι σωστή,μπορεί καί λάθος-,πως δεν πρέπει να κρίνουμε καί να κατακρίνουμε τους ανθρώπους ούτε από το φαίνεσθαι,ούτε χωρίς πρώτα να μάθουμε την ιστορία τους καί τι τους οδήγησε να πράξουν όλα αυτά. Όχι,δεν δίνουμε άφεση αμαρτιών,ούτε δικαιολογούμε τα πάντα,αλλά συνετό θα ήταν να μην είμαστε τόσο απόλυτοι/ες.

   Άν καί μιλάμε για ένα καθαρόαιμο αστυνομικό μυθιστόρημα,η συγγραφέας πέρα από το αστυνομικό κομμάτι,θίγει σοβαρά ζητήματα που μας απασχολούν είτε σε ατομικό επίπεδο,είτε ως κοινωνία στο σύνολό μας. Οικογενειακές σχέσεις,εκμετάλλευση αθώων ανθρώπων,διαφθορά σε επίπεδο εξουσίας καί δικαιοσύνης,ενδοοικογενειακή βία,διαπροσωπικές σχέσεις,σχέση ανάμεσα σε κόρη καί μητέρα,έρωτας,προδοσία,φιλία,συγχώρεση καί δεύτερες ευκαιρίες για μία καλύτερη ζωή είναι οι βασικοί πυλώνες που θα στηριχθεί η συγγραφέας για να αναπτύξει την πλοκή πάνω στο χαρτί. Ναι,είναι ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα που μου άρεσε σε αρκετά μεγάλο βαθμό καί θέλω να πιστεύω πως η συγγραφέας με θεληση καί δουλειά θα μας προσφέρει κι άλλα καλά καί ποιοτικά έργα μελλοντικά. Η φετινή αναγνωστική χρονιά διαφαίνεται ελπιδοφόρα ήδη από τις πρώτες μέρες κι ελπίζω να κυλήσει έτσι καί τον υπόλοιπο καιρό. Εγώ κάπου εδώ ολοκληρώνω την αναφορά μου στο βιβλίο καί σας προτείνω να το αναζητήσετε.

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΝΕΦΕΛΗ ΦΙΛΙΠΠΑΤΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ