Αϊσέ

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

  Τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση στους ανθρώπους εκείνους που προσφέρουν στους άλλους γύρω τους,χωρίς τυμπανοκρουσίες,ή,άλλες βαρύγδουπες δηλώσεις περί ακτιβισμού καί των λοιπών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Καί μην μου πείτε πως δεν υπάρχουν εκείνοι/ες που το κάνουν για το ''φαίνεσθαι'' καί ότι πέφτετε από τα σύννεφα ακούγοντάς το αυτό,γιατί δεν έχω κανένα δίχτυ προστασίας στα χέρια μου για να σας συγκρατήσω από την επικείμενη πτώση... Τυγχάνει,βέβαια,να γνωρίζω κι αρκετούς/ες που προβαίνουν σε ενέργειες με σκοπό την καλυτέρευση των συνθηκών ζωής ανθρώπων που δεν έχουν σταθεί τόσο τυχεροί/ες καί τους επικροτώ. Δεν χρειάζεται,απαραίτητα,να είναι κάτι μεγάλο,αφού ένα μικρό λιθαράκι καί μπόλικη θέληση από τη μεριά μας αρκούν για να αρχίσουν να κινοποιούνται τα πάντα. 

   Σε αυτό το θετικό κλίμα,από τις εκδόσεις Κάκτος κυκλοφορεί το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα Θωμά Τζιωρτζιώτη,με τίτλο ''Αϊσέ'',το οποίο είναι η σημερινή μου πρόταση για εσάς. Καί για να είμαι ειλικρινής,-όπως πάντα απέναντί σας-,εγώ στάθηκα στο γεγονός πως μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις του βιβλίου θα διατεθούν στην ''Κιβωτό του Κόσμου''. Δεν πέρασε καθόλου η σκέψη από το μυαλό μου για το αν η υπόθεση του βιβλίου θα με ικανοποιούσε,ή όχι,αλλά πως εντέλει κάτι καλό θα προέκυπτε από αυτό. Ουτοπικό; Ίσως. Μα αποδείχθηκε πως μιλάμε για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που διαβάζοντάς το,κατακλύζεται η ψυχή μας από συναισθήματα. 

   "Η ανέμελη εργένικη ζωή του αστυνόμου Ανδρέα Φιλίππου αλλάζει ξαφνικά, όταν χτυπά την πόρτα του για να ζητήσει τη βοήθειά του μια Σύρια προσφυγοπούλα που κακοποιείται από τον άντρα της. Το μελαγχολικό βλέμμα της κοπέλας, η εύθραυστη ομορφιά της και η αξιοπρεπής συμπεριφορά της στοιχειώνουν τον Ανδρέα και του προκαλούν πρωτόγνωρα συναισθήματα. Ξαφνικά, τα πάντα φαίνεται να παίρνουν διαφορετικές διαστάσεις. Οι «μπαρότσαρκες» με τους φίλους χάνουν την αίγλη τους, οι γυναίκες γύρω του δεν καταφέρνουν να αγγίξουν την καρδιά του, οι αξίες της ζωής αποκτούν το πραγματικό τους νόημα. Στα όνειρα του Ανδρέα υπάρχει τώρα πια μία μόνο πρωταγωνίστρια και το ανεκπλήρωτο φαντάζει εφικτό. Ωστόσο, υπάρχει κάτι που ο Ανδρέας δεν πρόλαβε να μάθει εγκαίρως: πως το όνειρο πρέπει να το ζεις τη στιγμή που το βιώνεις. Αν το κυνηγήσεις μετά, μπορεί να έχει χαθεί για πάντα..." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται στη ζωή μας ανέλπιστα καί την αλλάζουν άρδην. Σαν να είναι η ''ανταμοιβή'' μας για όσα άσχημα μπορεί να μας έχουν συμβεί μέχρι εκείνη τη στιγμή,ή,για να παραμείνουν,έστω καί λίγο,προσφέροντάς μας χρήσιμα μαθήματα καί την απαραίτητη δόση ευτυχίας,χαράς,αγάπης,έρωτα καί ελπίδας πως όλα θα πάνε καλά από εδώ καί πέρα. Καί ξέρετε κάτι; Ακόμη κι αν δεν πραγματοποιηθεί ποτέ αυτή η υπόσχεση,μόνο η σκέψη είναι δυνατή για να μας κάνει να αισθανθούμε τόσο όμορφα καί πλήρεις... Έτσι καί τα δύο πρόσωπα της ιστορίας μας,η Αϊσέ καί ο Ανδρέας,γίνονται το ''αντίδοτο'' η μία για τον άλλον κι αντίστροφα. Δύο άνθρωποι αληθοφανείς,σαν εμάς κι όλους όσους υπάρχουν γύρω μας,με τις προσωπικές τους εμπειρίες,συναισθήματα,σκέψεις καί επιθυμίες. Βρήκα δε εξαιρετική την κίνηση του συγγραφέα,ο κεντρικός του ήρωας να υιοθετήσει δικά του χαρακτηριστικά,καθιστώντας τον πιο οικείο σε εμάς.

   Βαθειά ουσιαστικό,αντιρατσιστικό,ανθρώπινο,αληθινό καί γλυκόπικρο το βιβλίο μας αποδεικνύει πως δεν χρειάζονται βερμπαλισμοί,ή,άλλες φιοριτούρες,εκατοντάδες σελίδες καί άλλα τόσα λόγια για να είναι ένα βιβλίο αξιόλογο καί να επιτελεί το σκοπό του. Με πολυεπίπεδη διάσταση,το βιβλίο ''Αϊσέ'' αποστέλλει πολλά μηνύματα με τελικούς αποδέκτες τους αναγνώστες καί τις αναγνώστριες που θα το διαβάσουν. Το οξυδερκές χιούμορ του συγγραφέα,-στην πρέπουσα δόση-,θα έρθει να ελαφρύνει (σε καμία περίπτωση να μειώσει) το νόημα της υπόθεσης καί να μας κάνει να αντικρίσουμε κατάματα όλα όσα μας φοβίζουν,ή,επιλέγουμε να εθελοτυφλούμε καί να τα αγνοούμε. Παράλληλα,το οικείο λεξιλόγιο,οι περιγραφικές εικόνες καί η συνεχόμενη ροή των γεγονότων μας παρασύρουν στο κλίμα της υπόθεσης καί έχουμε εντέλει ένα ευνόητο μυθιστόρημα.

   Δύο είναι τα πιο αγαπημένα μου σημεία του βιβλίου καί με αυτά θα επιλέξω να ολοκληρώσω την αναφορά μου σε αυτό. Αρχικά,οι εσωτερικοί μονόλογοι των δύο κεντρικών προσώπων,που όχι μόνο μας βοηθούν να προβούμε σε μία άρτια ψυχογράφησή τους,αλλά να ταυτιστούμε μαζί τους,να τους νιώσουμε καί να τους αποδεχθούμε. Κι έπειτα,αυτός ο επίλογος ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να υπάρξει για την ιστορία μας. Σαν να ήρθε μία αλλιώτικη λύτρωση,χωρίς να έχει υπάρξει ποτέ η όποια ύβρις... Καί κάπου εδώ αποχαιρετώ την Αϊσέ καί τον Ανδρέα με μία χαρμολύπη καί την γενικότερη συναισθηματική μου φόρτιση στα ύψη. Αξίζει να τους γνωρίσετε κι εσείς. 

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΘΩΜΑΣ ΤΖΙΩΡΤΖΙΩΤΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΑΚΤΟΣ