Ηλιαχτίδα

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Η θετική στάση καί η στήριξή μου προς τους νέους καί τις νέες συγγραφείς είναι κάτι δεδομένο καί γνωστό σε όλους κι όλες με τους οποίους καί τις οποίες ''ανταλάσσω'' τις απόψεις μου για τα βιβλία. Μάλιστα,δεν είναι λίγες οι φορές που σας έχω προτρέψει να κάνετε το ίδιο. Πάντα προσπαθώ να προσεγγίζω ανάλογα έργα,-κι όχι μόνο-,με τον δέοντα σεβασμό,μα καί με μία επιείκεια που αρμόζει σε κάθε πρωτόλειο δείγμα γραφής. Ακόμη κι αν δεν μου είναι τόσο αρεστό ένα βιβλίο,δεν χρειάζεται να είμαι προκλητική καί να προσβάλλω τον/την εκάστοτε δημιουργό,αφού ούτε εγώ θα κερδίσω κάτι από αυτό,αλλά ούτε καί θα βοηθηθεί να βελτιωθεί ο/η συγγραφέας. Συγγνώμη για αυτόν τον πρόλογο,αλλά ένιωσα την ανάγκη να το κάνω. Ας περάσω,λοιπόν,στο βιβλίο που διάβασα καί θα σας μιλήσω ευθύς αμέσως.

   Από τις εκδόσεις Υδροπλάνο δεν έχει πολύ καιρό που κυκλοφόρησε η πρώτη συγγραφική προσπάθεια του ανερχόμενου δημιουργού Μάνου Σωτηρόπουλου,με τίτλο ''Ηλιαχτίδα''. Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που σε συνδυασμό με την μυστηριακή εικόνα του εξωφύλλου του που έρχεται σε αντίθεση (κυριολεκτική καί μεταφορική) με τον τίτλο του,δεν σας το κρύβω πως με ιντρίγκαρε να το διαβάσω καί να ανακαλύψω τι κρυβόταν μέσα στις σελίδες του. Πώς μία ηλιαχτίδα συσχετιζόταν με την υπόθεση; Θα έριχνε φως καί θα διέλυε όλο το σκοτάδι που θα επικρατούσε τριγύρω; Ή άλλος ήταν ο συμβολισμός της; Με ποιον τρόπο θα εισχωρούσε στη ζωή των προσώπων της ιστορίας καί πώς θα τους/τις επηρέαζε όσον αφορά τον τρόπο σκέψης καί δράσης;

    "Όσλο, 14 Φλεβάρη 2019… Ο Λαρς και ο Άρναρ ζουν με τους δαίμονές τους, όταν μια ηλιαχτίδα σχίζει το σκοτάδι στη ζωή τους. Έχουν την ευκαιρία να ξεφύγουν από το παρελθόν. Ποιος τρέχει όμως πιο γρήγορα, αυτοί ή εκείνο; Οι ζωές τους έχουν δεθεί άθελά τους για πάντα. Απόψε, ακριβώς δύο χρόνια μετά, μια Ηλιαχτίδα ενώνει μοιραία τις ζωές τεσσάρων νέων παιδιών. Ανάγκη, φόβος, πόνος. Ο Μαρκ, η Όγκλεσμπυ, ο Γιόννε και η Μαρί κουβαλούν ο καθένας την ιστορία του. Θα την αφήσουν στο παρελθόν ή θα χαράξει το μέλλον τους; Απόψε είναι η τελευταία τους ευκαιρία. Ο επιθεωρητής Στραντ το νιώθει αυτό στο πετσί του κυνηγώντας τον δολοφόνο. Ζητά μονάχα δικαιοσύνη. Αναγέννηση, καταδίκη, μεταμόρφωση. Ο καθένας βαδίζει στον δικό του ζοφερό δρόμο. Πόσο φως μπορεί να ρίξει στο σκοτάδι μια μονάχα ηλιαχτίδα; Μια ηλιαχτίδα τρυπά το σκοτάδι, αρκεί όμως για να το φωτίσει;" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

    Άν έχω καταλάβει σωστά,ο συγγραφέας είναι φανερά επηρεασμένος,-χωρίς βέβαια αυτό να θεωρείται ως κάτι αρνητικό-,από τη σκανδιναβική σχολή,όπου το συναίσθημα μπαίνει σε δεύτερη θέση καί επικρατεί μία τάση ορθολογισμού που εμένα με βρίσκει σύμφωνη,-σε λογικά πάντα πλαίσια-,όσον αφορά το είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας. Ο συγγραφέας,λοιπόν,ξεκινά να αφηγείται την ιστορία κάπως συγκρατημένα καί με φειδώ από άποψη συναισθήματος (κάτι που το παρατηρούμε έως το τέλος του βιβλίου),πάντα με βάση τη δική μου κρίση. Προσωπικά από την αρχή καί για αρκετές σελιδές με μπέρδεψε καί δεν μπορούσα να αντιληφθώ το που οδηγούνταν η υπόθεση. Ευτυχώς,από ένα σημείο κι έπειτα ο συγγραφέας ξεκαθαρίζει το τοπίο κι όλα μπαίνουν σε ένα στρωτό ρυθμό. Οι δράσεις των προσώπων μέσα στην υπόθεση ήταν πλέον εμφανείς καί διακριτές. Όχι,δεν υπήρχαν οι εκκωφαντικές ανατροπές καί το έντονο σασπένς. Ναι,θα ήθελα κάποιες επιπλέον πληροφορίες σε κάποια σημεία για να μου είναι πιο ξεκάθαρα κάποια γεγονότα. Το μόνο σίγουρο είναι πως η ύπαρξη της ηλιαχτίδας καθόρισε άρδην είτε με έμμεσο,είτε με άμεσο τρόπο σχεδόν όλα τα πρόσωπα της πλοκής.

   Θέλω να πιστεύω πως αν ο συγγραφέας δουλέψει παραπάνω πάνω στην γραφή του,θα δούμε σύντομα μία εξέλιξη που θα μας χαροποιήσει. Ναι,μου άρεσε το απλό καί οικείο λεξιλόγιο,ο τρόπος σκέψης του καί το που αυτή τον οδήγησε. Η συμβουλή μου προς εκείνον,-με όλον τον σεβασμό καί την καλή πρόθεση-,θα ήταν να εστιάσει περισσότερο στην ψυχογράφηση των χαρακτήρων των ηρώων καί των ηρωϊδων,να ενισχύσει την πένα του με την χρήση περισσότερων εκφραστικών μέσων,να βάζει ''γέφυρες'' σε κάποια καίρια σημεία,να επιμένει περισσότερο σε κάποια καί σε άλλα λιγότερο. Αλλά σε γενικά πλαίσια είναι ένα καλό βιβλίο με δεδομένο πως μιλάμε για το πρώτο έργο του συγγραφέα. Εσείς θα αποφασίσετε αν θα το διαβάσετε,ή όχι.

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΑΝΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ