Εδώ δεν είναι Αμερική (ή μήπως είναι;)

 

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

"Εδώ τίποτα δεν θυμίζει Αμερική. Εδώ δεν υπάρχει Χόλιγουντ, Λας Βέγκας ή Route 66 με μοτέλ χτισμένα στο πουθενά. Εδώ όλα φαντάζουν διαφορετικά. Εδώ, λοιπόν, δεν είναι Αμερική (ή μήπως είναι;)"

   Ένα πράγμα που με ξεκουράζει κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης βιβλίων είναι η εναλλαγή μεταξύ των ειδών στα οποία ανήκουν. Αυτό,όχι μόνο βοηθά να μην πέσω σε αναγνωστικό τέλμα,αλλά ανανεώνει καθημερινά όλο καί περισσότερο την ''όρεξή'' μου για να γνωρίσω όλο καί περισσότερες πένες δημιουργών μέσα από τα έργα τους,μα καί να συνεχίσω να αναζητώ βιβλία εκείνων που δηλώνω ικανοποιημένη από τον τρόπο γραφή τους. Η σημερινή μου πρόταση για εσάς είναι το νέο μυθιστόρημα του συγγραφέα Γιώργου Ανδρίτσου,με τίτλο ''Εδώ δεν είναι Αμερική (ή μήπως είναι;)",που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Αγγελάκη. Πρόκειται για μία συλλογή 16 αυτοτελών διηγημάτων με κοινό παρανομαστή την δύσκολη πραγματικότητα καί όλα όσα μας απασχολούν τόσο ως πολίτες,όσο καί ως κοινωνία στο σύνολό μας. 

  Η φράση ''Εδώ δεν είναι Αμερική (ή μήπως είναι;)" που επιλέγει ο συγγραφέας ως τίτλο της παρούσας συλλογής,είναι γνώριμη στα αυτιά μας,καθώς συχνά-πυκνά είτε την χρησιμοποιούμε εμείς οι ίδιοι/ες,είτε κάποιος/α γύρω μας για ενίσχυση των λεγομένων μας,να δώσουμε περισσότερη έμφαση σε αυτά,ή,καί για να είναι πιο πειστικά συγκρίνοντας διάφορες καταστάσεις μεταξύ τους,που μπορεί να λαμβάνουν χώρα εκείνη τη στιγμή. Οπότε,όταν τον πρωτοάκουσα,μπορεί να μην μου φάνηκε τόσο ιδιαίτερος,αλλά με ιντρίγκαρε με ένα αλλιώτικο τρόπο. Ναι,με έλκυε σαν τίτλος καί ήθελα να διαβάσω το βιβλίο. Αρκούσε,όμως,μόνο αυτό για να ξεκινήσω την ανάγνωση; Η απάντηση ήταν ''ναι''. Πήρα το ''ρίσκο'' καί ''βούτηξα'' στις σελίδες του,χωρίς να κοιτάξω την περίληψη του οπισθοφύλλου όπως κάνω άλλες φορές. 

   Για μένα,η μύησή μου στον κόσμο των προσώπων του βιβλίου άρχισε από ην εικόνα του εξωφύλλου. Μία διαπεραστική κι άκρως αληθοφανής,-κατ'εμέ-,εικόνα που με τοποθετούσε απευθείας στον χώρο όπου η οχλαγωγία,ο καπνός καί η βροχή ράπιζαν το πρόσωπο καί τις αισθήσεις μου προκαλώντας μου φόβο,ανασφάλεια,απόγνωση,μα καί την αίσθηση πως είμαι ζωντανή. Όσο οξύμωρο κι αν σας ακούγεται αυτό,εγώ αυτό ένιωθα. Πως όλος αυτός ο χαμός που επικρατούσε γύρω μου σήμαινε πως είμαι παρούσα καί με αφορά με τον έναν,ή,τον άλλον τρόπο. Σαν ο συγγραφέας,μαζί με τους ήρωες καί τις ηρωϊδες των ιστοριών του,επιθυμούσε να βάλει κι εμάς τους αναγνώστες καί τις αναγνώστριες στο ίδιο μήκος κύματος σκέψης,πιθανώς καί συμπεριφοράς.

   Κοινά χαρακτηριστικά των ιστοριών η αληθοφάνεια των προσώπων,καθώς καί ο τρόπος που σκέφτονται καί δρουν. Όλοι κι όλες τους προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε σύγχρονες πόλεις (μεγαλύτερες καί μικρότερες) καί κατ'επέκταση σε μία χώρα όπου η οικονομική,πολιτική καί κοινωνική κρίση,αντί να εκτονώνεται καί εντέλει να εξαλείφεται,απλώνει όλο καί περισσότερο τα ''πλοκάμια'' της με θύματα τους απλούς,αθώους πολίτες. Ο συγγραφέας επιλέγει,εσκεμμένα,να φέρει στα όριά τους τους ήρωες καί τις ηρωϊδες του. Σαν να προβαίνει σε ένα άτυπο τεστ αξιολόγησης αντοχών. Κι αυτό αφορά πολλές πτυχές των ανθρωπίνων σχέσεων μα καί την σχέση με τον ίδιο μας τον εαυτό. Στο προσκήνιο,λοιπόν,ο θεσμός της οικογένειας καί οι σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα μέλη της,ο έρωτας καί οι κλονισμένες σεξουαλικές σχέσεις,η φιλία καί τέλος,η ανάγκη για επιβίωση με οποιοδήποτε κόστος που πολλές φορές δεν προσκρούει σε ηθικούς φραγμούς.

   Αγαπημένο μου στοιχείο του βιβλίου είναι η σκιαγράφηση των χαρακτήρων των προσώπων που θα συναντήσουμε μέσα στις ιστορίες καί ο τρόπος που προσπαθούν να επιβιώσουν ενώ αντιμάχονται την άδικη καί επίπονη πραγματικότητα καί παράλληλα,φτάνουν στα άκρα αποδεχόμενοι/ες,ή μη τον εαυτό τους. Κι όλο αυτό μας προσφέρεται χάρη στο άμεσο καί κατανοητό ύφος της πένας του συγγραφέα. Τον λόγο του τον διακρίνει ο μεστός καί άρτιος χαρακτήρας των ιστοριών,η κινηματογραφική περιγραφή των εικόνων,ο ρεαλισμός των διαλόγων καί η πληθώρα των συναισθημάτων που ξεπετιούνται από κάθε ιστορία με κυρίαρχο το αίσθημα της απονομής της δικαιοσύνης,της ισορροπίας καί εντέλει της αισιοδοξίας.

   "Εδώ δεν είναι Αμερική (ή μήπως είναι;)" αναρωτιέται ο συγγραφέας καί θέτει αυτήν του την απορία στον τίτλο που τελικά απαντάται μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Όχι,δεν είναι Αμερική,μα σε πολλά κακώς,ή,καλά κείμενα μοιάζει πολύ η χώρα μας με εκείνη. Όχι,δεν φταίνε οι ξένοι που έρχονται εδώ. Ας μην ρίχνουμε αποκλειστικά τις ευθύνες σε εκείνους. Λίγο έως πολύ μερίδιο ευθύνης γι'αυτήν την κατάσταση φέρουμε κι εμείς οι ίδιοι/ες. Για σκεφτείτε το λίγο!

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΔΡΙΤΣΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΓΓΕΛΑΚΗ