Σκληρό καλοκαίρι

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Ο γνωστός καί αγαπητός σε μεγάλη μερίδα του αναγνωστικού κοινού συγγραφέας Χανς Ρούσενφελντ μετά την συγγραφή,-από κοινού με τον συγγραφέα Michael Hjorth-,της σειράς βιβλίων με πρωταγωνιστή τον Σεμπάστιαν Μπέργκμαν,προβαίνει στη συγγραφή του πρώτου του ατομικού έργου. Ο λόγος για το αστυνομικό του μυθιστόρημα,με τίτλο ''Σκληρό καλοκαίρι'',το οποίο ''ανοίγει'' τη νέα σειρά βιβλίων με γενικό τίτλο ''HAPARANDA'' καί κυκλοφόρησε πρόσφατα στη χώρα μας από τις εκδόσεις Μεταίχμιο σε μετάφραση του κυρίου Γρηγόρη Κονδύλη. Ένα βιβλίο που μου κίνησε το ενδιαφέρον από την πρώτη,κιόλας,στιγμή που ενημερώθηκα πως επρόκειτο να εκδοθεί κι εδώ. Βλέπετε,τα μυθιστορήματα που ανήκουν στο είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας έχουν μία ιδιαίτερη θέση στη σκέψη μου καί με δεδομένο πως οι μεταφράσεις του κυρίου Κονδύλη αποτελούν ένα είδος εγγύησης,το βιβλίο ήδη είχε αρχίσει να με ''κερδίζει'' στα σημεία. Θα συνεχιζόταν,όμως,όλο αυτό το θετικό κλίμα καί στην πορεία; Αρκούσαν αυτά τα δύο στοιχεία ώστε να μου είναι εντέλει αρεστό το βιβλίο; Η οριστική απάντηση θα δινόταν,όταν θα έμπαινε καί η τελευταία τελεία καί θα είχα ολοκληρώσει την ανάγνωση.

    ''Σκληρό καλοκαίρι'',όπως προείπα ο τίτλος του βιβλίου κι αντικειμενικά αυτό το επίθετο ''σκληρό'',που χρησιμοποιείται ώστε να χαρακτηρίσει το καλοκαίρι,δεν παύει να μας προκαλεί εντύπωση καί να φαντάζει αντιφατικό καί τραχύ όταν ειπώνεται,σε σχέση με το καλοκαίρι καί όσα εκείνο συνεπάγεται καί είθισται να έχουμε κατά νου όταν αναφερόμαστε σε αυτό. 'Ομως,εδώ,δεν μιλάμε για ένα ξένοιαστο καλοκαίρι,με χαρά,διασκέδαση κι όμορφα συναισθήματα κι αναμνήσεις. Αυτό το καλοκαίρι θα αποδειχθεί δύσκολο,δύστροπο καί επίπονο. Τίποτα δεν θα είναι εύκολο καί τα πρόσωπα που θα εμπλακούν,άμεσα,ή,έμμεσα,στην ιστορία θα μοιάζουν σαν άλλοι ακροβάτες σε τσίρκο που προσπαθούν να ισορροπήσουν πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί που όλο καί φθείρεται. Ποιος/α θα καταφέρει να ανταπεξέλθει καί να επιβιώσει; Καί κυρίως,με ποιο προσωπικό κόστος;

   "H Χάνα Βέστερ, µια µεσήλικη αστυνοµικός στην απόµερη βορινή πόλη της Χαπαράντα, βρίσκεται µπροστά στο χάος… Όταν ανθρώπινα λείψανα βρίσκονται στο στοµάχι ενός νεκρού λύκου, η Χάνα ξέρει ότι αυτό το καλοκαίρι δεν θα µοιάζει µε κανένα άλλο. Τα λείψανα σύντοµα οδηγούν σε µια αιµατηρή δοσοληψία ναρκωτικών στα σύνορα µε τη Φινλανδία. Πώς όµως κατέληξε το θύµα στο δάσος έξω από τη Χαπαράντα; Και πού είναι τα ναρκωτικά και τα λεφτά; Η Χάνα και οι συνάδελφοί της κάνουν εξονυχιστική έρευνα. Όµως ο χρόνος είναι λίγος και δεν είναι οι µοναδικοί που ερευνούν… όταν η µυστηριώδης και θανάσιµη Κάτια εµφανίζεται, απροσδόκητα και βάναυσα γεγονότα αρχίζουν να συσσωρεύονται. Μέσα σε λίγες µονάχα µέρες, η ζωή στη Χαπαράντα έρχεται τα πάνω κάτω – και η Χάνα έρχεται αντιµέτωπη µε το παρελθόν της." (Περίληψη οπισθοφύλλου)

   Είναι αλήθεια πως δεν ανήκω σε εκείνη την μερίδα του αναγνωστικού κοινού που υποστηρίζει την σκανδιναβική σχολή καί τα βιβλία crime που ανήκουν σε αυτήν,όχι από άποψη σνομπισμού,ή,απόρριψης των ξένων συγγραφέων,αλλά απλά δεν με εκφράζει τόσο αυτή η έλλειψη συναισθήματος καί η ψυχρή,κοφτή αντιμετώπιση στις περιγραφές των σκηνών κι όσων διαδραματίζονται μέσα στις υποθέσεις των βιβλίων. Όχι,δεν αποτελούν την πρώτη μου επιλογή (σαφώς καί δεν μιλάμε για λιγότερο καλά βιβλία),αλλά τολμώ να πω με πάσα ειλικρίνεια πως η μετάφραση του κυρίου Κονδύλη με βοηθά ώστε να τα προσεγγίσω καί να αντιληφθώ το νόημά τους. Άλλωστε,αυτή η ποικιλία είναι που κάνει τα βιβλία τόσο όμορφα καί αγαπητά.

    Όσον αφορά το παρόν μυθιστόρημα,-κατά την προσωπική μου άποψη-,έχει τόσο στοχεία που μου άρεσαν,όσο κι κάποια που θα επιθυμούσα να αλλάξω. Αρχικά,να πω πως μου άρεσαν πολύ τα μικρά καί περιεκτικά κεφάλαια,όμοια με σκηνές κινηματογραφικής ταινίας,όπου η γρήγορη εναλλαγή σκηνών βοηθά να μην κάνει κάπου ''κοιλιά'' το κείμενο. Η δράση είναι συνεχόμενη καί οι διάλογοι ανάμεσα στα πρόσωπα της ιστορίας αληθοφανείς με αποτέλεσμα να είναι κατανοητός ο τρόπος σκέψης καί δράσης τους. Επίσης,το γεμάτο λεξιλόγιο καί η εσκεμμένη αποφυγή βερμπαλισμών καί άλλων φιοριτούρων καθιστούν το κείμενο πιο σύγχρονο καί ευκολοδιάβαστο. Αυτά που δεν με ικανοποίησαν τόσο είναι η σκιαγράφηση των χαρακτήρων των προσώπων,αλλά καί η περιορισμένη παρουσία του μυστηρίου σε αρκετό κομμάτι της υπόθεσης. Ενώ ξεκινά με μία δυνατή περιγραφή,το σασπένς μοιάζει να λείπει για κάμποσες σελίδες καί να εμφανίζεται πάλι κάμποσες σελίδες πριν τον επίλογο. Ένας επίλογος που μας επιτρέπει να φανταζόμαστε διάφορα πιθανά σενάρια για τη συνέχεια. Ναι,είναι ένα αρκετά καλό βιβλίο στο σύνολό του κι εγώ αναμένω να δω πως θα εξελιχθεί η ιστορία στο επόμενο. Άν σας κίνησε το ενδιαφέρον,δεν έχετε παρά να το αναζητήσετε κι εσείς.

Καλή ανάγνωση!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: HANS ROSENFELDT (Χανς Ρούσενφελντ)

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: Vargasommar

ΜΕΤΑΦΡΑΣH: ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ